Nu de hobby weer een versnelling hoger is geschakeld is het tijd voor een dubbele NA post. Maar vooraan beginnen…
Na heel wat jaren van nonchalant horloges in de nachtkastlade te bewaren, was ik toentertijd al overgegaan op een el cheapo horlogedoos. Niks mis mee (het dient z’n doel tenslotte), maar ook niets om over naar huis (of hier) te schrijven. Wel een mooie parallel met de feitelijke waarde van de collectie op dat moment.
Maar nadat de vonk oversloeg naar de mechanische horloges en de meeste horloges uit die tijd plaats hebben moeten maken voor de mooiere modelletjes, vond ik het niet meer kunnen om de cheapo horlogedoos te gebruiken voor mijn collectie van pareltjes. Het was dus tijd om de doos te vervangen voor een upgrade. Een mooiere doos, die ook meer capaciteit heeft, want het kan natuurlijk niet zo zijn dat er dadelijk een reden gaat zijn zoals “de doos is al vol” waardoor ik niet een volgende aanwinst kan rechtvaardigen… 
En net zoals je een mooie grail niet op een aliexpress PU bandje zet, moest deze doos ook eentje zijn die goed voor mijn collectie zorgt en ik met redelijke trots dagelijks mag openen. Maar ja, ook weer niet te gek, want zoals met alles in deze hobby kun je ook hier al snel in de overkill modus komen.
Het is uiteindelijk de Beco Collector Watch Box Macassar geworden.
Redelijk zwaar (dus kwaliteit zou mijn vader zeggen), mooie afwerking van buiten en binnen, plek voor 10 gasten, beetje chique uitstraling met het walnoot (?) hout en zwarte velvet, antislip onderop, en een knopje dat je ingedrukt moet houden om hem open te kunnen doen (extra dreumes beveiliging noem ik dat).
De foto’s! (let wel, hij is al een goede maand in gebruik)
Mooi, blij mee, en niet te vergeten: er is weer plaats voor nieuwe horloges! Dus op naar de volgende NA
Na heel wat desk research over het wel of niet ‘kunnen’ dragen van een dikke Tudor op mijn normale pols, tot de conclusie gekomen dat dit prima kan. Dus op zoek gegaan en logischerwijs uiteindelijk iets heel anders tegen het lijf gelopen, hoef niemand hier uit te leggen hoe dat soms gaat (thuis wel overigens). Het was mijn een-na-grootste liefde, de meester der zeeën in het magistrale wit: de Omega Seamaster 300 professional.
Nog een split seconde gedacht of ik niet toch even verder ga kijken voor de Tokyo wit/blauwe versie, maar gelukkig tot de conclusie gekomen dat ik het blauw toch te licht vind en liever voor de zwarte ga. Het blauw van de Tokyo had van mij meer donker geanodiseerd blauw mogen zijn, zoals de hands van een Nomos Tangente bijvoorbeeld. Een stuk donkerder en ‘natuurlijker’ dan de Tokyo voor mij.
Terug on-topic: de zwart witte uitvoering is mooi en interessant op foto en video, maar in het echt toch weer een slag indrukwekkender. Echt een prachtig horloge met veel diepte, met name door de urenmarkers en gelaserde groeven. Ik mocht hem ophalen bij onze huisleveranciers Q-Watches, enorm vriendelijk en goed geholpen door @royke74, nogmaals bedankt!
Voor wat betreft de dimensies vond ik het horloge verrassend kleiner dan vooraf gedacht. Nog steeds significant groter dan een gelijke diameter Speedy, want een bij lange na niet zo slim vormgegeven kast en bezel combi. Maar gezien het bangmakerij vooraf viel het mij allerminst mee. De specs bespaar ik jullie, zo’n courant model kennen jullie toch al van binnen en buiten 
En ook hier: de foto’s! Ze doen het horloge niet genoeg recht. Ik ga met de macro lens nog eens kijken hoe ik die diepte van de markers er wat beter uit kan laten komen.
Dank voor het lezen en fijn weekend allemaal 
