Dat ik horlogegek ben weten ze ondertussen wel op het bureau.
Zo weten ze dat ik graag naar horlogeprentjes op het net kijk, dat ik magazines koop en lees die tijdens mijn lunch pauze, dat ik eerst een blik werp op de pols van een bezoeker, …
Wat ik nog niet wist is, dat ik blijkbaar ook collega’s aanzet om naar etalages te kijken als ze ergens zijn. Ze nemen zelf foto’s die ze dan na hun verlof komen tonen.
Zo van: kijk eens naar die etalage in Firenze,
Beter nog, een collega was naar Lausanne in Zwitserland en komt s’ maandags een hele zak met catalogi neerploffen op mijn bureau.
Een zak goed voor enkele kg aan Longines, Louis Erard, Cartier, Chopard, Mont Blanc, Parmiani, Hermes.
Tof! Ik heb inmiddels een collega die heeft opgemerkt dat ik iedere dag een ander horloge draag. Wat draag je vandaag weer? is inmiddels haar vaste vraag, waarna ik opgewekt wat uit ga leggen over de ins en outs (voor zover ik het al weet)van mijn oudje van de dag. Wel leuk van haar!
Top gebaar
Hoewel ik zelf mijn horlogewaanzin zoveel als mogelijk geheim hou
En in het bijzijn van mij eega mag ik het woord ‘horloge’ niet eens bezigen…
Gelukkig is er HF
Nu komen ook al buren langs met magazines en bijlagen van kranten. Van zodra er grote fotos staan met uitleg over een merk, dat hun meestal niets zegt, houden ze het opzij.
Ik krijg dan de vraag of het iets is dat ik wil zien, en dan berengen ze het of steken het in mijn bus. Meestal wel leuk.t
