Ik heb een grote diversiteit aan partners en schoenen gehad, maar in beide gevallen denk ik wel eens “had ik maar een exemplaar achter de hand gehouden, ik zou wel weer iets met m’n back catalog willen doen”.
Een voorbeeld daarvan is dat ik ooit een paar mosgroene leren Nike Cortez had. Die heb ik tot op de draad afgelopen, en toen ik ze weg moest gooien had ik bijna een brok in de keel. Als ik een paar extra had gekocht, kon ik ze nog af en toe weer eens dragen, al was het maar uit melancholie.
Da’s dezelfde redenatie die mij noopte om toch weer voor veel te veel geld een witte Stargate terug te kopen: Ik had 'm geflipperd, maar kreeg daar op termijn te veel spijt van.
Snap het probleem niet…
Zijn individueel allemaal top horloges, en alhoewel ze zwart zijn toch verschillend. Of moet hij nu zijn collectie aanpassen om leuke foto’s te kunnen posten op horlogeforum…?
Hoezo, probleem?
Wie spreekt er van een probleem?
Ik iig niet. Ik vind het fascinerend om te zien dat een horlogeliefhebber (en ik ga er oprecht van uit dat @RLC dat is) 6 horloges met zeer gelijkende stijlkenmerken in de collectie heeft. Vandaar mijn vraag, die ik enigszins ludiek probeer te verwoorden. Wanneer dat problematisch overkomt, spijt me dat.
Dat krijg je toch ook als je elke keer maar weer dezelfde foto’s plaatst? En ik denk dat Ralph daar helemaal niet mee zit. Als hij kleur wil hebben kan dat toch gewoon?
Als je naar de horloges als groep kijkt dan is het inderdaad veel van hetzelfde. Als je naar de horloges als individu kijkt in hun klasse zijn het stuk voor stuk legendes met een fantastisch verhaal en geschiedenis. Ik heb ze gaandeweg het verzamelen verzameld niet alles in een keer gekocht
Dat komt met name omdat @RLC ad nauseam toe topics opent en posts doet waarin hij zes stalen duikers in één knuist vast heeft. Dat komt op mij nooit over als een positieve manier om jezelf te presenteren, maar of hij dat ook zo meent is de vraag.
Ik zou er al lang mee gekapt zijn, eerlijk gezegd, na zoveel commentaar. Maar ja, ik ben er dan ook nooit mee begonnen. Wat mij nog het meest nieuwsgierig maakt zijn dan ook z’n beweegredenen om steeds diezelfde foto te maken en te posten.
Je ziet ook in dit topic dat er wel discussie ontstaat, maar dat er, met een enkele ludieke uitzondering, geen hond is die twintig horloges om de arm slingert. Dus waarom doorgaan? Is het een plaat voor de kop of is het echt de oprechte gedachte dat je je horloges het best zo kan presenteren?
Ergens is het wel fascinerend.
Het zijn stuk voor stuk absoluut horloges met een zeker cachet, absoluut. Legendes? Dat vind ik wat dik aangezet. Gottfried Leibnitz en Aletta Jacobs zijn legendair, maar horloges?
Doe mij Donnie maar. Da’s wel een held, maar geen legende. Ronnie Flex heeft ooit maar één tof ding gedaan en is daarna verzand in clichématig gebruik van autotune om uiterst matige hip-hop achtige pop te produceren voor de massa.
