Nou, ik ga proberen het kort te houden, want de laatste weken zijn er al twee Alpinist NA’s voorbijgekomen (fosske, mozaiek) en dan heb ik het nog niet over die blauwe limiteds die ineens het forum binnen komen vallen.
Edit: sorry het is niet kort. Wanneer leer ik dat nou.
Kort en goed: eigenlijk is de horlogedoos te vol, dus ik had inmiddels besloten me niet meer te laten verleiden tot impulsinkopen, laat staan dat ik weloverwogen weer iets nieuws zou aanschaffen. Dat is de plaag als je horloges niet al te duur zijn, dan kan er altijd nog wel iets bij. Toch bleef er één horloge heel subtiel in mijn hoofd boren: de Alpinist. Ik weet niet wat dat was, maar die kleur, die gouden cijfes en indices… ik voelde een onweerstaanbare aantrekkingskracht.
Mijn hoofd was waar het nieuwe aanschaffen betrof inmiddels horlogeleeg gemaakt maar ik had een reservelaatje in mijn hersenen opengehouden voor speciaal dit horloge. Maar zolang ik dat laatje dichthield en er niet teveel aan dacht hield ik het geld mooi in de knip.
Toen kwam ineens dat gedoe met die blauwe uit Amerika en hop, het forum werd overspoeld met Alpinisten. En dat hield niet op, want Mozaiek bleef er zolang over doormiepen
dat iedereen die ooit een Alpinist had gehad er allerlei foto’s van op het forum plempte om hem te overtuigen. Probeer dat ding dan maar eens uit je hoofd te krijgen. Maar hoe mooi was hij nou. Een gesprek met @DaLuca leerde me dat hij de zijne snel had verkocht omdat hij die kleuren absoluut niet trok. Ik had voor het tegenwicht behoefte aan een gesprek met iemand die hem wél kon waarderen, dus wendde ik mij tot @SAT. Na enkele goede gesprekken over zijn ervaringen met het horloge en een hoop geblader in Mozaieks topic vol Alpinistenplaatjes was ik om. Ik bestelde de Sarb017 bij dezelfde aanbieder als waar SAT hem had gehaald.
En verrassend snel lag hij op de mat.
Geduld, plaatjes komen zo.
Want eerst wil ik het kort over de band hebben. Ik had daar wel dingen over gelezen maar meende altijd dat dat horlogesnobisme was, gezeur van ons forumleden voor wie alleen banden van 50 euro of meer enigszins acceptabel waren.
Nou nee. Ik kan met volle overtuiging zeggen dat dit toch wel één van de goedkoopste banden is die ik bij een horloge heb aangetroffen. Oogde plastic, voelde als plastic. Toegegeven, het bandje op mijn Vostok was ook vreselijk, maar dat kreeg ik nog om de pols. Deze band weigerde categorisch om zich aan mijn polsen aan te passen en bleef strak naar beneden wijzen, nog net geen perfect vierkant vormend. Die moest er dus af.
Donkerbruin vond ik wel een voor de hand liggen de optie. Zoveel had ik daar niet van liggen dat hier mooi bij paste. Maar in de doos lag nog een bandje van onze vriend Ali Express dat volgens de beschrijving vooral voor Panerai geschikt was, maar waar niet bij had gestaan dat het niet op een Seiko mocht. Die zette ik er op en de eerste foto die ik maakte geeft perfect mijn gemoedstoestand van die avond weer:
Trots liet ik die foto aan SAT zien, die weliswaar blij voor me was maar me ook op de vingers tikte: dat bandje was 19 mm en sloot niet goed aan. Desondanks droeg ik de eerste dag naar het werk blij de Alpinist op die Aliexpress band. Geen collega die ook maar iets over het horloge opmerkte trouwens, as usual.
Toen ik die avond thuiskwam lag er een pakketje van een ambachtelijke bandenboer bij wie ik in de aanbieding enkele banden had gekocht die mij aanspraken. Daar zat een kalfslederen donkerbruine band met enigszins verdikte rug bij en die vond ik wel op de Alpinist kunnen. Dus die er maar eens opgezet:
Nu was het @W.E die wat opbouwende kritiek gaf: hij vond het gat tussen de band en de kast te groot. Ik snap zijn punt, maar dat soort details is nou net ietsje te detaillerig voor mij om me druk over te maken.
The verdict: hij is prachtig en ik ben er ontzettend blij mee. Dit wordt een blijvertje.
Rest alleen nog de vraag wat te doen met de band. Ik heb ze nu op het forum veel op staal gezien en dat bevalt me wel erg. Maar ik weet ook dat ik met open mond naar de foto’s van SAT zat te kijken, iedere keer dat hij die two-tone band op het forum postte. Ik word er toe aangetrokken als tot een magneet. Niet toevallig riepen beide bandcriticasters “two-tone!” in mijn richting toen ik ze het horloge liet zien. De kans dat ik er zo eentje ga aanschaffen is toch wel aanmerkelijk. Overigens gaan ze er op het werk dan wél opmerkingen over maken. Eindelijk. Genoeg geluld, nog twee plaatjes om het af te sluiten en dan weer over tot de orde van de dag.
Dank aan eenieder die het tot het einde van deze lap tekst heeft gebracht.
