Tegenwoordig onderscheiden de duurdere merken zich meer en meer weer met eigen uurwerken, alleen is het soms heel lastig in te schatten of je nu met een eigen uurwerk te maken hebt of met iets dat (in aangepaste vorm) ergens anders vandaan komt.
Naar aanleiding van het topic van @tompjNA: IWC Spitfire werd ook gediscussieerd over de herkomst van het uurwerk. Is het nu een eigen IWC uurwerk, of toch iets gebaseerd op een ETA? In dit grijze gebied wordt door de dames en heren van de marketing afdelingen snel geschermd met ‘in house’ of ‘manufactuur’.
Ik was, als liefhebber van uurwerkjes, verheugd toen bijv. Tudor met eigen uurwerken verscheen, zoals het MT5402. Een eigen uurwerk is iets wat voor mij bij het prijsniveau van dit merk hoort.
Maar nu lees ik hier dat dit uurwerk geproduceerd wordt door een bedrijf dat Kenissi heet en dit uurwerk - zij het in iets aangepast vorm - ook levert aan een soort start-up merk met de naam Norqain.
Ik vind dit niet erg, maar erg open zijn de heren fabrikanten niet. Is dit nu boerenbedrog, en wordt de term Manufacture en In-house zo niet erg opgerekt/uitgehold door sommigen?
Ik vind dit een interessante, maar wel lastige discussie.
Allereerst is er geen eensluidende definitie van ‘in-house’ of ‘manufacture’. Gaat het enkel om productie binnen de eigen deuren, en hoeveel procent van de onderdelen moet dan zelf geproduceerd worden? Of moet het uurwerk ook zelf ontwikkeld worden? En in hoeverre is dat dan het geval? Het borduurt in een of andere vorm altijd weer voort op bestaande vindingen en technieken van anderen.
Vervolgens kun je discussiëren over de extra waarde van een in-house uurwerk. Is het (per definitie) beter dan een ébauche? In die zin zei iemand in een eerdere discussie hierover m.i. terecht, dat het eigenlijk niet van belang is waar een uurwerk gemaakt is. Enkel de intrinsieke kwaliteiten en wellicht de mate van (handmatige) bewerking van een uurwerk zijn van belang. Je moet dus ieder uurwerk op zijn eigen merites beoordelen.
In ieder geval maakt het al dan niet in-house zijn van een uurwerk wel deel uit van de marketing bij veel merken. Maar de hele horloge-industrie hangt aan elkaar van de marketing, of we dat nu willen zien of niet. Het is voor veel liefhebbers, ondanks alle mitsen en maren, toch een onderdeel van de waardering die ze hebben voor een horloge.
Ik vraag mij ook altijd af wanneer iets een eigen Caliber genoemd mag worden. Je ziet bij heel veel merken dat er een ETA uurwerk genomen is als basis, maar wanneer ze dit aanpassen dan lijkt mij het niet gek dat dit dan een ander Caliber nummertje krijgen, met name wanneer er echt veranderingen toegepast worden.
Ik heb me ingelezen en ik vind het inmiddels ‘inhouse’.
Of alle onderdelen zelf gemaakt zijn en of het caliber een volledig eigen ontwerp is ? Geen idee.
Weet ook niet precies wat de definitie van ‘inhouse’ is.
De makkelijkste weg is de caliberleverancier opkopen, vanaf die dag is al je handel ‘manufactuur’.
IWC pakt het overigens anders aan, beter.
Dat slaat nergens op. Er zijn genoeg bronnen die suggereren dat het caliber ETA-based is.
Andere bronnen, minder goed te vinden beweren anders. Die anderen heb ik meer vetrouwen in, vooral die ene Chinees met al zn onderzoek.
Er is weinig overproductie van onderdelen geweest dus veel onderdelen zijn niet of slecht te vinden.
Geen idee waarom dit zo is.
Of het vandaag nog zo is weet ik niet, ik heb het over vintage Seiko.
Tuulk. Een hedendaagse motor van een Ferrari is ook afgeleid van het principe van Benz uit 1886.
Een inhouse manufactuur is net zo goed afgeleid van een bestaand caliber, in meer of minder aangepaste vorm. Damasko bijvoorbeeld, niet eens zo’n duur merk. Ontwikkelen en maken alles inhouse.
Allemaal gebaseerd op bestaande techniek die ze doorontwikkelen. Dus het is net hoe je het ziet.
Ik vind het ook wel een interessante discussie. De vraag is natuurlijk waarom we (of beter: sommigen van ons) een in-house uurwerk wel kunnen waarderen. Volgens mij heeft dat te maken met 1) exclusiviteit en 2) het gevoel dat de algehele kwaliteitsbeleving van een merk afstraalt op het ‘eigen’ uurwerk. Zo is het bij mij in elk geval wel.
Toch is die beleving niet helemaal eenduidig. Iedereen weet dat Seiko alleen maar in-house uurwerken gebruikt, maar dat geeft weinig of geen status - behalve als het om GS gaat. Hetzelfde geldt voor Citizen bijvoorbeeld.
IWC heeft nu een in-house uurwerk dat is gebaseerd op ‘de architectuur van een ETA’. Hoe ver moet je daarin gaan voordat je het in-house mag noemen? Bremont kan bij sommige mensen niks meer goed doen sinds ze met een in-house uurwerk kwamen dat (volgens velen te zwaar) was gebaseerd op een bestaand uurwerk. Maar een Nomos Alpha mag wel in-house heten.
En mag een horloge uit de Swatch-groep alleen pronken met de benaming in-house als het een merk-eigen werk betreft? Of ook als er een ETA inzit?
