Bezoek aan D.Dornblüth & Sohn
Enige tijd geleden had ik hier op het forum een vraag aan jullie gesteld welke nieuwe wijzerplaat er het beste bij mijn Dornblüth 99.1 zou passen. De antwoorden waren zéér uiteenlopend en veel van jullie zouden het horloge het liefst laten zoals het was. Eigenlijk wil ik ook altijd een horloge zo origineel mogelijk houden, maar ik had de ex Dornblüth van Tom een keer in mijn handen gehad en het sprankelende zilvereffect van die wijzerplaat was zo mooi dat ik hem toch wilde vervangen. Bovendien was het natuurlijk wel de bedoeling om de oorspronkelijke wijzerplaat te behouden, zodat deze altijd nog terug gezet kon worden.
Omdat het me leuk leek om een fotoverslag hiervan te maken had ik een afspraak gemaakt met Dirk Dornblüth om dit bij hem te laten doen. Op zich vind ik dat bewonderenswaardig, omdat hij het namelijk enorm druk moet hebben gezien de levertijden voor een nieuwe. Onlangs ben ik dus bij hem langs geweest en die ervaring wil ik graag met jullie delen. Helaas kon mijn vader, de amateurfotograaf, niet mee en daarom zijn de foto’s niet helemaal optimaal.
Op weg naar Kalbe in het voormalige Oost-Duitsland was het echt enorm noodweer met veel regen en onweer. Daardoor was het best een uitputtende rit die veel te lang duurde.
Uiteindelijk bijna 2 uur later dan gehoopt, bereikte ik dan eindelijk het pittoreske Kalbe.
Dit is een typisch ex Oost Duits dorp met straten die soms echt verschrikkelijk slecht zijn en veel oude en verlaten winkels, huizen en andere gebouwen. Na even zoeken vond ik dat toch het juiste adres, waar ik hartelijk ontvangen werd door Anja, de vrouw van Dirk. Omdat Dirk nog wat werkzaamheden af moest ronden gaf zij mij alvast een rondleiding door het atelier/werkplaats waar nog een personeelslid bezig was. De geur in de werkplaats is een mix van metaal en olie, dat als je het mij vraagt best aangenaam is.
Blik in de werkplaats
Hier worden de zelfgemaakte tandwielen van tanden voorzien. Zoals je kunt zien is het gewoon een staaf messing waaruit de tandwielen later gezaagd worden.
Dit is de graveermachine waarmee de uurwerken e.d. van het graveerwerk worden voorzien. Zoals je kunt zien is dit de wijzerplaat van de Regulator.
Draaibank
Later vertelde Dirk me dat als hij tijdens het reizen uurmakers gereedschap of machines tegenkomt hij het niet kan laten om te kopen.
Na de rondleiding van Anja in de werkplaats ontmoette ik Dirk die klaar was met zijn werkzaamheden. Boven de werkplaats is het atelier waar het polijsten, de assemblage en het fijnere werk gedaan wordt. Zoals je kunt zien op de foto’s komt het over als een goed georganiseerde rommel , waarin Dirk alles feilloos kan vinden. Enigszins verbaasd was ik over het feit dat er nergens airconditioning is terwijl het buiten 30 graden was en het atelier zich direct onder het dak bevindt. Ik hoef je dus niet te vertellen wat de temperatuur binnen was.
Dit apparaat wordt gebruikt om de strepen op het uurwerk te zetten / polijsten.
Tijdens de uitleg werd me verteld dat een klant in principe alles kan vragen wat hij wil, mits het technisch mogelijk en financieel haalbaar is. Zo was er een klant op zijn regulator 99.2 zwarte getallen wilde, maar de 15, 30, 45, 60 in het rood. Volgens de leverancier van de wijzerplaten was dit niet zonder meer mogelijk, waarop Dirk dan maar zelf wijzerplaten is gaan maken. Natuurlijk is het ook mogelijk om je horloge te personaliseren met een bepaalde gravering.
Hier een voorbeeld van een oud machientje waarmee je de tanden van een tandwiel kunt bewerken.
Hier een blik in het atelier, waar de Dirk en de andere uurwerkmakers zitten.
Bij zijn werkplek aangekomen kon ik kiezen welke plaat ik in mijn 99.1 wilde hebben. De keus bestond uit blauw, zwart, blauwe appliqués, zwarte appliqués of een emaillen wijzerplaat. Meestal vind ik emaille wel de mooiste, maar bij dit horloge vond ik het niet passen en dus koos ik voor de plaat met de zwarte appliqués.
Enkele wijzerplaten waaruit ik kon kiezen
Gelijk ook maar even de wijzers vervangen, want die waren niet mooi blauw meer. Wat me opviel is dat niet alleen de zichtbare delen van het uurwerk gepolijst worden, maar ook wat er verborgen of niet zichtbaar zit onder bijvoorbeeld de wijzerplaat.
Vervangen van de wijzerplaat en wijzers door Dirk.
Na het wisselen van de wijzerplaat zijn we nog even door de werkplaats beneden gelopen voor wat meer uitleg over wat de aanwezige apparaten / machines. Opvallend is de mix van oude machines met nieuwe technologieën. Ook Dirk vind de lucht van olie die er hangt aangenaam. Met deze machine kunnen metingen gedaan worden tot op een duizendste nauwkeurig.
Dit is Dirk en ondergetekende
Ondertussen werd er voor koffie en gebak gezorgd en terwijl we daarvan genoten had ik de kans om wat vragen te stellen.
Dirk is samen met zijn vader begonnen om een horloge te ontwikkelen. Op de site staat ook een verhaaltje hoe het precies ging. Ze hebben dit gedaan zonder externe financiers en zonder grote investeringen en met de instelling, als het niets wordt dan stoppen we er gewoon weer mee. Nu weten we inmiddels dat deze gok honderd procent goed is uitgepakt. Ondanks dat zijn vader nu van zijn pensioen geniet, kan hij het niet laten om toch 2 maal per dag langs te komen om te kijken.
Natuurlijk hadden we het ook over de financiële crisis. Eind vorig jaar werd het niet alleen bij de grote merken heel stil rondom de bestellingen maar ook bij Dornblüth & Sohn. De laatste 2 maanden van het jaar was het aantal bestellingen nihil, waardoor de levertijd van 6 naar 3 maanden terugliep. Gelukkig is deze ondertussen alweer opgelopen naar 6 maanden, waarmee we kunnen stellen dat de crisis deze zelfstandige waarschijnlijk met rust zal laten.
De afzet van de horloges is voornamelijk Duitsland 30% en de rest in werkelijk alle uithoeken van de wereld. Ook komen er veel mensen, net zoals ik, die weleens een kijkje willen nemen en hun horloge zelf op willen komen halen. De bezoekers komen vanuit Zweden, Australië, Japan, VS, etc, etc. Zo was er ook een journalist die uit Iran kwam en na een half uur alweer weg moest, omdat het vliegtuig al weer vertrok.
Op de vraag wat Dirk van de huidige modellen vol met stenen en PVD kasten vindt kan ik kort zijn, verschrikkelijk. Volgens hem (en ook mij) zijn veel merken hun identiteit aan het verliezen. Kon je vroeger horloges al herkennen vanaf een afstand, tegenwoordig lijken ze steeds meer op elkaar. Merken zoals Union en Patek hebben bijvoorbeeld zo’n eigen identiteit en zijn daarmee duidelijk herkenbaar. Wat misschien een reden kan zijn is dat de CEO bij sommige bedrijven wel een goede manager is, maar zelf geen horlogemaker is geweest en daardoor beslissingen neemt op basis van omzetresultaten in plaats van identiteit en visie. Er wordt tegenwoordig meer gestuurd op korte termijn resultaten en het meedoen met trends, dan aan het image (herkenbaarheid) op lange termijn. Immers de meeste managers worden, net als bij vrijwel alle andere bedrijven, jaarlijks afgerekend op hun resultaten.
Vooraf aan mijn bezoek had ik jullie gevraagd of er dingen waren die jullie wilden weten. Hans Mennink vroeg zich af of Dirk al gevraagd was voor de AHCI. Dat is dus (nog) niet zo, en uit de reactie van Dirk af te lezen hecht hij er ook niet echt veel waarde aan.
Tom Vreeken wilde weten of er een ‘Mondfase’ uitvoering komt en Rainer B. vroeg of er een automaat en of er een 38mm exemplaar op komst is. Ook Bernard vroeg of er een kleiner exemplaar gemaakt zou gaan worden. Al deze vragen wilde Dirk alleen maar beantwoorden met misschien, waarschijnlijk en in de toekomst. Reden hiervoor was dat als hij voortijdig bekend maakt wat er gaat komen de telefoon roodgloeiend staat met mensen die alles willen weten en willen bestellen en hij niet meer aan zijn werk toekomt. Althans dit was de ervaring met de vorige limited 38mm versie. Hij kon dus vanwege dit ook niet vertellen wat de toekomstige uitvoeringen zouden worden. Op korte termijn stond er in ieder geval niets in de planning, omdat er vorig jaar 3 nieuwe modellen uitgekomen zijn.
Rainer B. wilde ook weten waarom de gouden horloges 3 maal zo duur zijn als de stalen, maar daarop was het moeilijk antwoord geven. Het komt een beetje neer op de materiaal prijs, het bewerken ervan en de lage te bestellen hoeveelheden, voorraadkosten, etc. Verder waren er ook geen plannen om wit gouden horloges te maken.
Op de vraag van Diashock hoe het zat met wie er nu eerst was Dornblüth of Lang und Heyne reageerde Dirk heel relaxed met dat het een goede bekende collega van hem is die toevallig uurwerken maakt die veel lijken op die van Dirk zelf. Dornblüth was wel de ‘eerste’ om het zo maar eens te zeggen, maar hij maakte zich er totaal niet druk om.
De koffie werd genuttigd in een nieuwe ruimte die wordt omgebouwd tot een mooie ontvangst ruimte met daarin de huidige collectie van Dornblüth & Sohn en een stukje geschiedenis. De klok die aan de gevel van het gebouw komt te hangen is inmiddels al klaar.
De gevelklok een diameter van ongeveer 1,2 meter denk ik.
Na toch een paar uur lekker gekeken te hebben naar en gepraat te hebben over horloges was de tijd daar om weer naar weg te gaan. Met een leuke ervaring op zak en de mooie 99.1 aan de pols werd ik uitgezwaaid door Dirk en Anja. Wat is het toch mooi dat deze mensen tijd voor je willen maken terwijl ze een levertijd hebben van 6 maanden. Als ze binnenkort in Maastricht zijn voor de beurs ‘Maastricht Time’ zal ik zeker even bij ze langs gaan.
De supervriendelijke Dirk en Anja
Op de terugweg had ik toch wat moeite mijn ogen op de weg te houden.
En zo ziet mijn 99.1 er nu uit.
Fototje buiten in de zon, zie hoe die plaat schittert.
Foto’s binnen
En nog eentje van het uurwerk, omdat dat toch ook zo mooi is.
