Enkele maanden geleden kocht ik een wyler Incaflex voor een slordige 20 dollar op de bay. Hiervoor kreeg ik een mooi horloge, met een ietwat gebruikte chromen kast, en een origineel doosje. Altijd leuk.
Toen er enkele welen later een pakketje op mij lag te wachten was ik bij het openmaken stomverbaasd. De heer die jet horloge op 5 september 1958 kocht was van het bewaren. Bij het openmaken van het doosje trof ik het volgende aan:
Een mapje, een boekje, een bonnetje, een garantiebewijs en een bonnetje van het bandje dat de beste man op 9 augustus 1959 kocht. Het originele bandje beviel hoogstwaarschijnlijk niet.
Met 34mm een leuk horloge voor mijn smalle pols. Een ware aanwinst, zo dacht ik zelf.
Nu zat ik vorige week weer eens lekker mijn zondagmiddag te verdoen op alle bays die we hebben, kom ik toch pardoes de damesversie tegen van 30mm. Exact hetzelfde. Sold als is, for parts or repair. 5 hele euros moest ik betalen.
Zojuist lag er weer een bubbel envelopje op de mat. En weer is het raak. Even opwinden en tikken maar. Ze loopt al ruim 2 uur keurig op tijd. Best wat voor een horloge dat het niet meer zou horen te doen.