Er zit waarde in de afwerking van een horloge, in het model, het merk en de heritage hiervan. Maar los daarvan draagt elk horloge zijn eigen verhaal. Het verhaal van de eigenaar, en van de momenten die het om de pols heeft meegemaakt. Iets wat mij persoonlijk altijd aanspreekt en deze keer een moment vastgelegd met één foto. Dit is het verhaal van de Lemania 105, om de pols van Paul-Henri Cahier.
De Lemania 105
Laten we beginnen met wat achtergrondinformatie over het horloge zelf: de Lemania 105 chronograaf.
In 1952 introduceerde Lemania een betaalbaarder alternatief voor een chronograaf met drie registers, aangedreven door het Lemania 1270 kaliber.
Dit specifieke exemplaar zit in een 33mm stalen kast met geschroefde achterdeksel. Het straalt dezelfde no-nonsense toolwatch-vibe uit als de professionele chronografen van Omega uit dezelfde periode, maar dan tegen een veel toegankelijkere prijs.
Eén foto, talloze verhalen
Op 19 juni 1966 werd dit moment vastgelegd tijdens de 24 Uur van Le Mans. Op de foto zien we van rechts naar links de coureurs Mario Andretti met zijn teamgenoot Lucien Bianchi en diens broer Mauro Bianchi en naast Mario een jonge Paul-Henri Cahier, 13 jaar oud. En om zijn pols? Zijn Lemania 105 chronograaf.
Wat hij toen nog niet wist: hij zou uitgroeien tot een van de meest gerespecteerde F1-fotografen ter wereld.
Bernard Cahier
Het is geen toeval dat dit moment werd vastgelegd want zijn vader is Bernard Cahier. Een gevestigde naam in de autosportjournalistiek en fotografie, en oprichter van het beroemde Cahier Archive, een onmisbare bron van visuele F1-geschiedenis.
De coureurs: Mauro Bianchi, Lucien Bianchi en Mario Andretti
Mauro Bianchi (geboren op 31 juli 1937) was een Belgisch coureur van Italiaanse afkomst. Hij won onder andere de 500 km van de Nürburgring in 1965 met zijn broer Lucien en de Macau Grand Prix in 1966. Tussen 1962 en 1968 nam hij zes keer deel aan de 24 Uur van Le Mans, waaronder in 1966 met Jean Vinatier in een Alpine A210.
Lucien Bianchi, zijn broer, reed in de Formule 1 voor teams als Cooper, ENB en UDT Laystall. In 19 WK-deelnames verzamelde hij zes punten, met als hoogtepunt een podiumplek in Monaco (1968). Hij reed ook dertien keer op rij Le Mans (1956–1968) en won het overall klassement in 1968 met Pedro Rodríguez. Helaas kwam hij om het leven tijdens tests voor de editie van 1969.
In 1966 reed hij samen met Mario Andretti in een Ford GT40 Mk.II.
Mario Andretti stond in 1966 aan het begin van zijn internationale carrière. Hij zou uitgroeien tot F1-wereldkampioen (1978), 12 GP’s winnen, vier IndyCar-kampioenschappen pakken én overwinningen boeken in iconische races als de Indy 500 (1969), Daytona 500 (1967) en driemaal Sebring. Een van de meest veelzijdige coureurs ooit.
Le Mans 1966 — een historisch keerpunt
De editie van 1966 betekende een belangrijk punt in de geschiedenis van Le Mans. Het was de eerste keer dat een Amerikaans merk, Ford, de race won met de legendarische GT40. Daarmee braken ze een Europese troef die sinds 1921 standhield.
Het was ook de eerste Le Mans voor twee latere legendes: Henri Pescarolo (recordhouder met meeste starts) en Jacky Ickx (zesvoudig winnaar).
Een verhaal dat het waard is om te bewaren
Een horloge dat ooit van een kind was, heeft het meestal zwaar te verduren. Toen ik deze Lemania 105 kocht van Paul-Henri zelf, was ik blij dat hij het altijd had behouden maar minder blij met de staat waarin het verkeerde.
Was het economisch verantwoord om zo’n horloge te restaureren? Not really…
Maar voelde ik de verantwoordelijkheid om dit stukje geschiedenis te bewaren en opnieuw draagbaar te maken? Zeker!
Misschien is dát waar horloge verzamelen écht om draait. Natuurlijk, de staat van een horloge is belangrijk. Maar mag dat ooit zwaarder wegen dan het behoud van een uniek historisch moment? Voor mij nooit!
Dank voor het delen.
Prachtig 
