“Globale zaken” in de Gelderlander 28/11/2006
door: Bob Kroon
Nog iets aan te geven?", vraagt de douanier op de luchthaven van Geneve.
De net uit Peking aangekomen passagier antwoordt met een pertinente
ontkenning. Maar de koffer moet open. De douaneman graaft tussen overhemden en
sokken een pakje op met drie Rolexen en vijf Longines horloges.
“En dit dan?”
“Zijn geen echte”, zegt de onthutste smokkelaar. "Een lolletje voor familie en vrienden met de kerst."
Maar de Zwitserse douane is niet in de markt voor lolletjes. De douanier pakt een
hamer en slaat de neppers op zijn stalen tafel met sadistisch genoegen te pletter.
Er komt ook nog een boete bovenop, die de Chinese aankopen meervoudig te boven gaat.
Van Bali tot Bangkok tot Peking worden toeristen bestookt met imitaties van befaamde Zwitserse
merkhorloges. En je hoeft niet meer naar het Verre Oosten, want het internet wemelt van spam-aanbiedingen
van ‘replica’ Rolexen, Pateks, Longines, Omega’s, Cartiers, TagHeuers en Blancpains.
De Federafion Horlogere, het verband van de Zwitserse horlogindustrie, verzucht dat
meer neppers dan echte horloges de wereldmarkt overspoelen. De piraterij betekent een
jaarlijkse schadepost van bijna een half miuard euro. Naar schatting zijn vorigjaar 40 miljoen
namaakhorloges op de markt gebracht, terwijl de totale productie van de Zwitserse
industrie nauwelijks 25 miljoen poishorloges bedroeg.
Neppers zijn al jaren op de markt en kwamen oorspronkelijk uit Japan, Hongkong en Thailand.
Tegenwoordig mag China zich prijzen als wereldmarktleider van de horlogepiraterij.
Ondanks Zwitserse diplomatieke stappen, officiele beloften van beterschap en een sporadische
pro-forma arrestatie blijft het een ontmoedigend gevecht tegen de bierkaai.
De enorme Hongqiao markt in Peking, vlak bij het Plein van de Hemelse Vrede, is een ware expo
van cd’s, dvd’s, Herrmes shawls, computer software en Zwitserse polshorloges - allemaal
namaak. In dozijnen juweliersstalletjes ‘gouden’ Longines of Rolexen te koop voor een hand-
vol euro’s, soms nauwelijks een of twee procent van de catalogusprijs voor het echte product.
De uurwerkjes zelf zien er soms goed uit, maar de krakkemikkige armband verraadt doorgaans
de namaak.
In het hoofdkwartier van Cartier in het Zwitserse Fribourg staat in de marmeren hal een
modernistische plastiek, vervaardigd uit honderden neppers. Op gezette tijden wordt
de pers uitgenodigd voor een spectaculaire vernietigingsdemonstratie, waarbij duizenden
namaakhorloges van bekende merken worden platgewalst.
De Zwitserse export van horloges, van honderd tot een miljoen euro per stuk, bracht vorig jaar
ruim acht miljard euro in het laatje, een historisch record.
Ondanks de reputatieschade weet het echte product zich te handhaven. Ook al staat er Swiss made
op de nepper, inplaats van een gegarandeerd “Made in china”.
Zie je het voor je: al die neppers meteen onder de hamer!!
Maar nu het volgende: Er wordt een Breitling weetikveel of een JLC of een Omega, pakweg een Rolex aangeboden voor 95,- Euro. Wie wordt daar nu schade mee berokkend? Een kind snapt dat het geen echt horloge van dat merk kan zijn. De drager moet leven met de gedachte dat hij net doet alsof het echt is, maar dat men doorgaans zal snappen dat het niet echt is. Ik weet best dat het juridisch niet mag (en heb ook geen neppers) maar wat is nou precies het probleem? Zou de heer Rolex er een boterhammetje minder om eten?
De heer Rolex zal er inderdaad geen boterham minder om eten, die persoon met die replica was echt niet van plan om een originele Rolex te kopen.
Ik kan me wel voorstellen dat de heer Rolex zijn naam alleen wil zien op produkten waar hij wat betreft kwaliteit achter staat, en waarvan de opbrengsten voor een aardig gedeelte op zijn Zwitserse bankrekening worden bijgeschreven
Ik kreeg, nadat ik een dikke maand ervoor mijn horloges binnen had, een belasting aanslag op de (illegale) waar. Ik ben natuurlijk gaan bellen en gezegd dat ik die horloges nooit besteld had. “wat kan ik er aan doen dat er een chinees pakketje naar me gestuurd wordt??/? Zal wel een foutje zijn”
Nou ik kon ze terug sturen en dan zouden ze worden vernietigd.
Natuurlijk vroeg ik hoe ze wisten wat er in het pakje zat…dit hadden ze gezien nadat ze MIJN pakje hadden geopend. Toen ik vroeg hoe het mogelijk was dat ik btw moest betalen over illegale spullen, kon hij me geen goed antwoord geven.
Conclusie: Ik heb ze terug gestuurd naar de doane…ik heb namelijk nooit gevraagd om de replica’s…
Buiten dat de namaak industrie kinderarbeid tot gevolg heeft is Ruud’s punt ook erg terecht. Stel dat iemand in jou naam slecht zou gaan presteren op welk gebied dan ook (werk, school, sex…) zou je ook niet leuk vinden toch
Nee, ook ik heb niks met neppers, maar vanuit mijn vak (merken & communicatie) is de hele replicahandel wel machtig interessant…
Zou het nl. niet zo zijn dat door al die neppers vele merken bekend worden bij een groot publiek en daarmee ook nog eens de ‘begeerlijkheid’ van de echte producten wordt vergroot. Want je kunt er inderdaad gerust vanuit gaan dat de meeste mensen die een replica kopen nooit een echte zouden kopen.
Het werkt bij mij eerder andersom, doordat iedereen er mee kan rondlopen gaat een stukje exclusiviteit van een merk verloren, en dus ook de begeerlijkheid.
