Hear…hear 
…Kan mijzelf nog steeds niet overtuigen om voor een veel duurder horloge te gaan…word wel steeds wat hoger in aanschafprijs maar dan goed doordacht en proberen al voor een mooie prijs te krijgen…
Het verhaal van die iconische Swatch kende ik nog niet van jou…heb je daar nog een foto van?
Toen bestond fotografie nog niet Nils 
Oh…Hahaha 
Weet je het typenummer nog??
Was in elk geval die metdiehelegrotecijfers op de dial ik dacht zo uit1984/5
Een zeer grafisch ontwerp.
Kostte me als occasion vijftig gulden bij een anti swatch dorpsjuweliertje. Heb er uit schuldbesef nog jarenlang al mijn reparaties gebracht 
Ah…super koopje geweest 
K’rijg al krampen als ik moet kiezen tussen de zooi …komt wel voor elkaar 
Hahahahaha, de EHBOkit staat al klaar en de smulpapen
zitten klaar. 
Ik ken jou Pierre, net als Don Domega, als een zeer bescheiden mens met stiekem een enorme schat aan interessante en prachtige werkjes, altijd mooi vastgelegd op de gevoelige plaat. Het voetlicht pakken is misschien niet jouw stijl, maar ik persoonlijk ben heel benieuwd om jouw verhaal te lezen
Juist door al zijn bescheidenheid een mooi stukje Don. Ik begrijp jouw manier van beleving heel goed en kan niet anders dan daar groot respect voor hebben.
Dit verhaal begint op een mooie zomerse Zondagmiddag in Juni '17
Zoals gewoonlijk doen mijn vrouw en ik bij mooi weder een rustige rit in de mooie Maasvallei en passeerden we ergens tussen Namen en Dinant een klein dorpje zoals er hier nog zovelen zijn ,een Kerk ,Cafe en in dit geval ook een klein kasteeltje enfin waar de Romeinen nog uit de gracht zouden springen 
(de tijd heeft er stil gestaan),het was er kermis mét een brocante ,Ik honger mijn vrouw dorst en tijd zat dus een bezoekje zagen we wel zitten …al kuierend tussen het volk en de kinderen genietend van hun suikerspin /appels zag ik aan de lange kasteelmuur een vrouwtje met de spulletjes die ze kwijt wou,tussen wat rommel lag een zwart uitgeslagen zilveren horloge zonder wijzers met een wit beschimmeld lederen bandje en dat was natuurlijk een item dat me interesseerde…gekocht dus voor de spreekwoordelijke 'appel en een ei ’ …
Enkele uren later thuis gekomen was het eerste dus het zilver poetsen en zeer herkenbaar voor velen onder ons Googelen naar het voor mij onbekende merk Marcks & Co Ltd Bombay & Poona (een Indiase naam voorspelde niet veel goeds en gaf me dus ook niet het beste gevoel ) maar hoe meer ik te weten kwam van deze retailer hoe groter de verbazing werd, zakhorloges gemaakt voor sjeiks en edelen met de bijhorende fantasietjes en een abnormale verkoopprijs 
,het hek was van de dam ik moest en zou te weten komen wat er op tafel lag ,enkele foto’s verder die ik plaatste alhier op het forum én ook op het NAWCC in de VS met de simpele vraag wie weet er meer over dit uurwerk …dit kan je beter HIER zelf lezen 
en Hier
https://www.vintagewatchstraps.com/borgel.php
Mijn toenmalige horlogemaker Joop Belder plaatste er de juiste wijzers op en daarmee is dit horloge een doorstart geweest voor wat nu in de in de verzameling zit… veel… héél veel ZOOI waar ik zo van hou.
Enkele pictures
Dat zijn nu de onvergetelijke aankopen waar eigenlijk geen competitie voor bestaat. Fantastische herinnering en dito tijdsgeest
Ook weer zo’n lekker verhaal 
Wie mag de volgende zijn die met de tong uit de mond zijn verovering, of zn schat mag etaleren?
Zo gaaf dit!!!.
Ondanks dat ik reeds aan de beurt ben geweest, ben ik stiekem benieuwd naar @lassale zijn verhaal. Een mooie en vooral uiteenlopende verzameling. Maar welke verdient het verhaal…?
Geweldige geschiedenis maakt dit een heel uniek bezit. Leuk ook om de hele discussie te lezen van onze collega’s op het andere forum, waar overigens veel kennis aanwezig was.
Oei, nu word ik opgezadeld met iets waarvan ik niet weet wat ik er mee aan moet.
Ik heb geen fancy horloges, maar goedkope meuk dus daar zit niets van een grail tussen.
Er zit ook geen lijn in mijn horloges, of een bepaalde stijl die ik leuk vind.
Ik benader het ook anders dan anderen, denk ik. Ik vind het namelijk wel leuk om te proberen een niet lopend horloge weer werkend te krijgen en omdat ik geen horlogemaker ben en geen miljonair, heb ik vaak van die goedkope projectjes die, als mijn reparatiekunsten niet voldoende blijken, niet zoveel kosten dat ik een nier moet verkopen.
Dus waardevolle high end horloges zul je bij mij niet vinden. Gelukkig heb ik wel een en ander geleerd van het stoeien met uurwerken en kan ik regelmatig een horloge redden van een wisse dood en er zijn van die huis, tuin en keuken horloges bij die ook nog eens zeer accuraat lopen en dat geeft mij meer voldoening dan de portemonnee trekken en voor 15K een patserklokje gaan kopen.
Heb ik dan geen grail ? …uhm, ik vind een Omega Speedmaster een erg mooi horloge dus dat zou je misschien een grail kunnen noemen, maar dan zie ik weer een Russische Strela chronograaf en die is eigenlijk ook heel erg leuk en wellicht loopt die net zo goed. Wie zal het zeggen.
Ik heb altijd al interesse in techniek gehad. Ik kom uit een gezin waar techniek de boventoon voerde. Mijn vader was “uitvinder” bij Philips en heeft diverse octrooien op zijn naam staan. Mijn broertje is CNC frezer en maakt vooral prototype werk, dus dat is iets anders dan alleen maar op een knop drukken.
Ikzelf heb na de MTS werktuigbouwkundige nog een vervolgopleiding MTS motorvoertuigen gedaan en zo komt het dat ik de techniek van allerlei dingen interessanter vind dan het uiterlijk, vandaar dat ik niets geef om uiterlijk vertoon.
Ik had dus ook al jong interesse in mechanische horloges en dat sluimerde een aantal jaren. Ik had al wel een paar horloges gekocht en die deden gewoon wat ze moesten doen, dus daar hoefde ik niets aan te sleutelen totdat ik de Enicar van mijn overleden oom kreeg van mijn tante. En die Enicar liep niet meer.
Toen moest ik wel en ben ik mij gaan verdiepen in het merk. Uiteindelijk is het goed gekomen met die Enicar en zo van lieverlee is Enicar een beetje “mijn” merk geworden. Met die Enicar is eigenlijk de grote horlogegekte begonnen.
Nu ben ik zover dat ik af en toe horloges durf te kopen die het niet meer doen en die ga ik dan proberen te repareren. De ene keer lukt dat wel en soms lukt dat niet.
Ook heb ik al een paar keer wat onderdelen op internet gekocht om zo mijn eigen horloge te bouwen. Leuk om te doen trouwens.
De Enicar in kwestie
Als ik dan toch één iets duurder horloge zou moeten noemen waar ik erg blij mee ben dan zal het mijn Seiko snowmonster zijn. Ik draag het eigenlijk bijna nooit, maar ik kan er wel van genieten.
Zelf kan ik altijd genieten van de post van @pmannaert en @domega, maar ook van @Proenski die ik hierbij uitdaag.
Ook de zogenaamde " technische insteek " levert een interessant verhaal op
Dankjewel voor jouw bijdrage.
Leuk om toch ook weer dame Racine tegen te komen … zo onzichtbaar is dat merk blijkbaar niet.
Hoi Frank en collega Horologisten 
Zoals afgesproken zou ik er even voor gaan zitten, met een goed glas malt whisky, om iets te vertellen over één van de horloges die voor mij bijzonder zijn in mijn bescheiden collectie. Dat valt serieus niet mee, want allereerst ben ik- zoals reeds gezegd- helaas geen goede schrijver. Daar komt nog bij dat ik meerdere horloges heb die voor mij bijzonder zijn en dat ik dus heel moeilijk kan kiezen. Ik wil er niet één, dus daarmee tegelijkertijd niet een van mijn herinneringen, tekort doen met dit verhaaltje…
Graag wil ik eerst even terug naar hoe en wanneer het voor mij allemaal begon met deze toch wel vreemde verslavende en soms geldverslindende hobby… 
Ik ben opgegroeid in een typische Amsterdamse horecafamilie. Altijd keihard werkende ouders om mij heen gezien, die weinig tijd hadden voor pleziertjes of vakanties. Wat er wél altijd was, was de ouderwetse (Amsterdamse) gezelligheid. Er werd ondanks het harde werken genoten van de lekkere dingen van het leven en er werd veel gelachen bij ons thuis. Dat terzijde, maar even om een idee van de context te hebben…
Toen ik een jaar of zes was gingen mijn ouders voor het eerst in hun carrière langer dan twee dagen op vakantie (mijn vader durfde de zaak nooit aan anderen over te laten… en van sluiten voor de vakantie was natuurlijk absoluut geen sprake) Ze gingen met de auto door Frankrijk, via Monaco, door naar de noordkust van Italië en bleven vier weken weg. In mijn beleving was dat een onoverzienbaar lange tijd en ik huilde tranen met tuiten bij hun vertrek… omdat ik de vaste overtuiging had ze nooit meer terug te zullen zien…
Terug nu naar de horlogerie en wel naar mijn eerste eigen horloge. Ik had inmiddels al leren klok kijken, maar een eigen horloge was vooralsnog een droom geweest. Mijn ouders kwamen na vier weken uiteraard weer gewoon terug naar huis en ik weet zelfs nu nog (zo’n 100 jaar later…) hoe blij ik toen was! Mijn vader had een cadeautje uit Frankrijk voor mij meegenomen en dat overhandigde hij mij met trots. We stonden rechtop tegenover elkaar. Mijn vader in zijn pak en ik in mijn overhemd met strikje om. Het was een kartonnen doosje (helaas weet ik niet meer welk merk erop stond) met daarin een prachtig gouden horloge (verguld uiteraard). Ik wist niet wat ik zag… Het was een handwinder met Arabische cijfers en een rode secondewijzer. Zo mooi. Ik voelde mij helemaal een eindbaas à la Maupie Caransa, met die prachtige klok aan mijn pols. … 
Het horloge was geen lang leven beschoren. Ik deed er alles mee en hield het dag en nacht om. Na een paar weken liep het niet meer en kwam ik er op een ochtend achter dat de 6 bovenaan stond als een 9 en de 12 op de plaats van de zes…. Dat bleek ook het eind van dit horloge…
Even een plaatje van hoe het eruit zag. Het was zo’n model horloge- iets kleiner denk ik- en niet van het merk Oris. Welk merk het wél was weet ik helaas niet meer, maar het kan goed Marti of Pontiac zijn geweest of zoiets. Deze Oris is van mij; ook een handwinder uit de jaren ’50 en lijkt er behoorlijk op.
Om je niet al te lang te vervelen met mijn familiehistorie, maak ik nu een sprong door de tijd naar de tweede klas van de middelbare school. Ik had inmiddels in de afgelopen jaren verschillende jongens horloges gehad van merken als Ancre, Timex enz. en had mij wel al een beeld gevormd van wat ik mooi vond. In de zaak van mijn ouders zat elke avond tot in de kleine uurtjes de bar vol met plezier makende drinkende en rokende mensen. Ik bleef weleens stiekem rondhangen, terwijl ik al lang in bed had moeten liggen. Mijn ouders hadden dat vaak door de drukte niet in de gaten. Ik observeerde dan die grote mensen, keek naar wat ze voor kleding droegen en fantaseerde over mijn eigen toekomst. Er kwamen daar cliënten van zeer verschillend pluimage een borrel drinken en een hapje eten; van tandarts t/m zakenman, aannemers, andere horecamensen enz. enz. zaten daar aan de bar. Ik had al gauw door dat de heren die succesvol waren vaak gouden armbandhorloges droegen: Rolex en Omega, Cartier en soms een Patek Philippe (dat laatste was het horloge van een kroegeigenaar die mijn vader kende). Ik ging voor Rolex; de Day Date in geelgoud natuurlijk!
Maar voordat dát werd bereikt gingen er eerst nog wel heel wat jaartjes overheen…
Terug naar de tweede klas van de middelbare school…… wat een verhaal hé!!!. 
Ik ga er zo mee stoppen, want hier valt echt niet doorheen te worstelen zie ik nu… 
We komen namelijk ook aan bij het horloge wat ik je in dit verhaaltje wilde laten zien.
Onze leraar natuurkunde (een vak waar ik helaas nooit vat op kreeg en geen snars ooit van begrepen heb) was een vlotte populaire kerel. Meiden waren verliefd op hem en de jongens bewonderden hem omdat ze hem een stoere vent vonden. Hij had altijd bijzondere verhalen en had mooie spullen. Op een ochtend kwam hij in de les aan met een horloge zoals ik dat nog nooit had gezien. Hij legde uit dat dit horloge een bijzonder en modern horloge was, wat je niet op hoefde te winden en wat op een minuut nauwkeurig per maand liep. Dat laatste werd zelfs gegarandeerd door de fabriek. Het meest bijzondere was nog dat het horloge niet tikte, maar een zoemend geluid maakte. Hij liep er de hele klas mee rond en liet iedereen dit horloge zien en beluisteren aan het oor. Ik was er enorm van onder de indruk; ook omdat dit horloge de mooiste wijzerplaat had die ik mij kon voorstellen… namelijk geen wijzerplaat. Je keek zo het horloge in. Dat intrigeerde mij ongelooflijk.
We hebben het hier natuurlijk over de Bulova Accutron Spaceview; dit specifieke model was met een cushion case.
Hier de link naar een filmpje, voor wie de Bulova Accutron nog niet kent:
Ik besloot dat ik zo’n horloge moest hebben, maar voordat dát werd bereikt gingen er eerst nog wel wat jaartjes overheen…
Vele jaren later- en even zovele horloges met bijbehorende lange verhalen verder- kocht ik bij mijn toenmalige horlogemaker mijn eerste Bulova Accutron Spaceview en ik was er natuurlijk heel erg blij mee. Het was een rond exemplaar en hij zag er mooi uit. Ik wist toen nog niet dat er heel erg veel met deze horloges werd gerotzooid; dat veel horlogemakers er niet echt iets vanaf wisten en dat onderdelen ook nog eens moeilijk te vinden waren. Dit werd een ‘ellende horloge’ en ik heb het uiteindelijk gedesillusioneerd weg gedaan na een hoop ergernis en verschillende reparaties.
Accutron verdween uit mijn beeld, ik was er klaar mee, totdat ik- weer een aantal jaren later- mijn schoonvader een dagje mee uit nam, naar de Rikketik beurs. Hij verzamelde zakhorloges, maar had nog nooit van die beurs gehoord. Ik uiteraard wél en kwam daar dan ook met een zekere regelmaat.
Op een goed moment liepen we langs een stand met Duits sprekende mensen en die hadden een aantal mooie horloges bij zich. Kwaliteitsmerken. Daar lag een prachtige- ogenschijnlijk in nieuwstaat verkerende- Bulova Accutron Spaceview- aan een mooie groene haaien lederen band- en die lachte met grote uitdaging naar mij…. 
Helaas had ik op dat moment het geld niet in mijn zak, omdat ik mijn zinnen op andere horloges had gezet. Ik kwam wel erg in de verleiding en liet het horloge aan mijn schoonvader zien. Hij vond hem ook mooi, maar gaf nooit zoveel geld uit aan polshorloges. Dat ding kostte 275 gulden!? We hebben het nu over ruim 20 jaar geleden. Lang verhaal kort: ik liet hem gaan en mijn schoonvader kocht hem wél! Hij was er ‘over the moon mee’ het was zijn mooiste polshorloge… en zijn duurste!
Helaas overleed mijn lieve schoonvader nu een jaar of tien geleden… 
Bij het opruimen van zijn ‘horlogekamertje’ kwamen we uiteraard ook die mooie Accutron tegen. Hij had hem altijd gekoesterd en slechts af en toe gedragen. Hij wilde hem graag mooi houden…
Mijn schoonmoeder vroeg alle kinderen en kleinkinderen of ze iets uit Opa’s spullen wilden hebben, dan mochten zij dat uitzoeken. En je raadt het al…. mijn schoonmoeder gaf mij zijn mooie Bulova Accutron cadeau, als aandenken aan deze voor mij bijzondere man…
Ik heb hem destijds geheel laten reviseren door Accutron specialist Gerrit Hendriksen Oostereng en ik draag hem nu af en toe bij gelegenheden en altijd met veel respect. Ik wil hem graag mooi houden…
Hier dan wat plaatjes, net geschoten met mijn mobieltje, dus excuses voor de matige kwaliteit van de foto’s.
En ik beloof je plechtig dat ik nooit meer zo’n lang stuk zal schrijven….
En hier met het genoemde whiskietje. Proost Pa!
En wie daag ik uit? Een forumlid waar ik veel respect voor heb: Coenraad … altijd vriendelijk en altijd betrokken. @Tissot62 zou u ons willen laten zien wat uw lievelingshorloge in uw collectie is en waarom? Dank alvast!
