Nou ja, er is toch misschien een horloge die je echt wel zou willen, maar die echt niet bereikbaar is voor je?
Dat zou een grail kunnen zijn. Zodra het voor je te kopen is, heeft het voor mij niet de status van een grail.
Ik bedoel, kijk chrono24 er eens op na, kijk eens bij Patek (8k noem maar een dwarsstraat) ofzo. Er zijn horloges van luttele tonnen aan euro’s te koop. Ik kan niet op je bankrekening kijken, maar voor velen zijn zulke horloges niet weggelegd, maar voor de happy few (nog aannemelijker is een investeerder die niet eens iets om horloges geeft maar wel om geld).
Het bezit van de zaak is het eind van het vermaak…dit gaat voor mij niet op want alles wat ik tot dusver heb aangeschaft blijft gewoon en heb ik nog elke dag plezier van…
Maar inderdaad naarmate je ouder wordt veranderd je smaak ook.,.dus de kans dat er keuze stress ontstaat is aanwezig.
Budget telt natuurlijk ook mee in dit verhaal.
Maar ik ken redelijk wat jongens waarbij bv de grail een submariner was, en eenmaal aangeschaft, bleek het toch niet helemaal de hetgeen te zijn wat ze ervan verwacht hadden.
Een graal heeft (voor mij) de eigenschap op de lange termijn misschien ooit wel haalbaar te zijn. Dat heeft vaak te maken met prijs, zeldzaamheid of een combinatie van beiden, in het perspectief van wat je op dat moment voor een horloge over hebt. Een horloge dat je binnen een jaar kunt kopen zou ik daarom niet direct als graal willen bestempelen, hoewel je dat in de waan van dat moment misschien wel als het ultieme horloge beschouwt.
Zelf ben ik er achter dat mijn honger niet echt te stillen is, maar zwakte wel wat af toen de verzameling van twintig gewone horloges naar een kleiner aantal van hogere kwaliteit verschoof. Maar die rust heeft misschien ook te maken met dat je minder makkelijk en snel een duurdere aanschaf doet, waar je een horloge van een paar honderd piek relatief achteloos kunt doen.
Met name dit, denk ik. Ik heb mezelf gelimiteerd tot zes horloges. Ik zit nu op zeven. Enerzijds wil ik mezelf niet limiteren, anderzijds ‘dwingt’ het mezelf om afgewogen keuzes te maken.
Goede tip voor een ieder die een Panerai als graal heeft: wacht nog een jaar of 2 en je kunt ze gebruikt een stuk gunstiger kopen. Ze raken nl uit de gratie bij het grote publiek, en verkoop wordt steeds lastiger. Ze blijven ook steeds langer liggen bij de juwelier. Of dit nu komt door de afmetingen ( de trend gaat weer naar kleiner), of door de marketing ( alles is zgn limited edition, maar ze duwen er wel 75000 per jaar de markt op), zou ik niet kunnen zeggen, maar de hype schijnt voorbij te zijn. Het is te hopen dat dit tijdelijk is, want er zitten wel erg mooie klokjes tussen.
@SwedishChef , leuke topic! Ik kan me helemaal vinden in je vraag… persoonlijk ben ik niet zo van het flipperen tot dat ‘ene’ horloge. Ook mijn wensenlijst veranderd continue… maar er is toch altijd dat ene horloge wat altijd weer naar boven komt. Ik snap je Rolex ‘fobie’ ook wel, maar tof om te lezen dat je nuneat meer interesse erin krijgt. Al die mooie klokjes en topics hier kunnen ook een gevoel van ‘hebberigheid’ oproepen, waar ik zelf voor probeer te waken… het is anders nooit goed genoeg… hetzelfde met je droom auto bijvoorbeeld… eenmaal in bezit, dan moet die nog iets harder kunnen, etc… belangrijkste voor mij is dat elke keer als ik naar mijn horloge kijk dat ik denk: ‘wauw’ en hoe trots ik er op ben.
Volgens de overleveringen is de heilige graal in principe niet bereikbaar, dus met horloges zou je hetzelfde kunnen zeggen: in principe niet bereikbaar, maar wel reden tot een schier eeuwige zoektocht…een Queeste…waarin vele offers moeten worden gebracht…
Mijn Graal is de Rolex Day Date in geelgoud. Ik denk niet dat hij voor mij nog bereikbaar wordt, maar je weet het nooit…
Maar wat als ik ooit mijn Graal zou verkrijgen? Mijn perspectief zal dan veranderen, ongetwijfeld, in de dan nieuwe situatie… Ga ik dan 100% gelukkig zijn- voor de rest van mijn leven- met die graal, of moet er dan weer een nieuwe graal komen?
Voor mij bestaat de Graal niet.
Ik ben behoorlijk down to earth, en hoewel gek van horloges, heb Ik niet dat gevoel van een droomhorloge…
Ik koop bereikbare dingen in het leven, waarvoor Ik geen financiele inspanning hoef te leveren.
Rolex, Patek, Omega…allemaal leuk spul, maar mijn geld gaat nooit naar deze overprijsde zo genaamde high end bullshit.
You pay 50% for the watch and 50% for the name…
Ik ben het met voorgangers eens dat je graal verandert naarmate je situatie en leeftijd verandert.
Volgens de overlevering is een graal onbereikbaar maar of dat in praktijk ook zo is?
Voor mij persoonlijk niet; ik zoek het in horloges die nog net binnen handbereik liggen…
Zo heeft iedereen zijn eigen graal…bereikbaar of onbereikbaar.
Onder de streep is het bezit van de zaak nog steeds het einde van het vermaeck…
Ik begrijp je punt en mening.
Maar overprijsde modellen en high end bullshit dat is niet altijd waar. Als een horloge de waarde redelijk weet vast te houden dankzij de prijs kwaliteitsverhouding en vraag en aanbod dan is het horloge dat bedrag ook waard.
Ik durf(als beginnend Rolex kenner) te stellen dat je met een nette Rolex 5513 van 8000 Euro of een Datejust van 2500 Euro minder verlies zult hebben dan met een Hamilton van 1000 Euro.
Dus als iemand ze mooi vind dan is dat zo. En jij vind ze niks…ook goed natuurlijk.
Een grail bestaat niet echt want zodra je een grail hebt, zal er weer een nieuwe opduiken. Net als bij auto’s. Tegen de tijd dat je die Ferrari of Bugatti krijgt uitgeleverd, is er alweer een nieuw, beter, sneller, luxer en duurder model uit. Je blijft gewoon bezig en je smaak verandert. Maar dat maakt het ook wel weer leuk.
Ik zie mijn kleine wisselende collectie als mijn grail. Een wisselgrail dus…
ook wel, maar tof om te lezen dat je nuneat meer interesse erin krijgt. Al die mooie klokjes en topics hier kunnen ook een gevoel van ‘hebberigheid’ oproepen, waar ik zelf voor probeer te waken… het is anders nooit goed genoeg… hetzelfde met je droom auto bijvoorbeeld… eenmaal in bezit, dan moet die nog iets harder kunnen, etc… belangrijkste voor mij is dat elke keer als ik naar mijn horloge kijk dat ik denk: ‘wauw’ en hoe trots ik er op ben.
