Ik zeg herstellen. Ik snap die motivatie nooit dat een kras ineens leuk moet zijn omdat het een aandenken is
Ik heb bij de begrafenis van mān vader tijdens het dragen van de kist een lelijke schaafplek op de neus van mān zwarte van Bommels gemaakt. Moet ik daar nou ineens blij mee zijn omdat het een aandenken is? Ik niet, die dingen gaan gewoon naar de schoenmaker, en als die er niks mee kan de kliko in
Er zit een schroefke in dus het zou gewoon moeten kunnen. En ik ben er al overheen. Mijn hart brak toen mijn vorige hond overleed waarvan ik nu alleen nog maar as van heb. Nu heb ik een hele waardevolle aandenken voorals deze frikandel naar de eeuwige jachtvelden gaat.
Is voor iedereen ook weer verschillend blijkbaar. Wij hebben ook wel een paar huisdieren verloren en dat is best emotioneel, maar het hebben van een tastbaar aandenken heeft voor mij geen waarde, zeker niet als het iets is waar ik me aan irriteer als een dikke kras op een horloge.
Dan bewaar ik liever een foto waarop ik kan zien hoe hij/zij was
Altijd verschrikkelijk dat je hond er op een dag niet meer is, andersom is ook heel erg, baasje dood hond helemaal van slag .
Hoop dat het nog lang duurt.
Na mijn wandeltocht langs verschillende ADās heb ik besloten geen extra schakel meer aan te schaffen om mijn GMT weer te perfectioneren. Ik ben de schade meer gaan waarderen en uiteindelijk zijn het gewoon juist de simpele dingen die een horloge uniek maakt.
Hahaha, beter een Pitbull in Cocker spaniel kleding, dan een chihuahua in Amstaff kleding, zoals de mijne, die denkt dat ie holletje in mān schoot kan maken.
Persoonlijk knap ik een horloge pas op wanneer ik hem ga verkopen. Tot die tijd draag ik elk exemplaar bij alles wat ik doe. De Explorer is afgelopen weekend mee geweest naar een weekendje Centerparcs, de afdaling van de wildwaterbaan is nog zichtbaar op de band.
Voor verkoop doe ik een service en laat ik de band en kast opknappen.