" Die Kommentare zu dem Artikel zeigen in nahezu lexikalischer Exaktheit die Achillesferse des Internetzeitalters auf:
Niemand hat ne Ahnung, aber jeder hat ne Meinung.
Zumm Artikel selbst:
Ich sehe das sehr gelassen. Derzeit dominieren ein paar Giganten (Swatch, LVHM, Richemont, Rolex) den Markt, so wie die Dinosauerier knapp 150 Millionen Jahre lang die Erde dominiert haben. Als dann die Katastrophe kam, waren die Dinosaurier zu unflexibel, um sich an die neuen Gegebenheiten anzupassen. Sie gingen unter, und andere kreaturen, die bis dahin in ökologischen Nischen gelebt hatten, errangen die Vorherrschaft über den Planeten.
Genau das passiert gerade auch auf dem Sektor der Luxusuhren: Eine Marke nach der anderen verabschiedet sich (inzwischen beinahe im Wochentakt) ins horologische Nirvana. Die meisten davon waren entwicklungstechnisch
ohnehin in den Siebzigerjahren stehengeblieben. Einzig hatte man es sich seitdem in den oberen Preisgefilden sehr gemütlich gemacht. Dort, wo jahrelang Milch und Honig flossen und einem gebratene Pekingenten geradewegs in den gierigen Schlund flogen. Die Lorbeeren, auf denen man sich ausgeruht hatte, gammeln inzwischen allmählich dahin. Panik bricht aus.
Das, was gerade passiert, ist ein klassisches Artensterben.
Die Welt hat sich verändert, die Uhrenindustrie jedoch nicht. Gemäß der alten darwinistischen Maxime, geht derjenige mit der Zeit, der nicht mit der Zeit geht. Adieu, und bon voyage, kann man den Herrschaften eigentlich nur hinterherrufen. "
Vooral de enorme daling van Cartier zal Richemont pijn doen, volgens mij kwam 2/3 van de winst van deze groep vanuit Cartier. Misschien niet zozeer de horloges maar wel de sieraden en horloges met diamanten e.d.
Afin, dit is geen duurzaam businessmodel als je 40% van je dure modellen terugkoopt, maar altijd beter dan dat deze modellen tegen dump-prijzen worden aangeboden in de markt. En je kan veel onderdelen hergebruiken voor nieuwe modellen die wellicht beter lopen. Daar zitten echt wel knappe koppen te bedenken hoe ze in deze moeilijke omstandigheden het beste kunnen handelen.
Dit is, vind ik, geen feit, maar een mening. Ik denk daar anders over. Een daling van de prijzen kan later weer gevolgd worden door een stijging. Ik vind het onzin, dat “men” alleen maar kan denken in termen van prijsverhogingen.
Dat mag, iedereen mag zijn mening geven. Persoonlijk zie ik ook liever een vrije marktwerking, als de prijzen dalen profiteren wij daar van mee en moet de producent maar verzinnen hoe hij nieuwe kopers nog kan verleiden voor de volle prijs te kopen.
Daarom vind ik het ook geen duurzame oplossing om spullen terug te kopen, maar ben ik (ook een beetje door mijn werk) er van overtuigd dat een fabrikant er voor moet zorgen dat je producten niet in een vrije val geraken, want dat kan de continuiteit van je bedrijf enorm raken. Zeker in moeilijke tijden.
Yep! Zeker als het voordeel mijn kant op komt. Maar ook wat Moto Skooly hierboven schrijft: “Persoonlijk zie ik ook liever een vrije marktwerking, als de prijzen dalen profiteren wij daar van mee en moet de producent maar verzinnen hoe hij nieuwe kopers nog kan verleiden voor de volle prijs te kopen.” (einde citaat)
Dat kan “straffeloos” met bv de prijs van grondstoffen, of . Bij een veblen-good kan dat niet “straffeloos”. Dit verschijnsel is uitgebreid beschreven. Daar kun je een mening over hebben, maar het effect zelf is geen mening.
Ik vrees dat de Zwitserse horloge industrie een grote groep consumenten links heeft laten liggen. Met de Swatch hebben ze in de jaren 80 een comeback kunnen maken. Maar wie van de jonge consumenten heeft nog belangstelling voor een (mechanisch) horloge. Als ze de afgelopen jaren meer tijd hadden gestoken in het creëren van een categorie perceptie bij deze groep dan wie weet? De markt voor luxe dure horloges heeft ook z’n beperkingen. Misschien dan Poetin er nog een paar koopt nu de olie prijs weer omhoog gaat.
Ja, die quote gaf je ook al eerder. Maar bekend is, dat Thorstein Veblen met deze theorie niet ieders handen op elkaar heeft gekregen. In de zin van “absolute waarheid”, namelijk stijgende prijs, stijgende vraag, houdt hij bijvoorbeeld geen rekening met de situatie dat er wereldwijd so wie so minder vraag is. En boems, daar ligt de theorie op zijn gat. En de situatie van minder vraag doet zich behoorlijk heftig voor. Zie het onderwerp van deze draad.
Ik snap wat je bedoelt, maar het inzakken van de vraag door externe factoren maakt een Veblen goed niet mínder een Veblen goed.
Vóór de omzetstagnatie en daling van het afgelopen jaar is de omzet enorm gestegen tegelijk met voortdurende prijsstijgingen. Dat zou je niet moeten zien als een theorie, maar vooral een beschreven verschijnsel. Een omschreven eigenschap van een bepaald artikel.
Dat de factoren die de omzet nu doen dalen nu sterker van invloed zijn op de omzet dan het Veblen effect maakt niet dat de produkten waar het om gaat geen Veblen goed meer zijn.
(Natuurlijk is het mogelijk dat op de lange termijn een Veblen goed ophoudt een Veblen goed te zijn).
Mooi. Een oorzaak kan zijn: Een (te sterke) prijsdaling. Dat is wat MotoSkooly bedoelde.
Na een prijsdaling kan de symbiose van stijging van vraag tijdens (of ondanks) prijsstijging over zijn, omdat de begeerte (deels) aangewakkerd was door de hoge prijs.
In tegenstelling tot in de natuurkunde is een economische theorie ook nooit een absolute waarheid.
Feit blijft wel dat de meeste Zwitserse namen populariteit kennen door hun status van exclusiviteit en luxe en dat prijsdalingen en grote kortingen hier haaks op staan.
De horloge makers moeten weer innovatief zijn en zich richten op stabiele markten dicht bij huis, ipv het snelle geld in het (Midden-)Oosten.
Wat dat betreft hebben bijvoorbeeld Japanse merken dat veel beter voor elkaar. Horloges van één fabrikant in elke segment (wat mensen binnen het merk houdt), horloges speciaal voor de eigen markt (ipv het produceren van overdreven dure limiteds) en het introduceren van nieuwe modellen ipv een andere kleur bezel of een mm in diameter erbij.
Over dure limiteds gesproken : in het van Gogh museum, en ook bij JLC in de P.C. is een reverso te koop met een afbeelding op de wijzerplaat van een zelfportret van Vincent.
Dat is dan nog niet eens een Duetto, prijs 108.000 euro…
Dat is een pittig prijsje!
Natuurlijk is er een markt voor dit soort horloges maar zo goed als alle Zwitserse merken zijn de afgelopen decenia in hetzelfde dure segment gaan zitten waar er eerst wat meer diversiteit was in prijs.
Rolex schijnt de afnemende vraag te counteren door schaarste te creëren. Zo heb ik op meerdere fora gelezen dat het aantal stalen sportmodellen in de etalages van de dealers nu minimaal is. Ik zie het ook zelf in Amsterdam bijvoorbeeld.
