En toen waren het er twee…
Het was ergens in september. Nog een paar weken en dan zou ik jarig zijn.
Een aardig cadeautje had ik voor mezelf bedacht: een Seiko duiker, een 6309-7040.
Ik had al wel een 7290, maar die cushion-kast vond ik véél aardiger.
Gezocht, gezocht en gevonden: weliswaar op de Filippijnen, maar betaalbaar en ik ben ook niet zo’n purist dus die aftermarketonderdelen doen mij niet zo’n pijn.
Dus de deal gesloten en toen was het wachten op de post.
Verzending zou met EMS geschieden en ik ging er vanuit dat zo’n “Express Mail Service” verzending wel vlot zou gaan. Ik had immers ooit eens cd’s per EMS uit Japan laten komen en die waren er werkelijk bloedsnel.
Maar dit was toch anders, die Express ging niet zo vlot.
Er ging een week voorbij en nog een week, ik werd jarig, ik werd nòg een maand ouder, maar niks geen pakje, niks geen Seiko.
Verkoper maar eens gemaild en die had een track&tracenummer. Fijn: maar het was wel een Filippijns track&tracenummer en in combinatie met de website van de Filippijnse post gaf dat geen sjoege.
En TNT spreekt ook geen Filippijns.
Intussen…… was daar ineens de 7040 van Zeemeester te koop. En die zag er zóó mooi uit: die moest ik hebben! Dus gauw de koop gesloten en met een paar dagen was ‘ie in huis.
OK, Zeemeesterland is natuurlijk een stuk dichterbij dan de Filippijnen :).
En tjonge, wat is dat een mooie klok, met dat saffierglas er op en die meshband er aan: ik merk dat ik heel voorzichtig ben met ‘m en eigenlijk een beetje huiverig ben om hem als daily beater te gebruiken. Stel je voor dat er wat mee gebeurt!
De tijd schreed voort en, om mijn zaakjes te borgen, maar vast een PayPal-dispuut geopend, iets waar de verkoper niet zo blij van werd. Maar daar had ik even geen boodschap aan en je moet daarbij termijnen in acht nemen.
En toen, na bellen met TNT Pakketservice, die het pakje en het Filippijnse nummer ook niet kenden, was daar ineens post: van de inklaarders. Jammer dus, ze wilden informatie. En geld natuurlijk.
Afijn: brave burger als ik ben heb ik naar waarheid de gevraagde gegevens (wat is het en wat kostte het) opgegeven.
En vandaag, na een week of zeven, kwam dan eindelijk het “Express” Mail Service-pakje.
En dus heb ik er nu twee.
Wat ik nou met die Filippino ga doen?
Als donor bewaren misschien. Of weer verpatsen, maar dan wel met verlies, want samen met inklaringskosten, douanerecht en btw was ‘ie ineens niet zo aantrekkelijk geprijsd meer.
Ik ga ‘m eerst voorlopig maar eens een poosje dragen.
Hier twee (snelle) familiefoto’s: (vlnr 7040 “Zeemeester”, 7290 en 7040 “Filippino”)
