Tijdens de tweede wereldoorlog hebben alle partijen bij de neutrale Zwitsers horloges aangeschaft, merken als IWC leverden zelfs aan zowel de Duitsers als de Britten. Minder bekend dan de Dirty Dozen en misschien ook wel wat gevoeliger zijn de horloges gemaakt voor de Duitse kant. Hier meer informatie: http://www.time514.com/GermanX.htm
Vorige week vond ik een advertentie van een Duitser met een Doxa soldatenhorloge, de eerste check die je daarbij altijd moet doen is de achterkant, als er geen RLM (Reichsluftfahrministerium), KM (Kriegsmarine) of DH (Deutsches Heer) opstaat dan is dat een fikse rode vlag. Deze had het gelukkig wel, en afgezien van de missende lume in de minutenwijzer en het gebroken glas zag hij er eigenlijk best prima uit voor een 70-jarig horloge.
Eenmaal thuis gaan we het horloge even onder handen nemen, gek genoeg loopt het horloge heel goed met een amplitude van 260-285 dus dat is een fijne meevaller. Maar goed, het glas is gebroken en daarop kan ik poetsen wat ik wil maar er moet gewoon een nieuwe in, daarnaast is de kast erg vuil.
De “DH” waar ik het net over had, deze valt in de range van andere exemplaren die ik online had gevonden.Het vuil op de lugs en rondom de caseback is goed zichtbaar.
Binnenin vinden we het Doxa caliber 1 uurwerk, wat opvalt zijn de fijnafstemming op de balans en de schokbescherming, toen nog een redelijk nieuw concept (in de Dirty Dozen set heeft maar Ă©Ă©n van de twaalf horloges schokbescherming).
Om de kast te reinigen moet het uurwerk er uit, bij oudere uurwerken doe je dat door een schoefje voorzichtig los te draaien en ingedrukt te houden.
Tijd om alles schoon te krabben en daarna wat op te poetsen
Als al het losse vuil verwijderd is kun je alle kastdelen weer glanzend poetsen met Peek en een zachte doek
Uit mijn voorraadje heb ik een 296 glaasje gevonden, deze klem je in een plateau en met een glasklauw kun je deze vastpakken en iets krimpen zodat je deze in de kast kunt plaatsen.
Het uurwerkje kan weer terug in de kast en de kroon weer vastgezet
We draaien de caseback er weer op, poetsen het geheel nog een keertje na met een zachte doek, en omdat ik even geen vouwband heb gebruik ik maar even een Eulit perlon.
Zie hem eens shinen!
Even afgezien van de missende lume in de minutenwijzer (je kunt niet alles hebben) is het gewoon een heel fraai horloge met heel veel (discutabele) geschiedenis.