De ervaring die ik met Rob heb vind ik toch moeilijk te verteren.
Ik probeer al weeeeeken een mod te bemachtigen en in het begin heeft hij wat prijzen genoemd (na een poos wachten) en vervolgens vraag ik om een factuur/betaalgegevens en is er complete stilte ondanks ik zie dat de Facebook massenger berichten wel zijn gelezen. Op mail (5x gemaild) heb ik nooit enige reactie gekregen. (Hij is er dus niet als de ‘brandweer’ bij
Pa:
Ik heb vernomen over de situatie van zijn pa, wat zoals hierboven vaak benoemd, treurig is maar je hebt idd een prof. webshop met betalende klanten. Ik lees ook verhalen van personen die na betalen niks horen of nadat ze hun klok ter reparatie hebben opgestuurd niks horen. Dat kan gewoon niet.
Communicatie:
Het belangrijkste is communiceren. Desnoods in een algemene statement hier op het forum/facebook of even een kort berichtje op mail: “ik kom er spoedig op terug, nu even druk/in rauw”. Mensen in het ongewisse laten is onacceptabel te noemen.
Attitude/psyche
Wat moet het met een 'geest/psyche/bewustzijn" doen als er constant aan je getrokken wordt vanuit alle landen van de wereld (zie m ook vaak op buitenlandse fora genoemd worden, en ook dat hij nooit antwoord).
Constant moeten mensen wat van je en sta je onder immense (prestatie)druk. Kennelijk kan hij dat niet handelen momenteel (zonder personeel, hij kan er beter een echt bedrijfje van maken, mijn inziens, markt zat!)
Ook speel ik met de gedachte dat het uit een soort machtsgevoel /arrogantie vandaan kan komen, het niet reageren: mensen weten mij toch wel te vinden en ze mogen blij zijn als ze iets bij me mogen kopen. Of ik nu vaak reageer of niet, mensen hebben mij toch wel nodig. Ik denk dat deze attitude ook wel een rol speelt. Als dat zo is heb ik daar moeite mee omdat het iets subjectiefs wordt. Sowieso mag een webshop gewoon objectief zijn!
Energie/spanning:
Maar wat een energie kost het als er constant mensen aan je plukken en iets van je willen. Stel je dit eens voor, honderden berichten per dag tot stalken aan toe! Ik zou dood ongelukkig worden in die rol. Tenzij er genoeg personeel/structuur/methode is natuurlijk.
Afronding:
Kortom hij moet misschien toch meer de regie over zijn leven gaan nemen om hiermee duurzaam om te gaan. Duidelijke keuzes maken, kosten en baten afwegen. Dit gaat zo niet. Het beheerst zo je hele leven en gezin. Zo vind je geen innerlijke rust, me dunkt. (* Dit is mijn beschouwing en niet perse de realiteit* ).
Feedback op mijn schrijven uiteraard welkom.
Mvg,
Ramos