Aangezien ik vandaag mijn laatste aankoop heb gedaan en het einde van het jaar nadert, lijkt het me leuk om in een overzicht te gieten wat ik dit jaar heb verkocht en aangekocht. Te beginnen met de verkopen.
Orient FER24001B (aka Bambino)
Eén van de eerste horloges die ik heb gekocht, was deze Orient die er op foto prachtig uitzag. Toen het horloge in mijn bus arriveerde viel wel op dat het wel erg chique was met het gelakte, zwarte bandje en de koperachtige kleur van de kast. Het is een gedistingeerd dress watch en ik heb het met veel plezier gedragen. Hoe langer ik het horloge had, des te meer het me begon op te vallen dat het wel erg chique was. Ik houd van dress watches, maar dan wel met een subtiel karakter. Dit was meer Danny DeVito in your face-achtig en ik begon het steeds minder te dragen. Een gewaardeerd forumlid was op zoek naar een dergelijk exemplaar en de deal was snel beklonken. Na een avontuurtje met de Belgische post van een tiental dagen was de transactie eindelijk afgerond. Ik vind het nog steeds een mooi horloge, maar dan eerder voor een galabal dan op kantoor.
Rolex Submariner (114060)
Op Ablogtowatch had ik vorig jaar een artikel gelezen over de Submariner en de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat dit mijn visie over Rolex 180 graden deed draaien. Rolex associeerde ik tot dan met voornamelijk een verkeerd publiek, maar na het lezen van dat artikel groeide mijn respect voor Rolex zienderogen. De aversie werd zelfs omgetoverd tot een grote appreciatie met diverse primeurs zoals het allereerste waterdichte horloge en anderen. Ik had nog geen sportief horloge in mijn collectie en de Submariner was het ideale horloge om dit gat in mijn cultuur te dichten.
Over de kwaliteit van de afwerking van de Submariner kan ik enkel met overtreffende trap spreken zoals het ongeëvenaarde draagcomfort en de ontzagwekkende stilte van het binnenwerk. De Submariner werd in geen tijd één van mijn meest gedragen horloges die ik zowel op kantoor als casual droeg. Na een aantal draagbeurten begon het “alledaagse” uiterlijk van de Submariner wat aan me te knagen en na een moeilijke beslissing had ik besloten om de Submariner de deur uit te doen. De Rolex laat nog altijd een leemte na in mijn collectie, maar ik vind toch dat ik de juiste beslissing heb genomen.
Seiko SARB065
In het midden van het jaar verkeerde ik in een vertrouwenscrisis en wist ik niet goed wat ik moest doen met mijn collectie horloges: verder aankopen, enkel behouden of stukken verkopen? Dat werd uiteindelijk het laatste en het slachtoffer van dienst was de Seiko SARB065, maar vrienden mogen Cocktail Time zeggen. Deze Seiko is beroemd omwille van de sunburst die enig mooi op de wijzerplaat wordt geprojecteerd in een grijze of soms blauwe kleur. Het is een mooi horloge en bij elke draagbeurt genoot ik oprecht van de prachtige sunburst. Het bijgeleverde bandje was echter kut met peren en ik ben niet zo’n banden swapper (als ik autobanden zou verkopen zou de naam van de firma “De Losbandige Band” zijn) en ik wist niet of ik er een ander bandje zou opzetten of niet. Uiteindelijk koos ik voor de meest drastische maatregel en ging de SARB in uitverkoop. Spijt heb ik niet van die beslissing, want daar kwam iets leuk voor in de plaats.
Deze drie exemplaren werden dus geëlimineerd uit mijn collectie, maar daar kwamen andere stukken voor in de plaats. De eerste aanwinsten waren voornamelijk vintage horloges aangezien mijn interessegebied zich meer naar dit gebied verplaatste.
King Seiko 4502-7010
Dit jaar had ik enkel één doel voor ogen en dat was een hi-beat horloge op de kop tikken met 10 vibraties per seconde (of 36000 per uur). De meest voor de hand liggende keuze was de King Seiko en die is het uiteindelijk ook geworden. De KS beschikt over een 4502-movement dat dus aan vijf hertz tikt en beschikt over een quickset datumfunctie. Het is echt een plezier om dit horloge een spervuur aan tikjes te zien afvuren en aangezien het horloge dateert van 1971 beschikt het over (het begin van) patina op de wijzerplaat op sommige plekken. Dit horloge heb ik gekocht van een Italiaan op het SCWF-forum en was dus een berekende gok. Na problemen met de Belgische post (eigenlijk een pleonasme) duurde het een tijdje voor ik het horloge in handen had, maar dit kwam uiteindelijk toch goed. Met zijn 36 mm vind ik dit één van de mooiere dress watches, zelfs in deze moderne tijden.
Omega Seamaster (Day Date)
Na de King Seiko had ik de vintage-smaak te pakken en ging ik op zoek naar een tweede vintage exemplaar. Het enige criterium was dat het vooral betaalbaar moest blijven en daarom was het uitgangspunt een horloge van ongeveer vijfhonderd euro. De keuze viel in eerste instantie op een Speedmaster, maar die gaan vaak voor minimaal het drievoudige over de toonbank. Ik verplaatste mijn interesseveld naar de Seamaster en na het bekijken van een enthousiasmerend filmpje van The Urban Gentry viel mijn oog op de Seamaster Day Date. Op Chrono24 zag ik een fraai exemplaar uit de UK (uit 1979) en ik zag dat het toen tijd was om de digitale geldbeugel open te trekken. De Seamaster is één van mijn meer gedragen stukken en dat heeft het vooral te danken aan zijn licht rebelse karakter met geïntegreerde bracelet en tonneau vorm van de kast.
Bulova Accutron 214 Spaceview
Bij het verzamelen van horloges kijk ik ook naar de complicaties en probeer ik zoveel mogelijk diversiteit in de collectie te bouwen. Eéntje die al langer op het verlanglijstje prijkte (maar dan wel op de long list) was de stemvorktechnologie van Bulova en als het even kan met het retrofurturistische uiterlijk van de Spaceview 214 waar de printplaat dienst doet als wijzerplaat. Ik vertoefde op dit forum toen ik plots de Accutron 214 te koop zag staan. De verkoper bleek zelfs maar een halfuurtje van mijn deur te wonen en een uurtje na het verzenden van het eerste bericht stond ik al aan de deur om mijn exemplaar in ontvangst te nemen.
De Bulova is wellicht het meest bijzondere horloge uit mijn collectie door zijn bizarre uiterlijk en gedateerde technologie, maar dat maakt het juist zo leuk. Toch is het helaas één van mijn minder gedragen exemplaren en dat komt voornamelijk door de bizarre verhoudingen van de kast. De Accutron is namelijk 14 mm dik, maar heeft slechts een diameter van 32 mm waardoor het echt wel klein op de pols toont. Ik vind dit een geweldig stukje techniek en nostalgie, maar de Accutron kan wel eens één van de horloges zijn die mijn collectie zal verlaten in 2018.
Seiko SDGM001
Het bloed kruipt waar het niet gaan kan en dat geldt zeker voor mijn aan- en verkoopbeleid inzake horloges. Na de verkoop van de SARB065 verkeerde ik een tijdje in een horlogeluwe periode waarin de interesse voor Vadertje Tijd en aanverwanten wat was gaan liggen. Bij alweer het surfen op dit forum kwam ik een aanbieding tegen voor de Seiko SDGM001, het grotere broertje van de Cocktail Time (daarom ook toepasselijk Grand Cocktail genoemd). Dit was toch één van mijn onuitgesproken wensen en de verkoop werd in ijltempo vastgelegd. Ten opzichte van de SARB065 is dit duidelijk een stap hogerop met een saffierglas, Dia-Shield coating voor bracelet en kast, een geweldige leesbaarheid van de wijzerplaat en een kick-ass Seiko bracelet. Op korte tijd is dit uitgegroeid tot één van mijn lievelingshorloges en draag ik het toch minstens één keer per week (in een collectie van nu dertien horloges).
Patek Philippe 3940
Ik weet niet of het bewust gedaan is dat het rijmt op Pattex en Filip, maar het bekt wel gemakkelijk. Dit waren vroeger twee Polen en later een Fransman (het lijkt wel het begin van een slechte mop) die “Zwitserse” horloges maken. Een beetje zoals een plakmerk zoals Invicta, maar dan avant la lettre. Het gebrek aan kwaliteit is zelfs zo erg dat die mannen vergeten zijn om een secondewijzer op het horloge te schroeven… 
Net zoals op een Casio G-Shock vind je er een perpetual calendar op en dat vind ik best wel geinig. Dat is ook de reden waarom ik het uiteindelijk gekocht heb.
Het laatste is natuurlijk ludiek bedoeld. Ik vind Invicta namelijk totaal geen plakmerk.
)
