Uiteindelijk is het een lauw sopje van dreft met wat zout geworden, een tandenborstel en een stukje wonderspons. En dan wat met zo’n fijn microvezel horlogepoetsdoekje aan de slag geweest.
Haar Seikootje ziet er al weer veel beter uit.
Voor, dofheid troef…
Na, stuk beter geworden, glans teruggekeerd, bezel blinkt weer even hard als de wijzers 
