Zal ongetwijfeld wat puristen tegen de schenen schoppen, maar :}
Ik was afgelopen weekend in Amsterdam. In de Kalverstraat fors wat echt dure juweliers tegengekomen.
De juweliers bij ons in de buurt komt niet verder dan de standaard Seiko’s en de mode merken.
En daar lagen ze, de Panerais die ik op HF alleen maar op de foto mocht aanschouwen. Ruim buiten mijn budget, maar toch steeds bewonderd vanuit de verte.
Dus ik naar binnen.
En dat viel tegen. Het zal ongetwijfeld juist de charme van deze klokken zijn, maar: groot en grof. En die grote modellen eigenlijk gewoon imo niet mooi.::o en alleen geschikt voor armen maat Schwarzenegger.
Het zullen ongetwijfeld schitterende uurwerken zijn die er in zitten, maar nee, echt niets voor mij.
Een illusie armer, maar ik ben nog nooit zo tevreden geweest met mijn Magrette Regattare.
Heb ik ook bij hoogwaardige juweliers.
‘Daar liggen ze dan’.
Duizenden euro’s…
Ten eerste glimmen ze mij allemaal
net even teveel, en er zijn er maar
echt enkele die ik dan echt mooi vind.
Weet precies welke juwelier je bedoelt, en ik
had hetzelfde. Met ’ het idee ’ het geld
ervoor in je zak te hebben er 1 uit te
zoeken, en beteuterd tot de ontdekking
te komen dat je het er waarschijnlijk
niet eens je zak voor uitkrijgt…
Had ik een tijdje geleden ook! Liep ik voor bij een chique juwelier met nog 10 minuten te wachten op m’n vriendin, zag ik plots een aantal holy grails liggen!
Net hetzelfde gevoel, als in 'is dit nu waar ik jaren voor wil sparen?'
Ze zien er allemaal goed uit maar maar weinig die ik écht zou willen…
En ook één van de door mij meest begeerde horloges, een Radiomir, viel me tegen qua grootte. Stel je voor dat je er een koopt omdat je er zo lang naar verlangt en valt die toch wel te groot zeker!
Ik herken dat wel,
Komt ook denk ik doordat er toch wel verschil zit in looks vanaf een foto en in real life.
Heb dat ook al een paar keer gehad, helemaal weg van een bepaalde klok en op het moment dat je bij bijvoorbeeld een juwelier zit en hij om de pols hangt , denkt… Hmmmmmm het is het toch niet .
Vreemd en ook jammer vaak mja het is zoals je het zelf al zegt, gelukkig heb je hem niet al zo blind gekocht…!
Tja, herkenbaar,
had ik ook bij een bepaald merk.
Ik vond ze iel en popperig, juist het tegenovergestelde.
Een troost, automaten zijn leuk
maar er gaat geen professional on go zonder quartz.
Ik had het met de Omega Seamaster 300.
Ik zag het horloge gisteren, voor het eerst in het echt (juwelier Punte Utrecht).
Vintage met een glimmende ceramische bezel en een rij glimmers midden in de band.
Voordeel, wat is mijn eigen PO toch mooi.
Ik snap wel wat je bedoelt. Dat gevoel van “Is dit alles?!” of “Mwoah…”. Maar dat kan ook door de hoge verwachtingen komen. Vooral door opgeleukte, perfect geschoten plaatjes, stoere kerels met machine geweren die expendable zijn, etc etc.
Aan de andere kant had ik een jaar of 8 terug ook niet dat wauw gevoel bij een Panerai. Iemand anders was er helemaal fan van. Ik vond ze toen maar groot en simpel.
Maar ik ben ook iemand die sommige dingen na verloop van tijd kan waarderen. Ik zeg niet voor niets dat smaken niet alleen verschillen, maar dat smaken ook kunnen veranderen. Na een tijdje grote hommages geprobeerd te hebben, merkte ik dat 42mm heus niet m’n maximum hoeft te zijn. Dat er meer factoren een rol spelen of ik een horloge mooi om de pols vind of niet. En zo wende ik ook aan wat dikkere klokken. De PO2500 vond ik destijds een tonnetje. Nu draag ik met plezier m’n VDB die misschien wel 1,5 keer zo dik is.
Ook begon ik de finesse in eenvoud en rust van sommige modellen te waarderen. Zo vind ik een Radiomir ook groot, maar toen ik daar voorbij keek, begon ik meer te letten op de lijnen. Hoe mooi de kast gevormd is. Het spel tussen vierkante vormen en fraaie rondingen. Hoe strak de sandwich dial is. Hoe sierlijk en tegelijk scherp de bruggen van het uurwerk is. Inderdaad, veel nagemaakt en in basis een ETA6497, maar voor mij kan dat het plezier er niet minder om doen. En onlangs begon ik ineens de band erg te waarderen. Niet dat het de soepelste leer is, of het duurste deel van een alligator is, maar de vorm. Die is heel een hele aparte en mooie bolling. Een vorm die je niet gelijk zou opvallen, maar pas ziet als je er dichter naar kijkt. Het zijn misschien kleine dingen. Maar al met al, als ik em naast m’n Marina Millitare hou (die toch wel een speciaal plekje heeft omdat het m’n eerste uurwerkje is die ik heb ge(de)monteerd, en zo m’n eerste kennismaking met een uurwerk was) toch merk en zie dat ie het geld meer dan waard was.
Ieder heeft volgens mij zo z’n eigen beleving. En die beleving kan na een tijdje ook best es veranderen. Maar misschien ook niet. Laat zo een 1e beleving niet gelijk het merk verstoten. Misschien dat er modellen zijn die je nu of later wel kunnen bekoren.
En ook één van de door mij meest begeerde
horloges, een Radiomir, viel me tegen qua grootte.
Stel je voor dat je er een koopt omdat je er zo
lang naar verlangt en valt die toch wel te groot
zeker!
Ik kan me d’r zeker wat bij voorstellen. Alleen vind ik de Radiomir, na een tijdje te zijn gewend aan wat grotere horloges, voor mij net kunnen door de korte lugs. Bovendien vind ik 't formaat de charme van een Panerai. Die was oorspronkelijk dacht ik zelfs 47mm, vanwege de ouderwetse grote zakhorlogeuurwerken en de mate van waterdichtheid die nodig was voor de Italiaanse marine.
En vergeet niet dat er ook 42mm uitvoeringen van zijn in staal, titanium, geel en rose goud.
Voor mij viel vorige week een Panerai om de pols errug tegen. Ik vind al langere tijd de PAM328 erg mooi. Velen zouden zeggen dat zo een Luminor om leer hoort (en toegegeven, dat vind ook mooie combi’s), maar als metalen banden liefhebber vind ik deze rustigere band erg mooi bij de klok passen.
Enfin, eindelijk dus es om de pols kunnen doen en wat bleek… de band is errug stug. En oh boy, dat had ik eerder meegemaakt. Met m’n kleine polsen kreeg ik onwijze inkijk
Dat viel dus even errug tegen…
Misschien dan toch maar de PAM312 in m’n achterhoofd houden. Damm, en dan te bedenken dat ik die zo een jaar geleden voor een mooi prijsje had kunnen overnemen >X
Weet iemand of de ‘beugelband’ beter om de pols valt? En zou die op een PAM312 passen? Zou het ook staan, want het titanium lijkt me te donker.
Wacht es ff… kom ik hier een PAM051 tegen… volledig staal?
Ik heb dat zelf ook wel dat je ooit zei “Gatver… dat zou ik nooit…” terwijl je later moet toegeven… “it grows on me” en weer later zet je ze dan toch eerst nog met potlood, maar later met Viltstift op je Wishlist…
zelf heb ik dat met de Rolex Milgauss en Air-king, eerst moest ik niets van Rolex hebben… maar normaliter zag je alleen (veel nep) DateJusts en dergelijke, met die “Druppel” of Subs met die “Mercedes-wijzer” waar ik al lang op uitgekeken ben… en dan ontdek je dus de “eenvoudiger” en meer ingetogen modellen… en dan blijken de vooroordelen jegens Rolex niet zo slijtvast te zijn…
Ik heb zelf Dunne polsjes… en de eerste keer dat ik een Panerai zag dacht ik bij mezelf “Kanonne!.. wat een Kolos”, maar dat kwam omdat ik toen nog gewend was aan horloges van 35 mm Ex Kroon… ( mijn Seiko, en de Verdal van mijn vader)… Nadat ik mijn 42 Mm Instrument 2 had gebouwd, begon ik toch te wennen aan grotere horloges… en nu ik inmiddels ook een Panerai heb mogen passen… moet ik zeggen dat ik toch wel gecharmeerd ben van die “kolos”…
Ik heb mijn “grail”, de Heuer Monaco al een paar keer gezien, nog niet gepast… maar dat blijft toch mijn droom… echt wel… Nu de munten nog…
Nee, ik vind het niet mooi zo’n (te) groot horloge.
Je kan jezelf er misschien wel aan gewennen maar voor de
nietsvermoedende medemensch is het een raar gezicht.
Wie komt er binnen?!
Nee, ik vind het niet mooi zo’n (te) groot
horloge.
Je kan jezelf er misschien wel aan gewennen maar
voor de
nietsvermoedende medemensch is het een raar
gezicht.
Wie komt er binnen?!
Eerst de man en dan het horloge.(tu)
Grt,
:)-D prima hoor.
Ik draag mn horloges meestal best onopvallend. Krijg er amper opmerkingen op/over.
Tja, dat formaat…
Ik heb niet van die hele dikke polsen.
Lang zitten dubben over die Magrettes (die natuurlijk qua kast een Panerai hommage zijn). En die zijn niet eens zo heel massief.
Polsomtrek meten, afstand dwars over je pols meten, die niet kleiner moet zijn dan de lug-lug afstand. Piekeren… Wel doen, niet doen?
Even naar Nieuw Zeeland om te passen? (Hoeft niet, Magrette zit ook hier)
Toch maar doen…
En ze zitten geweldig! Ik had niet gedacht dat zo’n groot horloge zo comfortabel kon zitten.
Lekkerder dan bijvoorbeeld mijn BFK of mijn Tuna.
En dat heeft natuurlijk alles te maken met de vorm van de kast.
Nu twee Magrettes in de collectie en een derde (de bronzen Vantage) in bestelling
Tja, dat formaat…
Ik heb niet van die hele dikke polsen.
Lang zitten dubben over die Magrettes (die
natuurlijk qua kast een Panerai hommage zijn). En
die zijn niet eens zo heel massief.
Polsomtrek meten, afstand dwars over je pols
meten, die niet kleiner moet zijn dan de lug-lug
afstand. Piekeren…
Voor mij is geen overhang vaak ok. Anderen vinden n grote kast al de grens.
Ik draag zelf ook een Panerai (111) op relatief kleine polsen (16,5-17 cm), maar ik vind het wel meevallen met de grootte… Komt vooral door de gebogen lugs. Maar ja, ieder zijn ding…
