Oh boy, wat ben ik hier blij mee. Zoals sommigen van jullie weten heb ik wel een kleine liefde met Omega. Ik heb er (de rommelbak even beschouwing gelaten) meer dan 100 gehad, maar eigenlijk nooit meer dan 5 á 6 tegelijk, veel geflipperd.
Mijn favoriete periode is min of meer 1965-1975. In die tijd produceerde Omega een paar van hun meest funky dressers, maar ook supericonische racing- en sporthorloges. Ook was dat natuurlijk de tijd waarin de Speedmaster zijn naam voor altijd vestigde.
Ik heb al vele horloges gehad uit die periode, variërend van pie pans, C-cases, chronostops, een Soccer Timer, dynamics, noem maar op. Lang geleden werd ik door een artikel van Fratello op het (vermeende) bestaan gewezen van de Omega de Ville chronograph. Nu kende ik die wel, geweldig leuke horloges, maar die reverse panda uitvoering was nieuw voor me.
Meteen 100% focus, dit moest mijn volgende horloge worden. Ingelezen, gezocht, contact opgenomen, nog meer gezocht.
Nergens te vinden.
Er staan wat foto’s op Instagram, maar na nadere inspectie kwam ik erachter dat de meeste foto’s allemaal van twee of drie bezitters waren, waarvan er eigenlijk maar één in een voor mij acceptabele staat was. De rest had te veel patina en andere smeerboel op de wijzerplaat, daar hou ik niet zo van en zoek ik liever nog even door.
Fast forward: een paar jaar later kwam ik er een tegen op Instagram die te koop was.
Conditie: net acceptabel.
Prijs: 12k.
Pass.
Nog meer fast forward: een paar weken geleden stuitte ik op een Japanse veiling (leuk om een beetje doorheen te scrollen als je je verveelt) opeens op een exemplaar. Belabberde foto’s, moeilijk licht, maar bij dit horloge is de wijzerplaat alles, de rest is min of meer op te knappen door een goede horlogemaker en het leek erop dat de plaat best oké was.
Toen heb ik heel veel geld gestort naar mijn account op die veiling (ik heb ook wel eens gehad dat paypal het ineens te hoog vond waardoor ik iets tofs misliep, dat zou me vandaag niet gaan gebeuren) en afgewacht. Was nog steeds allesbehalve goedkoop, zeker met de import die er nog bij zou komen, maar ik had hem in elk geval gewonnen! De thriller met de Japanse posterijen zal ik jullie grotendeels besparen, maar het kwam erop neer dat de verkoper hem in een brievenbuspakketje zonder verzekering of tracking naar het Warehouse had verzonden. 
Anyway, gisteren dus gearriveerd en na een poetsbeurtje met Polywatch en een lauwwarm doekje met Dreft kwam daar echt een pareltje bovendrijven.
Het is een De Ville chronograaf met een 861 uurwerk uit 1968. Wat dit horloge, los van de zeldzaamheid, ook bijzonder maakt is dat de cijfers van de subdials allemaal in een andere kleur geprint zijn. Dat schijnt ergens een link te hebben met de Spelen van ‘68 in Mexico, maar hoe dat precies zit ben ik nog niet achter.
Na jaren van in meer of mindere mate actief zoeken heb ik hem nu eindelijk gevonden. Eerst maar eens een paar dagen van genieten, dan kan hij binnenkort even weg voor wat broodnodige liefde en smering. Ondertussen ga ik op mijn gemak op zoek naar een mooie band. Ik denk aan een racing strap met kleine gaatjes in donkergrijs ofzo, maar ideeën zijn zeer welkom. 
TLDR, tijd voor een paar plaatjes.
