Voor wat betreft horloges ben ik geen allemans vriend. (Te) vaak vind ik modellen niet mooi. Misschien daardoor dat ik soms modellen zie waarvan ik vind: “Ja dat is 'm”.
Inmiddels is het 2x gebeurd dat ik een fraai model van een micro brand zag en daar ook een bovengemiddeld bedrag voor wilde aftikken.
Helaas, helaas, beide keren was het betreffende horloge al uitverkocht en werd niet meer in productie genomen. In die zin begrijp ik de strategie van zo’n bedrijf niet. Stel dat Omega een eenmalige run van de Speedmaster had uitgebracht. Dan was dit model nooit zo’n succes geworden.
Willen de micro brands vooral micro blijven? Waarom niet meer exemplaren van een succesvol model? Ik begrijp dat de strategie per bedrijf zal verschillen, maar ben toch benieuwd naar jullie mening.
N.B. ik heb mij geabonneerd op de nieuwsbrief van één van de twee micro brands. De nieuwswaarde ontgaat mij in het geheel. Lijkt veel meer op een verkoopfolder die twee maal in de week verzonden wordt.
Het maken van grote aantallen, waarvan je niet zeker weet of ze goed verkopen, is een groot financieel risico. Microbrands hebben die slagkracht niet en maken waarom vaak kleine series of doen alles op pre-order. Zo zijn ze er zeker van dat ze ‘uit de kosten’ komen.
Dit hoort dus bij de ‘microfase’ van een microbrand en heeft ook wel z’n charme vind ik zelf.
Vele microbrands hebben een hoog “kijk mij nou eens” gehalte vind ik, wat gedurfder en opvallend en een mooi verhaal… Al die pre-order of kickstarter horloges, ik vraag me soms af of ze ook allemaal werkelijkheid worden. Af en toe raakt een microbrand verlost vna dat harnas en wordt het meer een gevestigde waarde, zo’n merk als Anordain is goed op weg vind ik.