Als liefhebber en verzamelaar van Christiaan van der Klaauw horloges en klokken vroeg ik mij af of er binnen deze (dunne en niche) markt meer voorstanders zijn voor het tijdperk van Christiaan zelf (tot en met 2008) of voor het nieuwe tijdperk (vanaf 2009). Ik heb zelf meer met het eerdere werk (de ziel van Christiaan zeg ik altijd), maar vanaf 2009 zijn ook super mooie horloges (met complicaties) gemaakt.
Zoveel mensen, zoveel wensen. Ik ben zelf ook groot fan van de Jochen Benzinger (KB) uitvoeringen.
Ik denk dat je het duidelijk zegt, tot 2008 hebben de horloges “ziel”.
Vanaf 2009 is deze “ziel” langzaam verdwenen en is er meer “handel, verkoop verhalen” voor in de plaats gekomen.
Misschien ligt het aan mij, ik heb zo wie zo ook meer met vintage horloges.
Ik hoopte met de komst van Dhr. Koeslag dat CvdK weer wat meer ziel terugkreeg na jarenlang alleen maar wat nieuwe kleurtjes en fancy advertenties door de twee marketingguru’s die het gekocht hadden. Als de communicatie rondom het “manufactuuruurwerk” waar ze zeven jaar aan hebben gewerkt tekenend is voor deze nieuwe ziel houd ik mijn hart vast. Komt wel een vet nieuw model aan met een extra planeet in het planetarium. Wel een kostbare jongen, meer dan 200K.
De conclusie uit de reactie die jij hier aanhaalt betrof:
“Net als veel horlogebedrijven worden we hier dus tenminste een beetje op het verkeerde been gezet. Dat vind ik jammer. Het eerlijke verhaal had net zoveel indruk gemaakt”
Voor CvdK met het misleidende gewoon ingekochte manufactuur caliber heb ik even weinig respect als voor het misleidende toeristenverhaal over de historie van Fromanteel.
Het ‘oude’ CvdK kan ik overigens wèl waarderen maar de sfeer die nu om het merk hangt brengt me niets beters dan voornoemde diskwalificatie.
Wel jammer overigens, zo een prachtig Nederlands merk dat zichzelf door het afvoerputje spoelt middels list en bedrog.
Heb overigens een jaar of vier geleden zeer ernstig overwogen de Planetarium binnen te harken.
Gelukkig is het een Zwitser geworden die wèl echt manufactuur werkjes produceert zonder fratsen.
In onze hobby is het diverse malen, bij diverse merken, gebeurd dat ingekochte calibertjes gepresenteerd werden als zijnde ‘in house’ danwel ‘manufacture’.
Deze smet blijft aan die merken kleven.
De huidige CvdK-eigenaren denken in termen van marketing en de huidige cliëntèle zal het ook worst wezen dat een opgeleukt calibertje Strehler SA-30 in de markt gezet wordt als zijnde een in zeven jaar ontwikkeld manufactuurcaliber.
Die komt waarschijnlijk niet verder dan het noemen van de prijs en ‘Er hoeft geen batterij in’.
Negatiever kan het niet in onze hobby en merken die dit doen verliezen, bij mij althans, aanzien, status, vertrouwen en nog zo wat.
Het komt te voet en gaat te paard.
