Ik ben het wel met je eens maar ik geloof dat het ook voor Nederlanders heel belangrijk is. Wij kunnen onze status echter ook op andere wijzen tonen: via onze opleiding, reis-ervaring, of onze kleding of andere accessoires.
Zelf hou ik erg van Panerai, en ik zou liegen als de exclusiviteit daarbij niet ook een kleine rol zou spelen voor mij (maar veel meer het design, hoor). Net als wellicht in China, kan mij de geschiedenis van een horloge niet zo heel veel schelen, maar vind ik het heerlijk iets heel moois en unieks om/in handen te hebben. Nu veel Chinezen in het buitenland gaan studeren is ook reis-ervaring en kennis van de Engelse taal (en o.a. het lezen van Engelstalige tijdschriften) een belangrijke vorm van distinctie aan het worden, dus vermoedelijk ook het dragen van meer unieke horloge-merken.
Een vriend van mij is vaak in singapore en hong
kong geweest.
Volgens mij is het nog steeds rolex die stiekum
toch op één staat.
Dat idee heb ik ook. De meesten gaan puur voor het imago en weten verder weinig over Rolex af. Zolang het maar van Rolex is en als je nog rijker bent van goud en bling bling is, dan is het goed. Met alle respect voor de uitzonderingen, maar ik ken daar een paar zakenlui die van oudsher hard werken ((tu)), maar zichzelf dan willen onderscheiden door van alles overmatig in te kopen. Ze gaan naar Hong Kong en kopen in 1x zakken met Rolexen en LV tassen. Het lijkt bijna op graaien. Dan denk ik wow, je hebt geld, maar je waardeert die spullen op een andere manier dan ik dat doe.
Er zullen best rijke chinezen zijn die zich willen
onderscheiden met een patek
Die hebben volgens mij een iets verfijndere smaak en kijken verder dan alleen het bekende Rolex.
Ja, ik geloof wel dat je gelijk hebt. Dat zie je vaak in landen waar er veel “new money” is. Die mensen hebben dan zo’n behoefte zich te onderscheiden van anderen, en zich “succesvol” te voelen, dat het echt niet meer om de inhoud of de werkelijke vorm gaat. Die kopen als het ware gewoon wat prestige. Rolex doet het dan ook geweldig in die landen, en dat maakt het merk – ook de mooiere modellen – voor mij wat minder interessant. Mercedes Benz heeft dat ook een beetje gehad, denk ik. Want laten we wel wezen: er zijn een aantal best lelijke Mercedes modellen die zelfs bij mij niet voor de deur mogen staan.
We kennen allemaal het spreekwoord: 's lands wijs, 's lands eer.
Ik denk dat het in landen als China heel normaal is dat je aan de buitenwacht laat zien wat je bereikt hebt in het leven. (Ik wil het duidelijk niet hebben over de manier waarop dit is bereikt.) De omgeving daar zal er om die reden vermoedelijk niet zoveel moeite mee hebben.
Ik begrijp niet goed waarom wij zo nodig op vrij denigrerende wijze onze mening daarover moeten uiten.
Dit ongevraagd ventileren van meningen is trouwens ook een typisch Nederlands trekje.
Wij in het westen en m.n. in Nederland hebben met onze calvinistische oorsprong duidelijk meer moeite met uiterlijk vertoon. Dit blijkt ook een beetje uit bovenstaande discussie.
Het is feitelijk ‘not done’ om te tonen wat je hebt (bereikt). Wie zich wel zo gedraagt wordt hier vaak op een negatieve manier op aangekeken.
Voorbeeld op horlogegebied: een Rolex wordt door sommigen als een patser-horloge bestempeld. Ik deel deze generaliserende mening overigens niet.
Ik vind eigenlijk dat een iets genuanceerder blik op - en mening over wat zich buiten onze grenzen (huis, land, werelddeel) afspeelt, ons erg zou sieren.
Ik probeer dat in ieder geval wel (lukt ook niet altijd).
Sorry als ik met het bovenstaande iemand tegen de schenen heb geschopt.
Ik heb zelf Chinees bloed, en ben getrouwd met een Chinese vrouw, en ik woon in Australië waar ik me specialiseer in de Oost-Aziatische pop cultuur, dus ik mag wat ik gezegd heb, denk ik best zeggen. Het is absoluut geen kritiek op de Chinese cultuur, maar als horloge-liefhebber vind ik het opmerkelijk en soms jammer, en het is net zoals Visser zegt gewoon een observatie (en inderdaad, ook ik koop soms graag wat status zonder echt te weten wat ik koop wellicht), en zeker niet iets dat alleen in China voorkomt, maar ik reis heel vaak naar China en heb er ook gewoond in het verleden, dus kan ik daar met enige zekerheid iets over zeggen. En ja, ik zou het graag zien dat meer mensen meer wisten van horloges, ook in Australië, waar ze eigenlijk ook alleen maar Omega, Rolex en Tag Heuer kennen. Zucht
En euh, laat ik maar niets zeggen over de Nederlandse cultuur (en al die Orient liefhebbers, waar ik zelf niets van begrijp, maar smaken verschillen nu eenmaal – nee, dan liever nog een Rolex met lelijke diamanten; die sloop ik er dan wel af!).
We kennen allemaal het spreekwoord: 's lands wijs,
's lands eer.
Ik denk dat het in landen als China heel normaal
is dat je aan de buitenwacht laat zien wat je
bereikt hebt in het leven. (Ik wil het duidelijk
niet hebben over de manier waarop dit is bereikt.)
De omgeving daar zal er om die reden vermoedelijk
niet zoveel moeite mee hebben.
Zeker. Anderen hebben daar bewondering voor dat je het zover hebt geschopt dat je dergelijke spullen kunt veroorloven. Prestige is
Ik begrijp niet goed waarom wij zo nodig op vrij
denigrerende wijze onze mening daarover moeten
uiten.
Dit ongevraagd ventileren van meningen is trouwens
ook een typisch Nederlands trekje.
Wij in het westen en m.n. in Nederland hebben met
onze calvinistische oorsprong duidelijk meer
moeite met uiterlijk vertoon. Dit blijkt ook een
beetje uit bovenstaande discussie.
Het is feitelijk ‘not done’ om te tonen wat je
hebt (bereikt). Wie zich wel zo gedraagt wordt
hier vaak op een negatieve manier op aangekeken.
Voorbeeld op horlogegebied: een Rolex wordt door
sommigen als een patser-horloge bestempeld. Ik
deel deze generaliserende mening overigens niet.
Ik vind eigenlijk dat een iets genuanceerder blik
op - en mening over wat zich buiten onze grenzen
(huis, land, werelddeel) afspeelt, ons erg zou
sieren.
Ik probeer dat in ieder geval wel (lukt ook niet
altijd).
Sorry als ik met het bovenstaande iemand tegen de
schenen heb geschopt.
Met vriendelijke groet,
Flip.
Ik bedoelde mijn posts niet denigrerend ofzo. Maar dat sommigen anders met hun geld en status omgaan dan ik zelf zou doen. Ik hou ook van mooie spullen, maar ik zou er bijvoorbeeld niet zo mee hoeven showen. Niet dat het ene beter is dan het andere.
Oh ja, nog een Chinese cultuur-schok (nogmaals, niet dat het slecht is ofzo) die ik onlangs tegenkwam: bij sommige Chinese bruiloften is het gebruikelijk om het gelukkige paar een rood envelopje met geld toe te schuiven. Dat envelopje geef je af aan een tafeltje bij de entree waar het banket wordt gehouden. Het envelopje wordt dat beleefd in ontvangst genomen, waarna er luid omgeroepen wiens envelopje hoeveel geld bevatte. Sommigen stoppen het niet eens in een envelopje. Misschien omdat er niet zo een groot envelopje bestaat ;), want de stapel wordt simpelweg uit hun jaszak gehaald en overgedragen. Het wordt dan geteld en nog iets luider omgeroepen.
Is weer eens wat anders dan een flesje wijn of een Nespresso apparaat.
Overigens worden de bedragen heel precies op een scorebord bijgehouden. Dat scorebord wordt vervolgens heel zorgvuldig bewaard. Later moet het namelijk geraadpleegd worden wanneer er iemand van dat scorebord gaat trouwen. Je hoort dan namelijk minstens hetzelfde bedrag aan de gever terug te geven.
en dit is ook in Korea zo (al wordt het daar niet publiekelijk gemaakt) en het was zo bij het huwelijk van veel van onze Vietnamese vrienden hier in Australië). Het prettige daarvan is dat de gasten voor de bruiloft helpen betalen, en het bedrag dat ze/we geven is niet zo heel groot, maar dekt een beetje wat je anders ook voor een avondje uit zou betalen.
Ik vind het een heel aardige traditie: het is niet perfect (zoals ons eigen huwelijk…), maar het scheelt zowel het paar als de gasten veel gedoe.
In Korea kregen in het recente verleden veel schoonzonen een Rolex van hun nieuwe schoonvader. Kijk, dat noem ik nu een leuk cadeau!
Ik begon mijn post niet voor niets met het m.i. waardevolle spreekwoord.
Vervolgens had ik niet de bedoeling iemand op de inhoud van zijn/haar post aan te spreken.
Wij Nederlanders zijn vaak geneigd ongevraagd een mening te geven over activiteiten (in dit geval: aankopen) van anderen. Dat wilde ik onder de aandacht brengen. Ik gaf hierbij slechts een ‘horloge-voorbeeld’.
Ik sloot bewust af met een ‘Sorry’ om eventueel de angel eruit te halen.
@ Poktori; Bedankt voor je openhartigheid en je inside info over Aziatische gebruiken. Weer iets bijgeleerd.
:)-D
Gewoon een vriendschappelijk discussie, moet kunnen. Zo lang het maar niet te veel off-topic wordt vind ik het best. Bij sommige post snap ik niet waar het over gaat als ik er willekeurig eentje aanklik.
Ja, laten we het bij de horloges houden! Hong Kong is eigenlijk nog vooralsnog het enige horloge-walhalla van Azië als het om nieuwe modellen gaat. Als het om tweedehands gaat, is Seoul best heel interessant: daar vind je in het centrum een enorm lange straat met heel veel tweedehands horloge kraampjes. Véél troep, maar ook af en toe iets moois dat door een Amerikaanse soldaat is achtergelaten. Voor de geïnteresseerden: “Shigye-shijang, Chongno-gu, Chongno 4-ga”.
