Verslag over een klein klokje, met veel plaatjes.
“She came in through the bathroom window”… Nou ja, niet helemaal. Ze kwam binnen door de brievenbus maar die tekst van het Beatles liedje schoot me zo te binnen.
Ze is klein, ze is oud, ze is bijzonder. Ik heb het hier over mijn laatste aanwinst:
Een Mildus dameshorloge. Volgens de vriendelijke Duitse verkoper is ze geboren in 1925. Dat is dus bijna 100 jaar geleden! Desondanks ziet ze er nog uit als een jong meisje, en voor een jonge vrouw of meisje is dit kleine horloge van 18 x 30 mm waarschijnlijk ook ontworpen.
1925. The Roaring Twenties; daar doet het aan denken. De dames op de poster zouden dit elegante horloge zomaar aan het slanke polsje kunnen hebben.
Technisch is deze jonge - oude dame nog in een uitstekende gezondheid. Het met blauw emaille en twee diamantjes afgewerkte kastje heeft vrijwel geen beschadigingen. Het materiaal van het kastje doet denken aan roestvrij staal, maar ik weet niet of dat in die tijd al werd toegepast in de horloge-industrie. Ik denk zelf aan ‘Staybrite’ een vroege RVS achtige legering, maar ik twijfel. Het is lastig om de metaalsoort vast te stellen. Het is geen chroom, dat is witter en glimt meer. Het is geen gewoon RVS want dat is iets geler. Het is geen nikkel want dat is doffer en ook een beetje gelig. Het is geen sterling zilver want daarvoor is het te hard en zilverglans is hoger. Blijft over: Platina. Zou zomaar kunnen want het heeft wel die grijswitte kleur, is heel hard en hoog glanzend. Ik denk toch van niet want ik vind daarvoor de afwerking wat te eenvoudig en daarvoor was de aanschafprijs te laag. Ik hou het daarom dan maar op een staal variant. Beoordeel zelf aan de onderstaande foto’s en bedenk wat je er van vindt.
Platina, of is de wens de vader van de gedachte?
Het binnenwerk ziet er ook nog mooi en goedverzorgd uit. Het waarschijnlijk verzilverde wijzerplaatje heeft wat patina, maar niet dramatisch, het hoort mooi bij de leeftijd. Als je het ‘blote’ plaatje bekijkt (zonder glas ervoor dus) blijkt dat wat zich door het glas (geen plexi!) heen als beschadigingen, putjes en krassen voordoet, zorgvuldig gegraveerde decoratie te zijn. Sommige graveringen aan onder en boven zijde van de plaat vallen grappig genoeg weg achter het glazen venstertje. Ik denk daarom dat deze wijzerplaatjes universeel voor meerdere modellen vervaardigd werden.
Ik heb geen informatie over de service geschiedenis van het uurwerkje , maar als ik het met een loep goed bekijk is het schoon en zou het me niet verbazen als het nog niet zo lang geleden een servicebeurt heeft gehad. In elk geval loopt ze met haar ca. 95 jaar nog als een kieviet en is ze na 24 uur slechts zo’n 2 minuten achter op mijn door de Duitse atoomklok in Braunschweig radio gestuurde wandklok die ik als referentie gebruik.
Toen ik het horloge ontving zat er een wat wonderlijk lintje op wat als bandje dienst deed. Mogelijk origineel, want erg oud en met bijna vergane stikseltjes vastgezet. Vooral bijzonder was het gedecoreerde hele kleine klik sluitinkje in plaats van een gespje. Een dergelijke sluiting zie je soms wel eens bij zilveren of gouden armbanden maar bij een horloge heb ik dit nog niet eerder gezien. Ik besloot, omdat ik graag wil dat het horloge (door mijn dochter) gedragen kan worden, om er een nieuw leren bandje voor te bedenken. Het vergane lintje mocht dan origineel zijn, het is zo wrak dat het niet meer veilig te dragen zou zijn. Om de kans op verlies te beperken als het gespje losschiet heb ik er bij het nieuwe leren bandje een klein lintje op gemonteerd, zodat het horloge aan de pols blijft hangen als de sluiting los gaat.
Het half vergane bandje (foto’s van de vorige eigenaar)
Het nieuwe bandje met het extra lintje als beveiliging.
Over het merk: Mildus. Het staat op de wijzerplaat en op het uurwerk, evenals de vermelding ‘Swiss’. Ik kende het merk niet, in elk geval staat het me niet bij in het rijtje van de grote bekenden. Zoals vaak bood ook hier de merkendatabase van Mikrolisk weer uitkomst voor een stap naar verdere identificatie en onderzoek naar de herkomst en de fabrikant.
Er is overigens verder niet zo veel te vinden over Mildus. Laat staan over Max Klass.
Op deze site:
vond ik, van het zelfde merk, een horloge in een vergelijkbare stijl, ook met emaillewerk op de kast.
(foto van Empressissi)
Verder worden/werden er ook op Ebay wel vergelijkbare horloges aangeboden, ook van het andere merk ‘Embsa’ dat Max Klass volgens Mikrolisk voerde.
Hieronder nog wat op het internet gevonden foto’s van Mildus en Embsa horloges.
De meesten zijn aangeboden via eBay en altijd vanuit de USA, wat logischerwijs overeenstemt met de in Mikrolisk vermelde registratie van Mildus en Embsa: Max Klass, New York 1925.
Bij de laatste foto van de vier, de rijk met diamanten versierde witgouden bracelet, met het piepkleine horloge onder het klepje met de grote diamant in het midden, staat als maker Louis Mildus vermeld.
De vormgeving, de vestiging van Max Klass in New York, en het edelsmeedwerk van Louis Mildus, doet mij vermoeden dat het hier gaat om een juwelier, op het niveau van firma’s als Tiffany’s, niet om een horlogeproducent. De horloges hebben de vermelding dat ze in Zwitserland zijn gemaakt, maar het is niet meer na te gaan door wie. Mogelijk werk in opdracht van de Amerikaanse Max Klass. Ik gok bij dit laatste maar eens wat, je kunt niet alles zeker weten, of te weten komen. De horloges zijn er, in hun soort, niet minder fraai om.
Ook over het uurwerk is onduidelijkheid. Kaliber AM640, volgens de vorige eigenaar. Bij die oude en vaak niet zo algemene uurwerkjes is het fijn als je die informatie bij aankoop meekrijgt, dat scheelt een hoop gespit in Google en het voorkomt vooral eindeloos uurwerk afbeeldingen vergelijken op de Ranfft site. Nu kon ik het zo opzoeken en jawel, de AM640 staat er bij Ranfft gewoon in.
Bij verder zoeken op het web word ik niet veel wijzer over de vraag voor welke fabrikant ‘AM’ staat. De enige referentie blijkt Ranfft te zijn. Wat dan wel weer op een link met de USA wijst is de referentie die Ranfft opgeeft naar de Fa. Avon in de Verenigde Staten. Het gedocumenteerde exemplaar bij Ranfft is wel van latere datum, daar heb ik geen verklaring voor, behalve dat dit kaliber langere tijd geproduceerd is geweest. Alle referenties van de gevonden horloges van Mildus en Embsa wijzen namelijk naar de jaren '20.
Alles bij elkaar genomen: Het past wel bij zo’n gedistingeerde oude dame, een beetje geheimzinnigheid over de afkomst. Ik elk geval heb ik er een bijzonder exemplaar bij in mijn kleine collectie dameshorloges en wat betreft het forum: een goede smoes om weer eens een leuk exemplaar uit de wat mij betreft ondergewaardeerde categorie dameshorloges te laten zien.
Om af te sluiten een plaatje van Madame Mildus samen met een van mijn eigen wat meer door mijzelf regulier gedragen horloges, de moderne Oriënt Ray II, om het contrast in ontwerp en maat te laten zien.
Mijn dochter zal er in ieder geval blij mee zijn om haar af en toe eens te kunnen dragen.
Mme Mildus aan de pols van Mevrouw Lexaf
Dank weer voor het lezen en kijken,
Lex