Ik begon vanwege het trauma van de Speedmaster die steeds stuk ging bij zeer robuuste overengineered quartz: Twee Citizen Promasters die de Seiko Chrono opvolgden. Citizen bood voor 500 Euro een solar met 200m WR, radio-sync en een massief stalen kast. De dichtsbijzijnde concurrent was een Tissot T-touch, maar dat was teveel geld en niet zo’n goeie WR spec. Eén van de Citizens heb ik nog, de andere heeft @anon2889582EV nog steeds in bezit. Die was te groot en niet comfortabel om mijn pols.
Daarna ben ik op 100m WR Seiko’s los gegaan. Quartz chrono, 5je, SARB033. De eerste en laatste heb ik nog. De 5 is gesneuveld voor een upgrade.
Toen ben ik de Stargate, SKX en Squale achterna gegaan. De SKX is er niet meer, de Stargate is er inmiddels weer en de Squale gaat nooit weg. Over-engineered duikers met een simpele driehander. In diezelfde golf kwam ook een Alpinist in bezit. De Aevig Balaur kwam en ging, en ook een veel te grote Hamilton Pilot die 200m WR was, maar met 46mm diameter niet paste. Zie de Citizen boven. En helaas verkocht ik in een vlaag van verstandsverbijstering m’n SRP639. Dat was wel jammer.
Toen ontdekte ik omwille van een hang naar KS de Nautische en Bauhaus horloges. Alras kwamen er een Hamilton Navy Pioneer, een Mühle Glashütte en een Nomos. Die zijn er allemaal nog. Ik heb geleerd geen horloges meer te verkopen.
Omdat ik toch een pilot wilde hebben was daar ook een Ventus Caspian. Veel te groot en lomp. Uiteindelijk vervangen door een Stowa Ikarus. Die blijft. Die is mooi, heeft het goede formaat en is eminent afleesbaar. Hij is 50m WR, wat jammer is. Ook moet er nog eens een RAF vliegertje komen. De Smith’s PRS-29 gaat dat gat vullen. Een Pellikaan HFLE GMT komt er ook nog aan. Hmpf.
Daarna volgden nog allerlei budget vintage uitstapjes, hielp een forumlid het horloge van m’n grootvader te servicen en kwam er uiteindelijk nog een Archimede. Tussen neus en lippen door vond ik dat ik een vervanger voor m’n Seiko 5 nodig had. Een field-watch. Omdat ik aleen Hammie had, koos ik voor de plexi Glycine Vintage Combat 7.
De twee hoekstenen van m’n verzameling zoals ie nu is zijn:
-
Seiko. Inclusief Grand. Het merk doet me iets. SARB033, 035, 017 Alpinist, een Witte Stargate, een Mini-Turtle, een SKX009, twee quartz chronografen die ik al 10-13 jaar heb, een Grand Seiko quartz en een vintage Lord Matic zijn de huidige spelers. Ik heb nog oren naar een GS GMT quartz en een Tuna quartz.
-
Duitsers. Archimede, Stowa, Mühle Glashütte, een vintage Aristocrat, een Junghans Meister driver en een Nomos zijn daar de spelers. Ik zou nog wel eens iets van Sinn willen, en ik neig naar de 556l.
Van Citizen heb ik er op dit moment maar twee, een Promaster Eco Drive en een vintage Eagle 7. Ik sluit niet uit dat daar ooit een Chronomaster quartz bij komt en wellicht nog eens een NY00040/00085 of zo. Ook heb ik nog een tweetal mode-achtige horloges waarvan afscheid nemen geen zin heeft.
Dan heb ik nog een Russsische Frankenchrono, komt er een Pellikaan GMT en wil ik nog wel een Seagull 1963 hebben. Ook een Glycine Airman DC-4 Purist moet er nog eens komen.
Mijn twee graal-horloges die ik waarschijnlijk nooit ga kopen tenzij ik man in bonus word zijn de Blancpain fifty fathoms bathyscape, de moderne, en ten tweede een Moser & Cie Pioneer Centre Seconds. Ook ben ik op zoek naar een paar nieuwe grotere horlogekisten. 
Ik denk, bij nader inzien, dat ik geen echte hoeksteen heb. Het gaat alle kanten op.