Ik had hier Het interactieve museum van Jaeger-LeCoultre al aangekondigd, dat ik een berichtje zou schrijven over mijn bezoek aan de fabriek van Jaeger LeCoultre.
Bij deze dan. Let op, lange text en veel foto‘s
Afgelopen dinsdag de 11.4.17 vroeg in de ochtend (7.15) stond de man van de vriendelijke horlogewinkel, die ons uitgenodigd had, voor de deur met een ruime auto waarin wij (vrouw, drie zoons en ik) met onze lange benen goed plaats vonden.
Na een rit van zo’n anderhalf uur kwamen we aan in Le Sentier waar we met thee en koffie opgewacht werden.
Na een kleine presentatie met de geschiedenis van de „manufacture“ gingen we op weg door de gebouwen. Ik mocht niet overal fotograferen. Wat ik mocht opnemen laat ik hier zien.
Als eerste het museum (officieel heet het: la Galerie du Patrimoine Jaeger- LeCoultre)
Een deel bevat de archieven met gegevens over alle werken en horloges sinds het begin van de manufacture. De rest ist vitrines met horloges uit verschillende tijdvakken.
Een model uit 1903, het dunste zakhorloge ter wereld
Een Memovox mag natuurlijk niet ontbreken
JLC heeft ook Quartzhorloges gemaakt. Gelukkig niet veel 
Heel bijzonder is de afscheiding van de wenteltrap naar de bovenverdieping van het museum. Die bestaat uit glazen platen waartussen een enorm aantal uurwerken uit de geschiedenis van JLC opgehangen is.
Helaas kon ik het uurwerk van het model, dat ik op die dag droeg niet vinden. Jammer want ik heb het werk nog nooit gezien.
Boven, in een ruimte met glazen wanden, zijn een stuk of acht werkplaatsen voor horlogemakers, waar vintage horloges gerepareerd en gerestaureerd worden.
Speciaal is de mogelijkheid om een virtueel beeld van je arm met een (kleine) keus van aktuele horloges te maken.
Je doet dit bandje om je pols
en houdt het onder een kamera. Een computer vervangt het beeld van het polsbandje door het beeld van het gekozen horloge, dat je dan virtueel op je pols ziet. Je kan dan een „foto“ naar je eigen emailadres sturen.
In het museum staan maar weinig oude machines. In de fabriek staan er meer. Bijna overal kom je er wel een tegen.
Jaeger LeCoultre is een manufacture. Dat wil zeggen, dat ze vrijwel alles zelf maken. Van de kleinste schroefjes, via de balans en de raderen tot de kasten. Overal staan frees- en andere machines waarmee die delen gemaakt worden.
Alleen het krokodillenleer van de horlogebanden komt niet uit het dal, want daar is het te koud, was het nogal flauwe grapje van de man van JLC, die ons rondleidde.
Er wordt ook nog verbazingwekkend veel met de hand gemaakt en gedaan. Er zitten bijvoorbeeld een paar dames, die de hele dag ankerstenen zetten.
Andere dames brengen de hele dag de perlage op de platines aan. Of côtes de Genève of wat voor versiering dan ook. Alle werken worden versierd, of het horloge nu een glazen bodem heeft of niet.
In een andere afdeling worden, ook weer met de hand, de robijnen in de platines geperst.
Er is een afdeling waar schroeven geblauwd worden. Ook in opdracht voor andere fabrieken. Namen worden niet genoemd, maar ik neem aan, dat het om andere fabrieken uit het huis Richemont gaat.
In dezelfde afdeling worden onderdelen, die door het stanzen niet meer perfekt vlak zijn, door hittebehandeling weer vlak gemaakt.
Aangezien het deel van de fabriek waar de uurwerken en de horloges samengesteld worden stofvrij moet blijven, konden we daar helaas niet gaan kijken.
Lunchtijd in een restaurant vlakbij de fabriek. Het was prachtig weer, net iets te fris om buiten te zitten, maar we zaten prima aan een tafel bij het raam met een mooi uitzicht op het Lac du Joux en hebben genoten van filets de perche (voor de vissers onder de lezers: dat is baarsfilet. Als je er een vangt, geef hem niet meer aan de kat, maar eet hem zelf. Echt een aanrader)
Daarna weer terug naar de fabriek. Nu naar de afdeling métiers rares (bijzondere beroepen). Hier zitten specialisten achter glazen wanden zodat de bezoekers kunnen toekijken hoe er gewerkt wordt en zonder al teveel te storen of stof en andere verontreinigingen mee te brengen.
Bijzonder is dat bij verschillende werkplekken kameras opgesteld zijn, zodat de bezoeker op beeldschermen kan zien hoe er gewerkt wordt.
Zo zie je in close-up hoe iemand met een penseel met slechts enkele haren een detail op een wijzerplaat schildert. Of hoe diamanten gezet worden.
Er wordt gegraveerd, met de hand natuurlijk.
En er staan verschillende machines om te guillocheren.
In dezelfde afdeling kregen we een presentatie van de hoogstandjes van complicatie.
Ik was zo onder de indruk van het gewicht van de Répétition minute met tourbillon in platina kast om m’n pols, dat hem ik niet gefotografeerd heb.
Op naar de afdeling Atmos.
Overigens, bij de nieuwbouw van de vleugel van 2009, hebben ze in plaats van een eerste stehen een ruimte gemetseld waar een atmos in staat. De ruimte is, met uitzondering van een kijkgat en wat ventilatieopeningen, dicht. De Atmos loopt, na 8 jaar nog steeds zonder dat iemand hem heeft aangeraakt.
Tenslotte weer terug naar de conferentiekamer, waar we nog wat nieuwe modellen mochten proberen. Gelukkig zag mijn vrouw niets van haar gading.
Nog een tasje met wat dingsigheidjes gekregen (een catalogus en een potje honing van de eigen bijen) en een doosje met handschoenen
En toen was het weer tijd om naar huis te gaan.
Samenvatting: een buitengewoon interessante dag. Ik was al in verschillende fabrieken geweest, maar vond het bijzonder om in een echte manufacture te kunnen kijken. En de vrouw en de jongens vonden hun eerste fabrieksbezoek natuurlijk helemaal een belevenis. Nu begrijpen ze ook eindelijk het hoe of wat van hun horloges. Mijn uitleg – dat is het lot van veel vaders vrees ik – vonden ze niet interessant genoeg.
Tot slot. Ik heb nog gevraagd of ik mezelf voor een volgend bezoek aan het museum aan kon melden, maar dat is helaas niet mogelijk. Een aanmelding via een winkelier blijft de enige weg.
En als ik heel eerlijk ben: Het fabriekgedeelte is absoluut geweldig om te zien maar qua museum biedt het Omega museum voor mijn smaak meer. En daar kun je gewoon binnenlopen, wat ik over twee weken weer eens ga doen.
Maar ik laat me graag weer uitnodigen. Benieuwd wanneer dat gebeuren gaat.
