Vermoedelijk mijn dunste automaat, een IWC uit 1979 met JLC uurwerk.
6.7 mm.
Dunste quartz die ik heb:
4.9 mm Citizen Stiletto
Een ideaal grab and go horloge met ecodrive.
Refurbished gekocht voor een habbekrats en deze gaat sowieso op vakanties mee.
Iemand onder de 3,2mm mechanisch😏?
Overigens is er nog wel een verschil tussen mechanisch en automatisch
Hoeft niet. Die omega is knap gedaan, maar een micro rotor neemt volgens mij geen extra dikte in beslag van het uurwerk.
Het toepassen van een microrotor is an sich ook niet zo’n prestatie, echter is de gangreserve dan vaak een dingetje. Hoewel op papier er misschien een power reserve kan zijn van X uur, winden veel microrotors slecht op en loopt het horloge alsnog ‘s nachts stil na een volle dag dragen.
Daarnaast zijn er nog wel meer specs die het in mijn optiek unieker kunnen maken (bijv waterresistance). Zomaar een vlak uurwerk maken is heden ten dagen niet meer zo bijzonder. Het is de combi van meerdere aspecten die het tot een uitdaging maken.
Afijn mooi topic!
Met name het probleem van de rotormassa die onvoldoende is: daarom gebruikten sommigen massief gouden of platina microrotors:
Zeker was ik daarbij, ik heb er zelfs nog een actieve herinnering aan.
Briljant technisch hoogstandje, heel vet!
Ongekend!
Correctomundo
Lood of koper kan ook, maar dat is niet zo sexy
En toch is lood nog niet zo zwaar als t zou vermoeden. Het soortelijk gewicht van platina is 2x zo hoog als dat van lood…
Koper is qua s.g. niet geschikt (soortelijk gewicht).
Het kan ook ranzig oxideren (groen worden), vuil in je uurwerk is een no go.
Hardmetaal (wolfraamcarbide) is in horloges als materiaal voor de rotor veelgebruikt.
Platina en goud hebben een flink hoog soortelijk gewicht, beter dan lood en hardmetaal en zijn al met al dus geschikte materialen. Ze zijn ook duur en (zeker platina) rot om te bewerken.
Een prototype dan nog… Hoe raak je daar aan? Indrukwekkend horloge. Ook massas respect dat je die ook effectief draagt buitenshuis, en niet eeuwig in een kluis laat verstoffen.
Ho, ho!
Niet mijn horloge! De mijne is een platte gouden 9p2 uit de 70’s.
Het ultradunne prototype is van een speciale legering die extreem duur is om te bewerken door de hoeveelheid werktuigen die verslijten bij het maken van een kastje. Goud zou te zacht en instabiel zijn en is dus ongeschikt. Deze rvs-legering met volgens mij hoog kobaltgehalte was effectief veel duurder.
Ik heb dit prototype een poos gedragen tijdens een Piaget-gerelateerd dinertje.
De hoofdontwerper droeg dit testexemplaar dagelijks, vandaar ook de vele krassen etc. Het ding moest echt gebruikt en getest worden en dagelijks betrouwbaar zijn.
Dat spreekt mij aan: iets kopen om in een kluis te laten liggen vind ik niks…
Daar hoort de secondenwijzer ook bij.
Vaak is deze weggelaten om dikte te besparen of als subseconde ergens weg van de centrale as geplaatst.
Mn dunste automaat (centrale rotor) met centrale secondenwijzer meet 5,9 millimeter tot de top van de pin.
Mn dunste handwinder met subsecondenwijzer meet 2,55 millimeter.
Heb nog een handwinder zonder secondenwijzer maar die meet 3,3 millimeter…
Het gaat hier over dikte van de calibers.
Mijn uurwerk is gemaakt door Blancpain. Rolex en Patek Philippe hebben dit uurwerk gebruikt. 1,8mm en het uurwerk is ontwikkeld in 1958.
Ongelooflijk wat een Ingenieuring in een tijd zonder CNC machines. Zal wel een hele dunne opwindveer in zitten.
Pas op dat je het horloge niet per ongeluk dubbelvouwt