Nu er een (her)waardering lijkt te ontstaan voor Digitale horloges op ons aller forum ben ik hard gaan nadenken over deze opleving, heb ik er één gekocht en kwam ik met een aantal veronderstellingen.
Een gedachte-oefening, een filosofische exercitie. Kortom even slap ouwehoeren!!
Ik vroeg me namelijk af waarom digitale horloges, en daarmee bedoel ik niet zo zeer quartz horloges maar horloges die voor de tijd-aflezing kiezen voor cijfers en niet voor wijzers, zoveel uitéénlopende reacties oproepen. Vaak is het een kwestie van haten of liefhebben.
Nu ik een Casio G-shock heb merk ik dat de tijdsbeleving anders is. De cijfers geven perfect de juiste tijd aan al dan niet ingefluisterd door radiozenders en atoomklokken. Toch moet ik meer dan ooit nadenken wat voor gevolgen de juiste tijd voor me heeft.
Ik ben zo gewend aan cijfers dat één blik op een klok genoeg is om intuitief te weten hoelang iets duurt en hoe lang ik nog heb voor een volgende activiteit.
Tijd op een wijzerplaat is circulair, letterlijk draait het een rondje net zoals de aarde een vast rondje draait rondom de zon. Deze vorm van tijdbeleving is verbonden met de natuur en heeft een organische, natuurlijke oorsprong. Tijd is een cyclisch proces, een proces van herhaling en voortschrijding.
Daarom is het juist zo leuk dat de meeste liefhebbers een voorkeur hebben voor een mechanisch uurwerk. Een technisch hoogstandje dat de baan van de aarde temt en hoewel technisch van aard, de organische wijze waarop tijd zich kan manifesteren beschrijft.
Een digitaal horloge is veel meer een meetinstrument. De cijfers, waarvan we aannemen liegen niet en stellen de huidige stand van zaken vast, zwart op wit en volkomen in het hier en nu.
Ik vind het moeilijker om de tijd af te lezen op een digitaal display. Ik heb nu een geweldige Casio, een GW M5600bc 1, een instrument waar aandacht is besteed aan de vormgeving, de ergonomie en de subcultuur van de digitale horloges.
Ik moet wel vaker nadenken over die cijfers. Ik kan weliswaar al enige tijd rekenen maar de tijdsweergave is veel meer een moment wat geworteld is in het hier en nu.
De wijzers die met gezag rond gaan helpen mij om beter vooruit te zien en mijn
tijd in te delen.
Hiermee wil ik mijn nieuwste aanwinst niet diskwalificeren want het is kwalitatief hoogstaand stukje techniek maar ik moet er aan wennen.De robuuste kast kan tegen een stootje en zelfs op de sluiting van de armband zit een stukje rubber om krassen op de metalen sluiting tegen te gaan. Een detail die ik zeer waardeer. Als ik het horloge voor mijn neus houdt dan gaat de verlichting vanzelf aan.
Knopjes en cijfers hebben iets wat de beheersmatige, moderne, praktische, no nonsense kant van mij aanspreekt.
Een analoog horloge of moet ik zeggen een horloge dat met wijzers de tijd aangeeft
heeft het ronde, het vertrouwde. Een klok waarop je beter kan zien waar de tijd heen gaat.
Zijn de Digitalen in staat om op een diverse moderne manier de huidige tijd ongenuanceerd en naakt weer te geven, de Analogen zijn meer voor de romantici die langzaam de wijzers naar middernacht zien gaan en alvast het glas heffen op de TIJD, het voortschrijden en het koesteren ervan.
Geen waarde-oordeel maar wel stof tot nadenken, voor mij in ieder geval.
