Deze week een service gedaan van een zeer vuile Raketa. Of eigenlijk Paketa, want het is een cyrillische versie.
Prachtige wijzerplaat met een zijde achtige plaat met simpele, maar schitterende, cijfers en wijzers die met hun eenvoud alles complimenteren.
Het is natuurlijk geen Ponkewonke kwaliteit. Vooral omdat ik nog steeds onkundig ben in het loskrijgen van die typische kleine klemmetjes voor extra dekstenen. Dus die zijn minder netjes geolied dan dat ik zou willen.
Balans als laatste gemonteerd. En toen was er sneeuw… zaten gemagnetiseerde onderdelen in het uurwerk en de balansveer extra in de zippovloeistof gedaan. Daarna was de verkleving klaar!
Leuk verslag.
Ik heb ook een paar van deze Raketa uurwerken gedaan. Ze zitten goed in elkaar en zijn wel leuk om aan te werken. Meestal willen ze na een schoonmaakbeurt beurt ook wel goed lopen.
Ik heb een horlogemaker daar ooit horen over zeggen dat veel van die “extra” steentjes weinig tot geen nut hebben, en vaak enkel dienden om mee te doen in de cijferwedloop. “Verdorie, de concurrentie heeft 19 jewels en wij maar 17, en we verliezen klanten daardoor. Waar kunnen we er nog bijplakken om ons cijfer te boosten?”. Dus zou zomaar kunnen dat ze even goed lopen zonder inderdaad.
Dat is best een logisch verhaal. Ik waag me er voorlopig niet aan. Was even niet alert genoeg om voor de montage via de onderzijde te oliën dus maar naast de deksteen olie gedaan met de hoop dat dat tussen de stenen kruipt.
En laten we eerlijk zijn de Sovjet horloges zijn meer Lada dan Ferarri. Iets minder netjes in de olie en ze blijven nog prima tikken.
