Gewoon iets wat ik mij net afvroeg: kunnen de tijd en de gemeten tijd via de chronograaf van één mechanisch horloge van elkaar verschillen?
Bijvoorbeeld: als ik mijn mechanische chronograaf om precies 12 uur en 0 seconden start, en mijn chronograaf kan precies 12 uur meten, kan er na 12 uur dan een verschil zijn tussen de verstreken tijd en de gemeten tijd? En dat bedoel ik dan ook weer puur mechanisch 
Als de chronograaf een eigen balans (onrust) gebruikt dan lijkt me dat heel goed mogelijk.
Ik ben vorig jaar weer met een studie begonnen (rechten) en een van de professoren zei tijdens college, dat het goed is een vraag altijd te beantworden met: "dat hangt ervan af"
To the point:
Wat voor uurwerk is het?
Bij een Landeron of een Venus o.i.d. wordt door één veerhuis alles aangedreven via een raderstel waar geen slip o.i.d. inzit. Daar is het volgens mij mechanisch niet mogelijk, dat er een verschil is.
Bij een ETA 251262 worden er meerdere stappenmotoren gebruikt, daar lijkt het me niet onmogelijk.
En dan was er nog de Pierce met z’n kunstoffen koppelingsschijfje. Het lijkt me bij dit werk ook niet onmogelijk, dat er een gering verschil ontstaat, als ik tenminste de functie van dit werk goed begrijp.
Ook de Duomètre à chronographe van JLC lijkt me speciaal omdat er twee veertonnen zijn.
Ik ben benieuwd wat de echte kenners ervan denken.
Ik zat ook al zo te denken, als de tijd en het chrono vanuit dezelfde bron worden gevoed, zou het niet moeten uitmaken tenzij er een afwijking in de raderen zit, maar dat zou dan slijtage of slechte afwerking moeten zijn? Maar weet je wat, ik ga het gewoon uitproberen!
Ik wilde meteen beginnen, op mijn werk zit ik nu met een vintage mechanische chronograaf van Seiko om die tot 12 uur kan meten. Maar omdat het een 6138-3002 is begrijp je dat ik dus nog even moet wachten tot ik thuis een andere kan pakken
Om (vanuit mijn beperkte kennis) vast een voorzet te geven:
Volgens mij is niet de gedeelde energiebron bepalend, maar het al dan niet delen van het regelorgaan. Voor zover ik weet bezit het chronograafdeel geen eigen echappement.
Ik kan mij wel voorstellen dat slijtage in het koppelingsmechanisme een achterlopen van de chronograaf kan veroorzaken.
Een uitleg van de verschillende koppelingsmechanismen laat ik graag aan een expert over.
Normaal gezien niet. Als de verhoudingen van de tanden goed zijn en die zijn goed, kan er geen verschil optreden omdat er één regelorgaan is.
Er bestaan nu ook al calibers waarin het chronogeelte zijn eigen echappement heeft, weet nu toch niet meer welk merk, geloof ergens gelezen in de Euro Star,
Dan kan er zeker een verschil optreden, je zit dan ook met twee uurwerken, die zullen natuurlijk door de precisie en door een complicatie wel gelijk lopen.
Tegenwoordig vinden ze de ene complicatie na de andere uit.
Ik kan me herinneren dat in een heel ver verleden Lucien iets dergelijks had geconstateerd bij een horloge met een Lemania 5100. Kan het topic alleen nergens terugvinden. Misschien was t zelfs op de oude prikpagina.
Klopt Tom, maar dit caliber heeft een koppeling en als deze niet goed is dan kan je wel een verschil merken.Ik ben liefhebber van Lemania behalve de 5100, heb ik jaren geleden nog eens over gehad.
Maar we zijn hier wel bezig over uurwerken in goede staat.
Beste Hendrik,
De traditionele chronograaf is een toegevoegd mechaniek dat in principe met een verplaatsbaar tandwiel ‘vast’ aan het basisuurwerk gekoppeld wordt. Verschillen tussen uurwerk en chronograafmechaniek kunnen zich alleen voordoen wanneer de tandwielen onderling niet goed (veel te ondiep) zijn ingesteld, het chronograafrad niet vast genoeg op de verlengde as van het seconderad is gedrukt of wanneer het uurwerk is voorzien van een slecht functionerende slipkoppeling. Lopen de secondewijzers synchroon maar zijn er verschillen in hele minuten, dan moet de fout in het mechaniek van de minuutteller worden gezocht. Een loszittende chronograaf-secondewijzer is eenvoudig te herkennen omdat deze niet meer exact naar de nul terugspringt.
Vriendelijke groet,
Robbert
Goed, vanochtend voor de lol een opstelling gemaakt, waarbij bij de helft van de horloges het eigenlijk geen zin heeft want die hebben geen secondewijzer. Zelfs al zouden er kleine afwijkingen zijn, dan kan ik het toch niet meten. Maar goed, de bovenste rij wel.
Boven, vlnr:
Favre Leuba met Valjoux 23 (verre voorloper van de 7733), LIP Mach 2000 Chronograaf met Valjoux 7734, Breitling Chronomat Longitude (Valjoux 7750??)
Onder vlnr:
LIP Mach 200 Aeronef (quartz ETA 251.272), Heuer Carrera (Calibre 12), Seiko 6138-3002 (Seiko 6138)
Foto gemaakt met iPhone bij slecht licht:
Mooie Heuer!!! Puik ding hoor…
Sowieso leuk je weer te lezen Henrik!
Dank je Eddy, ik ben een tijdje te veel met horloges bezig geweest (ja dat kan!) en was er even klaar mee. Maar ik krabbel langzaam weer op
Voorlopig lopen ze allemaal nog exact gelijk.