Soms moet je gewoon mazzel hebben, in ieder geval, zo voelde deze vondst wel. Op zoek naar een Breitling kwam ik bij toeval een wel erg mooi horloge tegen met duidelijke Panarai trekjes, echter het merk zij me niets. De R.X.W. Solid Plasmir Milgraph… een mondvol in ieder geval.
Er op het net iets over terugvinden was nog best lastig want info over deze made in Tokyo klatser bleek bijna even slecht te vinden als het horloge zelf (als ik er al specifiek naar had gezocht…).
Wat ik o.a. terugvond was een link naar “ons” forum uit een grijs verleden, echter in dit verhaal ging het over een versie met de 7750 automaat. Mijn vondst van dit weekend betreft echter de eerder en nog veel minder geleverde versie met de Seagull 1963 handwinder met 2 counters. En dan nog wel als full set dus inclusief papieren, omdoos, doos en de prachtige zebrahouten horlogekist. De Royal House connolly lederen band bleek zelfs nog ongebruikt. Aan de achterzijde is hij voorzien van een prachtige zichtbodem, maar om tot de 1000 gauss te kunnen komen is er een dichte bodem plus extra afdichtschild meegeleverd. Daar is dus over nagedacht… Of eigenlijk, ook daar is over nagedacht want dat is wel het gevoel wat ik bij dit “klokje” krijg… De prachtige plaat, de kast, de schroefkronen, het saffier, de geweldige luminova in combi met Tritium, de prachtige stalen band met geschroevde schakels en rolexachtige sluiting uit alles blijkt dat de horlogeliefhebber Takeshi Sato heeft geen half werk verricht
Zoveel moois, zo compleet en in deze staat bleek zo zeldzaam als hobbelpaardstront… oftewel deze moest mee…
Dat hier plaatjes bij moeten… lijkt me duidelijk… ik ben zo er in ieder geval zo trots op als een aap met zeven lullen…
Zeker waar net zoals bijvoorbeeld Getat en Magrette. Alleen gebruiken zij soms nog de beugel rond de kroon waar RXW daar vanaf moest stappen ivm de rechtzaak.
