Als het gaat om vaak horloges wisselen gaat dan voel ik mij aangesproken. Je probeert wat, en dan nog een keer en nog een keer… etc etc en je verkoopt ze weer. Dat heet hobby en kost soms wat geld, sois.
In de afgelopen maanden heb ik goed bedacht wat ik écht wilde. Mijn grail-lat ligt laag, en dat is een Tag Heuer Aquaracer met Calibre 5. En dan de 43 mm witte met oranje seconde wijzer. Ik had spijt van een onlangs verkochtte SPB051 dus die moest zeker terug komen. En ik wilde een SKX009 pepsi. Én ik wilde een nieuwe BFK, zo’n lekkere lompe dikkerd die eigenlijk heel mooi is.
De BFK, moest dan gelijk de nieuwste worden met het nieuwere uurwerk maar ook met saffier. Dat is gelukt want mijn vriend in Loosdrecht had er nog 1 liggen en aangezien een mod het langst duurt bij hem was ik wel blij dat de saffier reeds erin gesleuteld was! Moest ook wel snel want ik zou op vakantie een paar dagen later. Met de nadruk op “zou”… maar dat komt later
En de SPB051? Die heb ik voor een mooi bedrag uit Spanje kunnen laten komen van een andere vriend. Want shit hey, wat is dat toch een prachtig horloge.
En toen reed ik met m’n auto bij Roermond in de langste avondspits-file van het jaar. Ik ben daar gestopt om eens te kijken waar iedereen het over heeft. Begonnen bij de Tag Heuer winkel, en ook gestopt. Daar lag mijn Aquaracer! Ook de witte 43 mm maar de 40,5 mm zwarte heeft gewonnen. Mijn grail is er nu. Ik vind deze geweldig mooi.
En toen 17 december… de week dat ik in Canada zou zijn met mijn vrouw én BFKen Citizen, met -30 op een Skidoo, ice-fishing, en “having a good time” met onze beste vrienden… Mijn vader was 4 weken eerder ernstig ziek verklaard met 9-12 maanden uitzicht… dat bleken 6 weken te zijn geworden waardoor ik in onze vakantie bij hem ben gebleven en heb verzorgd. Vlak voor kerst hebben wij hem mogen wegbrengen naar zijn laatste rustplaats. Hij heeft mij nooit begrepen wat ik met al die horloges moest. “Kost toch alleen maar geld”. Ik heb van mijn moeder zijn horloge gekregen en dat is de meest waardevolle. Een Olympique van een appel-en-een-ei maar ben er zo blij mee.
Sterkte met het verlies van je vader, spijtig om te horen dat het zo snel is gegaan ten opzichte van de prognose.
Wel confronterend, ik zit in zo’n zelfde situatie/prognose met mijn vader…
Tja, als horloges eens konden vertellen!!
Een horloge is immers zoveel meer dan alleen maar, “het weergeven en meten der tijd”.
En dat het óók “emotie” is, dat blijkt maar weer uit dit topic.
Vijf horloges met ieder zijn eigen verhaal.
Draag de Olympique dan ook met gepaste trots.
En als je er naar kijkt, laat dan “de tijd” die het aangeeft:
“dankbaar terug zien en vertrouwend vooruit”.
