Ik was laatst in de VS en liep langs een Omega Boutique en daar zag ik het Horloge waarbij het liefde op het 1e gezicht was de Omega Speedmaster Moonwatch
Helemaal de recente versie waarbij de band en sluiting zoveel mooier is dan de vorige.
Ik naar binnen en uiteraard de Hesalite versie gepast en in 1 woord wauw, deze moet ik hebben.
Nou doe ik nooit impuls aankopen alhoewel dit dat niet helemaal zou zijn, ging ik er nog eens goed over na denken, met alle financiële onzekerheden momenteel.
Terug in Nederland was ik tot de conclusie gekomen dat er wat fondsen bij moesten komen dus verkocht ik mijn Breitling Aerospace en Tag Heuer Aquaracer.
Op een avond aan het eten bij mijn ouders valt m’n vader(die al 15jaar een Skagen horloge om heeft) op dat ik geen horloge om heb.
Ik vertel hem dat ik bovenstaande horloges heb verkocht voor iets nieuws.
Verbaasd dat ik ben omdat hij zich nooit heeft geïnteresseerd voor mijn horloges pak ik mijn telefoon en laat hem foto’s zien van de Speedy die ik in de VS gepast had.
Hij begint te glimlachen en loopt weg en; 5 minuten later komt hij terug maar de glimlach is verdwenen.
Ik vraag wat er is, hij zegt dat hij er nog zo 1 had liggen die hij van zijn 1e salaris had gekocht in 1969 maar niet kon vinden(SAY WHATTT)
Vervolgens kom ik erachter dat mijn vader vroeger toch ook wel horloge liefhebber geweest is, de rest van de avond kletsen we over horloges en verteld hij dat hij in een doos nog meer horloges uit de jaren 70 en 80 boven heeft liggen maar dat mijn moeder die waarschijnlijk ergens heeft opgeborgen.
Hij meende zich te herinneren dat het om een aantal Seiko’s een Breitling en een Tag Heuer ging.
Super leuk om er nu(ik ben 36 en m’n vader 77) achter te komen dat we dit gemeen hebben zegt hij dat hij m’n moeder wel zal vragen als ze thuis is om ze te pakken voor mij want hij doet er toch niks meer mee.
De volgende dag gaat de telefoon en zie dat het m’n vader is. “kom je weer eten? je moeder is er ook”
Uiteraard zeg ik, gezellig.
Eigenlijk al blij als een kind ga ik die kant op. denkende over de vergeten schat die ik straks in ontvangst mag gaan nemen.
Ik kom aan en we drinken een wijntje en we kletsen wat met ze 3en als mijn vader ineens begint over de doos horloges, neemt mijn moeder het over… “ja die doos ja, die heb ik een paar jaar geleden al weg gegooid net voor de verbouwing toen ik aan het opruimen was”
mijn mond valt open en neem gauw een slok wijn.“waarom” komt er nog net aan uit.
“ja ze lagen er al zo lang je vader droeg ze al jaren niet en geen van de horloges liep nog”
Misschien had ik dit wel niet willen weten maar goed whats done is done…
Zal nooit weten wat er nog meer in de doos zat
Auw dit doet zeer, heel erg zeer maar weg is weg en dit krijgen we nooit meer terug.
Wat ik wel rijker ben geworden is dat ik nu uren over horloges kan kletsen met mijn vader zijn liefde is weer wat aangewakkerd… en dat is uiteindelijk het belangrijkst.
en de Speedy… Ja die komt binnen kort niet de 145.022 maar de 310.30.42.50.01.001
hilarisch!
