Na 3 decennia horlogehobby heb ik voor mezelf wel het 1 en ander geleerd en 1 daarvan is (uitzonderingen bevestigen uiteraard de regel!) ik koop nooit nieuw!
Ik koop een met liefde gedragen en zuinig behandelde klok van een medeliefhebber, de zoektocht naar een gewilde klok toe is op zich al leuk en je leerd je geduld te trainen, ongeduld kost je namelijk geld
Leuke bijkomstigheid is dat je leuke mensen ontmoet en dat je zo een ‘netwerk’ opbouwd, ook handig als je onderdelen en/of service aan je klok nodig hebt
Op deze manier geniet je mogelijk nog meer van je nieuwe aanwinst en het bedrag wat je ervoor betaald zit doorgaans niet veraf van de eventuele verkoopprijs, als je weer eens wat anders zou willen en je besluit je huidige klok te verkopen en het is toch prettig als je daarvoor niet eerst een grote afschrijving voor je rekening hoeft te nemen niet waar
Heb je de Oris ook geprobeerd? Voor hetzelfde geld (figuurlijk ;)) vind je die leuker.
Ik had het onlangs nog over gehad. De SMP300 was ten tijde v mn aanschaf goedkoper dan de Submariner, maar ik vond de Omega zoveel meer (HEV), mooier (horned lugs, meerlaagse band die mooi met de pols mee valt) en beter (geen koekblikken sluiting, solid end links) horloge.
Bedankt voor het scoutingswerk .
Maar ik kom nog even terug op mijn originele vraag: is die twijfel bij zo’n aankoop iets wat bij velen voorkomt en vinden jullie het bedrag - toch wat meer dan een maandloon - verdedigbaar? Ik besef dat ik een heel arbitraire vraag stel, maar elk perspectief is welkom!
Dat geld ben je straks vergeten als je naar je mooie aanwinst kijkt. Je zegt ik heb het opzij gelegd en gaat niet van je buffer af. Geen enkel probleem ik zeg vandaag nog naar de AD en jezelf trakteren!
Mijn eerste ‘dure’ horloge was 400 Euro. Daarna 1 van 800. Toen 1600. Toen 3900. Telkens de vorige verkocht en intussen bijgespaard.
Het meeste wat ik ooit aan 1 horloge heb uitgegeven is 6000. Dat ding is nu zo’n 10.000 ‘waard’ (wat eigenlijk negatief is, ik wil deze niet verkopen maar hij is wel moeilijker verzekerbaar). Op een gegeven moment went het wel. Hoewel ik met zo’n horloge niet op vakantie ga of ga staan festivallen.
Heb ook wel eens horloges overgenomen van mensen die er niet aan konden wennen. Die hadden dan een gebruikt horloge op HF gekocht, vonden het toch niet helemaal prettig en verkochten hem voor dezelfde prijs weer door.
Ja. De één koopt een dure racefiets, de ander een Vespa, de derde een horloge. Ik heb liever een knappe tuin met een vostok om ; een ander heeft misschien liever een gouden Rolex in een kale zandbak. Prioriteiten.
Absoluut. Doe NU de dingen die je leuk vindt, over 2 jaar kan het misschien niet meer (fysiek, financieel etc).
En het zijn twee totaal verschillende horloges, dus echt goed passen. De Aquis 39 mm is wel een klein dikkertje, maar voor mij één van de mooiste duikers van een absoluut fantastisch merk (heb zelf de 43 mm).
Oris, altijd goed : onafhankelijk, doen wat ze willen, geen gelul en geslijm met anderen, en altijd een eigen ontwerp. Wel eens een Oris bij een ander gezien? Ik niet, in tegenstelling tot de rest.
En met de Aquis koop je wel écht een horloge, je hebt wel iets om de pols
De Speedmaster staat bij mij ook enigszins op het lijstje, maar ik hik tegen de kwetsbaarheid en dure beurtjes aan (daarom voor mij alleen dikke robuuste duikers ).
Dus : passen, en de knoop doorhakken. Gewoon kopen die hap, en geniet van het leven
Heb je net een PB gestuurd maar toch ook even “openbaar”. Nieuw kun je deze voor €3500/€3600 wel vinden, en goede tweedehands rond de €3000. Mijne 3 jaar geleden bij William Wien gekocht, prima kerel en prima prijs!
Ik was er overigens binnen het jaar weer op uit gekeken en dat deed beetje pijn qua afschrijving