Sinds enige tijd spookt de Omega 200m uit de late jaren '80/begin '90 in mijn brein rond.
Om de een of de andere reden staat de look me aan, lekker sober, niet te veel onzin.
En in de kwarts lekker dun (9 mm als ik de spec’s goed lees) + met cal. 1441 heel nauwkeurig.
Maar alsnog zijn ze niet populair, en ik snap niet echt waarom.
Kan iemand me AUB even inlichten hoe dit komt, of er specifieke gebreken zijn, of zaken waar ik op moet letten als ik er eentje wil aanschaffen ?
Mijn advies is om je aankoop via Robbin en @rudiculous (Rutger) van B & O Watches te overwegen; is mij voor dit soort horloges al meerdere keren erg goed bevallen!
Ik heb er één gehad en vond het een heerlijk horloge, zeer comfortabel en nauwkeurig. Hij is echt ondergewaardeerd. Ik zou wel echt voor de full size gaan.
Om mijn ~17,2cm pols zit de midsize perfect, zeker dun! Cal, 1441 is voor velen de favoriet al zijn de meeste met Cal. 1438 geleverd.
Buy the seller! Als je voor originaliteit gaat let op het soort caseback, kroon, clasp en wijzers.
Een voorbeeld: een zwakker punt is het schroefdraad van de kroon, de hele kroon wordt dan vervangen. Als je een kroon hebt wat bij een ouder model hoort (6 tandjes) wordt deze vervangen door de nieuwere, geribbelde versie.
Overigens hoeft het niet veel te zeggen, er zijn veel transitiemodellen naar mijn idee. De overgang van oude naar nieuwe onderdelen lijkt niet in een nauwkeurige tijdsperiode gedaan te zijn.
Denk het ook. Geen straps mogelijk en de band is redelijk stug en rond.
Superhorloge, toevallig vandaag om. Leuk model, is inderdaad wat ondergewaardeerd. Loopt zeer nauwkeurig. Quartz is goed betaalbaar, automaat richting 2K dacht ik. Die van mij wat krassen en butsen maar daar zit ik niet mee.
Ik heb een automaat in de midsize. Heel prettig horloge om te dragen, nauwkeurig, en best klassieke looks. Ik zou hem niet graag willen missen in de collectie.
