Ricoh was het Japanese horlogemerk dat in de 1970’s in de A-klasse achter Orient onderaan bungelde. Niet zozeer vanwege de kwaliteit (die was prima, wel minder als Citizen en Seiko), maar meer door gebrekkige marketing en (mijn visie) mindere vormgeving. Concurentie was moordend in de 70’s tussen de Japanese brands en de tecnische ontwikkeling idem dito; geen goede combinatie voor Ricoh.
Toch heeft Ricoh nog een aantal prima quartz uurwerken ontwikkelt en zijn de topmodellen uit de LCD serie (o.a. de module 850 serie) wat mij betreft minstens van de kwaliteit die Seiko, Citizen en Casio lieten zien in dezelfde periode.
Ricoh quartz en mechanische horloges zijn wel degelijk verzamelwaardig, wereldwijd.
't Was voor mij een toevalstreffer eigenlijk. Draagt niet te groot en niet te klein, en dat op mijn bijna 20cm polsen, dat verbaast me echt.
Ook de kwaliteit is bijzonder, ben me inmiddels een beetje aan het verdiepen in de historie en de opgelegde concurrentie van de destijds toplijnen van Seiko. De Grand vs de King Seiko’s. Heel interessant. Aanrader als je hem ergens vindt!
Tsja, ik moest er even aan wennen, maar ook hier geldt: Bijzondere kwaliteit, solid, op een bijzondere manier gebrushed en een prachtige satijnglans (dresser) die heel slecht op de foto te vangen is. Daarnaast, ook klopt het bandje bij de kast en om de pols.
Leer doet denk ik afbreuk aan het horloge, ook vanwege de vorm.
Lugs 18mm, maar 20mm aansluitend op de kast, dus dat maakt het al wat lastiger.
Ik ben persoonlijk geen fan van elektrische horloge’s altijd dat gedoe met batterijen maar gelukkig heeft deze een handige secondestop, knopje uit klokje dood, lek-lek-lek-batterij ik vind ze doodeng. greets nitraM
<img
Vandaag de linker van deze Delbana-zusjes.
Ik vind het vreemd dat ze een verschillend logo hebben, omdat ze ongeveer uit de zelfde tijdsperiode komen, dacht ik.
doodeng. greets nitraM
