In het huis van mijn moeder hebben we het horloge van mijn overleden vader teruggevonden in een lade.
Het is geen topstuk maar een Davis. Maar zoals jullie zullen begrijpen is het toch het kostbaarste horloge in mijn collectie.
Dat wilde ik even delen.
Zonder plaatje geen praatje;
https://myalbum.com/photo/0NqbBLnvBi2M/720.jpg
Emotionele waarde is onbetaalbaar.
deze is inderdaad onbetaalbaar…
Zeker van onvervangbare waarde. Jouw verhaal met je vader is zichtbaar in dit horloge. Kostbaar. Koester het!
Afgezien van het feit dat ik het best een aardig horloge vind, inderdaad van onschatbare emotionele waarde. Koester!
Geweldige vondst!!! Onbetaalbaar!.
Wees er zuinig op…
Mooi aandenken
Dat is onbetaalbaar in grote mensen euro’s !!
Bedankt mensen voor de leuke reacties!
heb ook een Rolex uit 1943 van mijn vader geweest, loopt weer goed , maar nooit van mijn leven wegdoen ,al kon ik hem ruilen voor een splinter nieuwe!
Koesteren en vooral ook dragen.
Dit is een leuke onbetaalbare vondst.
Omdat er volgens mij veel interesse voor is, maken we er een topic van.
Dus iedereen die een horloge heeft met veel emotionele waarde, die kan dat hier kwijt als hij/zij dat wilt.
Meteen een aanvulling van mijn kant.
Mijn eerste horloge met emotionele waarde was mijn Tag Heuer Carrera Monaco GP LE.
Nadat mijn vader eind 2013 overleed na een niet te overwinnen ziekte van 16 maanden, kreeg ik zijn autootje.
Omdat mijn moeder niet elke dat met de auto geconfronteerd wilde worden, heb ik deze verkocht en van de opbrengst dezeTag Heuer aangeschaft.
https://myalbum.com/photo/uc4vUpcvTK3n/800.jpg
Helaas bleek de Carrera, waar ik al jaren naar stond te kwijlen voor de etalages, met 43,5mm iets te groot voor mijn pols.
Met veel pijn en moeite heb ik deze toen verkocht via dit forum en van de opbrengst de Omega Speedmaster met hesalite glas teruggekocht.
Dus dit is mijn huidige aandenken.
https://myalbum.com/photo/Vp7LEzowfkiM/720.jpg
Al eerder vertoond bij andere draadjes:
Uw bericht is tijdelijk verborgen en wordt zo spoedig mogelijk beoordeeld.
Uw bericht is tijdelijk verborgen en wordt zo spoedig mogelijk beoordeeld.
Het horloge van mijn veel te jong overleden opa:
Alleen is het bij mij meer een herinnering aan een onbekend verleden, de goede man is al ver voordat ik geboren ben overleden…
Mijn pa heeft een aantal jaren geleden de afgebroken stift laten vervangen zodat het in elk geval weer draagbaar is maar hij had zelf geen interesse om het te gaan dragen dus draag ik het af en toe. Ik denk alleen dat het uurwerkje wel een servicebeurtje kan gebruiken dus daar moet ik maar eens tijd voor vrijmaken…
Deze oude Citizen heeft mijn moeder in Japan gekocht voor mijn opa toen ze op haar 18e op wereldreis was.
Opa heeft deze altijd gedragen en inmiddels is opa er niet meer. Maar het horloge nog wel. Die bewaar ik. Netjes het glaasje laten vervangen en ligt in de kluis.
foto van het klokje van mijn vader,even weer opgewonden ,is wel klein , 31 mm maar dat was gewoon voor die tijd (1943). Gekocht van een Noorse zeeman in de kroeg,toen hij nog vrijgezel was (1953), jaren gedragen ,ook naar zijn werk ,machinebankwerker (draaien,frezen,kotteren) ,opwindasje eruit getrokken en toen in de kast beland , en na 50 jaar weer aan de gang,nooit meer wegdoen.
