Beste forumleden,
Herkennen jullie dit? Dat je gedurende je verzamelperiode op bepaalde punten een compleet tegengestelde voorkeur ontwikkeld? Vroegah was ik anti-loupe. Nu is het met het ouder worden soms verdomde handig! Vroegah was ik gek op fliegers; nu kan ik me enorm storen aan de zo kenmerkende wijzers op deze horloges.
Op welk vlak hebben jullie een wezenlijke Change of Mind gekregen? Ben erg benieuwd.
Groet, Cricket
Ja… mijn smaak is ook veranderd. Dat hoort denk ik ook bij het ouder worden.
Vroeger hield van ik van grotere opvallendere horloges met kleuren en dergelijke.
Nu heb ik ze liever wat subtieler en volwassener.
Vroeger hield ik van quartz… 
1 like
Heel herkenbaar. Vond witte/ lichte wijzerplaten altijd minder mooi, nu heeft dat juist mijn voorkeur bij dresswatches.
2 likes
Ik heb juist (min of meer) het tegenovergestelde. Althans, héél vroeger hield ik gewoon van horloges en wist ik niet wat quartz was. Later, als beginnend verzamelaar/enthousiasteling werd ik een automaten-snob: quartz was te min. Tegenwoordig kan ik een goed ontworpen ‘electronisch’ horloge juist weer wél bijzonder op prijs stellen (een G-shock, een accutron, een vintage LCD horloge).
1 like
@dialstatic :
Wij zijn niet zo ver van elkaar. Toen ik jong was bestond quartz niet. Dus einde jaren '70 was quartz (led, lcd) de top. Ik hou nog van bijzondere horloge (accutron, casio scientific, solar, kinetic…) die voor mij geen “gewone” quartz zijn.
1 like
Heb een tijd lang een hekel gehad aan numerals op de wijzerplaat. En ben meestal nog steeds geen fan. Maar ik merk dat ik het nu in een beperkt aantal gevallen wel trek. Ligt heel erg aan het ontwerp. Het moet erin passen. Enkele voorbeelden van horloges die wat dat betreft imo aardig gelukt zijn:
1 like
Zelf ben ik van quartz chronograaf en multifunction naar automaat, liefst zonder datum, gegaan.
Sinds het ene batterijtje na het andere er mee stopt
loens ik steeds vaker naar automaatjes / kinetic en solar
Ook neig ik meer naar de kleinere diameters < 40mm Ø
en lichtere wijzerplaten.
In mijn jeugd had ik een hekel aan de “ouderwetse” turtle kasten e.d. Nu vind ik ze helemaal te gek en wilde, dat ik die veel eerder was beginnen te verzamelen, toen ze nog betaalbaar waren. Ook de kasten waar je een rechte lug aan hebt, omdat het zo gemakkelijk is een gewone rechte armband of leren band te monteren.
Mijn Nato/zulu hekel is gebleven… 
ik vond eerst 44mm horloges etc. Te groot…
Daarna vond ik 40mm te klein…
Nu mag het van mij tussen de 40 en de 44 MM zijn.
Vroeger hield ik van blond, daarna alleen brunettes. Nu maakt het eigenlijk niet meer uit. Je moet alleen uitkijken voor gingers.
Maar om ontopic te blijven;
In het begin van de hobby waardeerde ik alle formaten, zelfs 47mm fliegers waren geen probleem. Dat is nu wel veranderd. Voor een panerai wil ik nog wel een uitzondering maken, maar denk niet dat er nog grote jongens bij komen. 42 is denk ik toch echt de max.
Herkenbaar. Tot mijn 18 hield ik vooral van vrouwen die 10 jaar ouder waren. Gaandeweg werden dat steeds jongere…
Qua horloges ben ik steeds meer naar Tissot overgegaan.
1 like
Ik denk dat iedereen wel zo’n (smaak)verandering doormaakt.
Nato’s vond ik niks, het mooie aan de Speedmaster snapte ik niet en de TH Monaco moest men verbieden! Maar gelukkig, smaken veranderen
Gr. Martin.
Vroeger keek ik alleen naar model en wat minder naar historie en de prijs was vaak redelijk.
Tegenwoordig lijkt mijn smaak steeds duurder te worden en kijk ik naar Rolex, Brequet, Lange etc.
Maarja…kijken kan geen kwaad!
Bij mij is het o.a. ook grootte. Tien jaar geleden vond ik alles onder 42mm veeeel te klein, ik weet nog goed hoe teleurgesteld ik was toen ik zag dat een Monster in het echt ‘zo klein was’ 
Nu vind ik alles boven de 42 mm eigenlijk te groot, hoewel ik nu ook meer op de lug-to-lug afstand let. Overigens koop ik nog steeds wel eens iets groters, maar dan blijft het nooit lang in de collectie.
Voortzetting van de discussie Change of Mind?:
Oh ja, en deze. Vind ik ook goed gelukt en borrelt af en toe weer op, als ik weer 'ns rondkijk. Maar zou eigenlijk niet weten wat ik met (nog een) dress watchachtig horloge moet. Draag echt nooit een dresswatch…
Herkenbare zaken. Ook formaat, eerst was 42mm wel de limit. Daarna merkte ik dat lug2lug en overhang meer bepalend waren.
Ook moest ik eerst niks van numerals afweten, maar bij sommige modellen begon ik het steeds meer te waarderen.
Net als leren bandjes. Was eerst een no-go en gaandeweg steeds meer gaan dragen en bij sommige horloges het zelfs beter te vinden passen dan een metalen band.
1 like