Deel 1 van een operatie.
Als ik met mijn vrienden en familie over mijn horloge-aandoening praat dan klinkt dat voor hun over het algemeen alsof ik bengaals spreek met een slecht accent, een spraakgebrek en een lispel.
Maar er is altijd die ene vriend die het spraakgebrek aan de kant kan schuiven en vooral de passie voor het knutselen aan horloges interessant vindt.
Zo ook bij mij en deze vriend gaf op een moment aan misschien wel een “projectje” voor mij te hebben.
Dit projectje bleek een erfstuk van zijn overleden vader, een ronde Cartier Santos. Binnenin klopt een ETA 2892-A2 uurwerk.
De kroon was van de opwindstift afgebroken, de voormalige Cartier winkel in Rotterdam had eens aangegeven dat reparatie een klein vermogen zou kosten wat mijn buurman niet heeft. Maar hij heeft het horloge als herinnering aan zijn vader wel gehouden.
Ik vond het een eer, alleen daar ga ik niet even mijn schroevendraaiertje insteken met al mijn onkunde.
Gelukkig had ik een aantal maanden ervoor deelgenomen aan de @vinwat basisclinic.
Contact gezocht met Huib om ernaar te kijken. De kroon bevatte nog een stuk van de stem wat er met geen mogelijkheid uit te krijgen was, conclusie: duik in de baai, op zoek naar een nieuwe kroon en een nieuwe opwindstift. Tijdens de tweede basisclinic zouden we even die stift en kroon terugplaatsen, zo gepiept.
Maar deze Cartier had toch iets meer trucjes achter de hand.
Allereerst hebben we diep moeten duiken in de baai om de juiste kroon te bemachtigen. Uiteindelijk toch verkregen en gewapend met stift en kroon, op naar de basisclinic.
Heel eenvoudig, kroon op de stift draaien, stift in het uurwerk steken en…
Hij gaat er niet in.
“Nou, dan zul je hem toch echt uit elkaar moeten halen” hoor ik @vinwat gniffelen.
Door mijn kop spoken gedachten als: duur horloge (in mijn optiek ook lelijk, mast dat is persoonlijk) , erfstuk, van een vriend.
Heel behoedzaam haal ik het uurwerk eruit en verwijder ik de wijzers en wijzerplaat.
Nog steeds niks te zien, dan moet toch echt de dagaanduiding eraf met alle toeters en bellen (lees raderen en tandwielen),stik.
En daar toont zich het euvel, de tirette en een tandwiel van de opwindas zitten onder de bascule gepropt. Welk grof geweld heeft hier plaatsgevonden?
Na verwijdering van de bascule vielen alle puzzelstukjes op zijn plek en het uurwerk uit elkaar. Wat bleek, de tirette was wel intakt maar het kleine tandwiel van de opwindas was strak in tweeën gebroken.
Tegen die tijd was het bijna tijd om naar huis te gaan en het betreffende tandwiel was niet voorhanden.
Wordt vervolgd…
)
) 
