Hallo allemaal,
na een tweetal posts van mij waarin ik jullie mening en advies heb gevraagd omtrent mijn shortlist is dit er uiteindelijk uitgerold: de Tudor Heritage Black Bay Blue!
Het rare was eigenlijk dat deze er in eerste instantie niet eens op stond, totdat Marco even terloops opmerkte “Ik mis de de Tudor Black Bay Blue…”
Eigenlijk nooit bij stil gestaan, ik denk omdat ie wellicht wat aan de kleine kant was (41mm) voor mijn gevoel. Maar ik ben me eens gaan verdiepen in het merk Tudor en begon er steeds enthousiaster over te raken. Toch wel een mooi merk dat zichzelf opnieuw aan het uitvinden is in de schaduw van de grote en rijke broer Rolex.
Dus toe was het de Pelagos of de Black Bay (rood of blauw). En uiteindelijk de Black Bay Blue geworden!
Waarom dan de Black Bay Blue? De Pelagos is echt geweldig maar ik merk dat ik toch steeds minder naar de echte dikke toolwatches trek, geweldige instrumenten waar ik de afgelopen jaren heel veel van gezien heb maar ik lijk dat een beetje te ontgroeien.
Dus moest ik kiezen tussen rood en blauw, in gangland USA zou dat iets heel anders betekenen trouwens…
Blauw is toch wat subtieler, ik heb de rode in mijn handen gehad, geweldig mooi maar net iets te opvallend voor mijn smaak. De rode bezel met de gouden wijzers is een mooie combi maar niet voor mij.
En als je dan ook nog een aanbod krijgt van een geweldig forumlid (nogmaals bedankt ;)) dan wordt de keuze wel erg makkelijk. Dus rij je op vrijdagochtend van huis op weg naar de Tudor, blijft toch elke keer weer een aparte “sensatie”…herkenbaar?
Nou, onder het genot van een bak koffie ook over andere dingen gehad, ondertussen staat die Tudor-doos binnen handbereik op tafel te roepen: “Hallo! Hallo!, He, hier sta ik!!” Tenminste, dat is wat ik verstaan heb.
En dan eindelijk is het tijd! De witte overdoos eraf en daar komt de Tudor-doos tevoorschijn.
Daaronder de zwarte pianolak kist, geweldig afgewerkt. Ja, je kunt zeggen wat je wil maar de verpakking is voor mij toch ook wel een belangrijk aspect van het totaalplaatje.
Aan het gewicht voel je dat er veel werk in en aandacht aan besteed is. Dus dan maar open en daar is ie dan, de Heritage Black bay Blue.
Naast de stalen band zit er ook een stoffen band bij, ik durf het woord NATO niet te gebruiken want dat is het niet. Deze blauwe band is zeer soepel en zacht en heeft een gesp in Tudor-vorm.
Ik heb er ook een mooie bruin leren band bij gekregen, ik weet niet of ik die vaak zal gebruiken maar het verandert de Tudor wel weer volledig.
De lugs zijn zo kenmerkend voor wat er uit de Rolex-fabriek komt gerold.
En de lume is gewoon top, blijft echt de gehele nacht zichtbaar.
Zoals je ziet verandert de lichtinval de kleur van de bezel.
De zilveren opdruk op de wijzerplaat, de chroomomrande indices, alles schreeuwt kwaliteit. Zodra je de Black bay oppakt voel je het: dit is kwaliteit. Ik heb de afgelopen jaren veel verschillende horloges voorbij zien komen (understatement of the year…) maar niets vergelijkbaar met de Tudor.
Ik heb nog nooit een bezel gevoeld zoals deze, echt een geweldig stukje ambacht met 60 kliks. De mooie matzwarte wijzerplaat zonder datum is echt geweldig net als het gebolde saffierglas.
Tussen de kroon en de kast zit een ring in dezelfde kleur als de bezel, oog voor detail is hoog.
De stalen band is top, niets bijzonders met ratcheting clasp of duikextentie, maar uitermate mooi afgewerkt, zeker de sluiting.
De achterkant tenslotte is ook niets bijzonders maar zoals het voor alles geldt (wordt saai, he), is de afwerking top!
Ik ga geen uitspraken doen m.b.t. de houdbaarheid van de Tudor, die is waarschijnlijk vele malen hoger dan die van mij. Ik zou alleen niet weten waarom ik nog naar iets anders zou uitkijken…
Eric