Na de aanschaf van een Seiko SRPA23 in 2018 was ik helemaal weg van dat model. Vrij basic, mooie wijzers, goed afleesbaar en vooral een wat forsere maat. Met 42mm excl kroon en een kleine bezel heeft deze een behoorlijke presence. En een stalen band, ook mijn voorkeur.
Dezelfde week de blauwe variant SRPA25 gekocht. Dezelfde pluspunten, met een aparte blauwe wijzerplaat. Helaas is die ten prooi gevallen aan flipperitus.
In 2018 gezocht naar een zwarte versie met modelnr SRPA27. Die was er, maar dan op leren band. En leer is niet mijn ding. Het bleef echter wel in mijn hoofd hangen.
Nu kwam er deze week een zwarte op leer voorbij in het verkoopdeel, tesamen met de witte op staal. Eindelijk eens tijd om deze wens in vervulling te doen gaan: een zwarte op staal.
Vandaag maar eens gaan zitten om de banden transplantatie uit te voeren. Dat is een klusje waar in niet dol op pen. De combinatie slechte fijne motoriek en verende onderdelen, is geen topper. Dus wachten op Zen-momentjes, en stapje voor stapje aan de slag. Mijn Zen-momentjes duren helaas nooit zo lang 
Zo was de zwarte vóór transplantatie:
Het leren bandje verwijderen is niet zo’n probleem. Nadat dit gebeurd was, even naast de donor gelegd.
Nu moest de stalen band eraf. Dat was best wel even gedoe. Gelukkig heb ik wel zo’n speciaal tooltje met vork-opening, en zaten er pushpins met een kraagje in. Na een paar Zen-momenten was de stalen band eraf.
En nu weer opbouwen. Staal op zwart, leer op wit.
Ook het terugplaatsen van de leren band was zo gebeurd. Het resultaat -nooit beoogd, en ook niet over nagedacht- is verrassend mooi. Maakt de witte lekker dressy.
Tenslotte de stalen band op de zwarte. Dat was een stuk lastiger. Vooral om tegelijkertijd de eindschakel als de pushpin goed tussen de lugs te krijgen was goed voor tientallen Zen-momenten. Zat 'ie er bijna in, floep, schoot 'ie er weer tussenuit. Maar ook hier wint uiteindelijk de aanhouder.
Met dit als eindresultaat.
Daarmee is het beoogde doel bereikt: een zwarte op staal.
En persoonlijk vind ik de stalen band op de zwarte ook beter passen dan op de witte. Dat komt omdat de lugs van de witte licht gebrusht zijn, en de lugs van de zwarte gepolijst. Aan de kastaansluiting krijg je dan op de zwarte: gepolijste lug - brush schakel - gepolijste schakel brush schakel - gepolijste schakel - brush schakel - gepolijste lug. Dus 1 om 1. Bij de witte klopt dat niet.
En is mijn basiscollectie uitgebreid naar zwart + wit. Nu nog een blauwe scoren.
De 2e witte die nu op zwarte leren band zit, kan weer door.
Na al dat geklus ben ik wel weer toe aan weekend.
Fijn weekend!
