Geweldig, he? En dit album trouwens ook, vind ik. Veel gedraaid, sinds ik 'm heb.
Hackney Diamonds is heerlijk!
Wel apart om Charlie op drums te zien gisteren.
Ha Peter, mijn reclame voor dit draadje in de vintage hoek heeft gewerkt dus?
Welkom, erg leuk clubje hier
Superalbum!
Ja, erg leuk!
Ben nu al aan het bedenken welk plaatje ik volgende week ga posten
Haha, welkom bij de club.
De komende jaren voldoende input dus.
Mee eens.
Zelfs redelijk verstokte liefhebbers van klassiek zal de naam Sergei Bortkiewicz (1877-1952) niet zo heel veel zeggen. Hij was een van de vele Russische Oekrainers die na de oktoberrevolutie van 1917 hun biezen pakten en naar het buitenland emigreerden om nimmer weer te keren. Dat hij destijds een gewaardeerd componist was blijkt wel uit het feit dat ook hij door de eenarmige pianist Paul Wittgenstein (broer van filosoof Ludwig) werd aangezocht om een pianoconcert voor de linkerhand te schrijven (net als o.a. Ravel en Prokofjev) Heen en weer geslingerd tussen Duitsland, Frankrijk en Oostenrijk vond hij nergens echt een thuis. Verteerd door heimee schreef hij rond 1934 zijn eerste symfonie met de veelzeggende titel “van mijn vaderland”, en zeker het adagio verklankt een bijna wanhopig verlangen naar het oosten, naar een thuis. Vandaar de Vostok.
Mooi verhaal !
Ik ga dit eens opzoeken en verkennen.
Dank voor mooie tip
Dank je, daar doen we het voor! Ook het pianoconcert voor de linkerhand is zeker de moeite waard.
Een van de meest iconische samenwerkingen in de Amerikaanse lichte muziek betreft die tussen Norman Granz’s Verve-label en de First Lady of Song, Ella Fitzgerald. Granz liet Ella de beste songs uit het Great American Songbook opnemen met een keur aan arrangeurs en orkestleiders. Tot de absolute top van de opnamen behoren de sessies uit 1959, met Nelson Riddle aan het roer van een orkest van bijna symfonische proporties, die vijf magistrale lp’s opleverden met songs van de gebroeders Gershwin. Commentaar van Ira Gershwin: ik wist eigenlijk nooit dat onze muziek zo goed was, tot ik Ella en Nelson hoorde.
Erbij een Hamilton Jazzmaster.
Goedemorgen en fijn weekend alvast.
Het mijne is begonnen in iedergeval
Tijd genoeg voor een diepe schoonmaak van de collectie.
Goedemorgen,
Dit “Lied von der Erde” was Mahler’s poging om een noodlottige 9e symfonie te omzeilen. Hij had het voorbeeld van Beethoven en Bruckner bij wie de negende de laatste symfonie was. Dus Mahler dacht het noodlot slim af te zijn door zijn volgende symfonie niet officieel een symfonie te noemen. Het leek alsof dat lukte en dat werd dus Das Lied von der Erde. Daarna ging hij verder aan een volgende symfonie die hij wél zijn negende durfde noemen, maar die in feite zijn tiende was. Maar uiteindelijk sloeg het noodlot toe en was zijn negende toch zijn laatste volledige symfonie. Hij overleed toen hij bezig was met zijn tiende.
Deze dubbel lp is uit 1956 met een sterrenbezetting en deze uitvoering wordt als één van de beste beschouwd.