Met Dezinvanluxe.nl zijn we een twee weken geleden een weekend naar Glashutte geweest in Duitsland.
Ik heb daar toen een vijftal rapportages van gemaakt, maar Geert T. heeft er een hele post van gemaakt.
Ik weet dat het ontzettend veel fotos zijn en dat het bandbreedte vreet, maar ik kan je verzekeren dat het de moeite waard is om te wachten.
We hebben als groep een supertijd gehad in Glashutte. Als je er niet bij bent geweest is het misschien lastig te bevatten maar ik denk dat deze rapportage een goed overzicht geeft hoe het is geweest.
Hieronder volgt een kopie van Geert zijn post
Hierbij het gehele verslag van de DZVL Glashuette trip van oktober 2008 gemaakt door Tom.
Het was donderdagochtend 07:30. Brava, Squid en ik hadden ons verzameld bij het huis van Edgar. We zouden vanuit de ‘Parel van Brabant’ gezamelijk naar Glashutte rijden.
Gezien het tijdstip heb ik daar geen foto’s van. De reis (740 km) ging erg voorspoedig en we zouden rond 15:00 in Dresden.
Hier even een snelle foto bij de oude overgang van West naar Oost-Duitsland.
We hadden de vaart er goed in
Eenmaal in Dresden aangekomen was de eindbestemming al snel zichtbaar. De Lange-boutique.
De gevel:
De diverse etalages:
Enthousiast stormden we de winkel binnen. Vier kwijlende mannen en niet echt eruitziende als de gemiddelde Lange koper.
Toen we hadden uitgelegd wie we waren en dat we door iemand van Lange waren gestuurd was alles mogelijk.
Onder het genot van een lekker kopje koffie mochten we zien wat we wilden.
Op de vraag of we een Datograph mochten zien was het antwoord: wilt u de platina of de geelgouden.
Nou, dan doe maar de platina
De diepte in het uurwerk is zo ontzettend mooi
Hier volgen wat foto’s van de andere horloges die we hebben gezien. Ondanks het machtige uiterlijk van de Double Split gingen we toch unaniem voor de Datograph. Veel draagbaarder en ook ietsje prettiger geprijsd (50k vs 100k)
De Double split in platina
Mogen we de Sax-o-Mat ook even zien. Aber naturlich!
Gebroederlijk naast elkaar
De Dato en de Double Split
Toch wel mooi hoor
Na een half uurtje zitten zijn we lekker wat gaan drinken op de markt. Nog even bij Wempe gekeken en heeft echt mooi horloges staan. Door het slechte weer niet veel buitenfoto´s gemaakt
De Frauenkirche
Het centrale plein. Bij restaurant Ontario hebben we met GO gegeten
En deze vonden gretig aftrek bij iedereen
Het bezoek aan GO
Nadat we donderdagavond met z’n allen net wat teveel hadden gedronken was het tijd voor de ‘grande finale’ van de vrijdag. Soort van Champions League finale.
Tijdens het ontbijt hing er al een gespannen sfeer. Wat zouden we te zien krijgen? Hoe zou die fabriek eruit zien? Zouden ze boter op de broodjes hebben? Zou het beleg op die broodjes een manufactuur-beleg zijn en het GO logo erin hebben? Allemaal levensbelangrijke vragen die we graag beantwoorden wilden hebben.
De spanning hield aan totdat we bij Glashutte Original de deur binnen stapten. Deur is enigszins denigrerend. Het was een prachtige glazen dubbele deur.
Alsof we in een warm bad belanden waar we nog een heel aantal uurtjes wilden vertoeven.
Rene Marx. Onze begeleider voor het hele weekend. Echt een topgozer!
Nadat we onze jassen hadden opgehangen werden we naar een soort ontvangstruimte geleid. Niet zomaar een ruimte maar een showruimte alwaar de hele collectie als een soort ‘boutique’ werd uitgestald.
De champagne stond al op ons te wachten.
Dr. Franck Muller heette ons welkom bij GO. Niet op een manier van: “nou, dit is het dan. Veel plezier en tot ziens”, maar op een manier waarmee hij respect toonde voor ons liefhebbers en ons wilde meenemen naar zijn passie; Glashutte Original.
We kregen eerst een korte rondleiding in het atrium. Het gaf de geschiedenis van GO in zes vitrines weer. Hieronder een impressie
Vervolgen gingen we de fabriek in. Begonnen bij het gereedschap afdeling. Waar alle gereedschappen voor de horlogemakers werden vervaardigd.
Alles werd supermooi tentoongesteld op schermen met een soort touchscreen
Na de flits keek die meneer me niet heel lief aan. Geen happy-bunny look 
Deze machine was wel erg gaaf. Op een flinterdun draadje werd stroom gezet wat ervoor zorgde dat het 5000 graden heet werd. Hiermee kon staal superfijn worden gesneden. De man is hele kleine palletjes aan het bijschuren. Echt monnikenwerk.
Het rode dingetje is het vonkje
Let even op de snelheid van 0,9mm per minuut.
Omdat het zon mooi atrium is
Vervolgens gingen we de fabriek verder in. In de muren waren een soort kastjes gemaakt met dingen die ze op die betreffende afdeling maakten.
Hieronder volgt een impressie
Hier wordt een balansas getest. Hij gaat op een soort bruggetje en dan blazen ze er wat lucht tegenaan. Door de microscoop kunnen ze dan zien of ie goed loopt
Hier werden de rotors en platines gegalvaniseerd. Door het rhodium en goud niet een handeling is, is dit een intensief proces
Diegene die de chatons maakten
De graveur was toevallig deze dag vrij. Deze persoon doet alle graveringen voor Glashutte. Voor een balansbrug heeft hij een uurtje werk nodig.
Toen gingen we lunchen. Aangezien GO had verteld dat we in het bedrijf zelf zouden gaan eten gingen we uit van een broodje kaas en een glas melk. Maar we werden weer op en top verwend door GO!
En wie staat er weer vooraan
Franck Muller hield een werkelijk prachtig betoog over zijn visie en beantwoordde al onze vragen volkomen open en eerlijk. Hij vond ons echt een hele leuke groep en vond het leuk dat er veel jonge liefhebbers waren en onze fascinatie voor techniek.
Zelfs Edgar was stil en onder de indruk (zijn de enige 5 minuten dat ie stil was )
En toen bracht Rene onze goodies voor vandaag. Niks achter glas bekijken maar gewoon voelen, draaien, omdoen, slopen en weer terugleggen
Sophie, als je echt van papa houdt dan krijgt ie deze voor zijn verjaardag van jou.
Prachtige tourbillon om de pols van Brava
De mensen van Nomos zaten alweer op ons te wachten dus we moesten weer gaan. Maar niet voordat we een mooie fles wijn (chapeau Hans!) hadden aangeboden aan Mr. Guide, Michael Hammer. Wat een topgozer!
Het bezoek aan Nomos en GO diner
Nog vol van de vele indrukken bij Glashutte Original en van de lekkere lunch zetten we onze dag voort bij Nomos.
Letterlijk aan de overkant van de straat.
We werden hartelijk ontvangen door Frau Muller. Op de achtergrond kun je het pand van Glashutte Original zien.
Ze droeg zelf een Limited Nomos Tangente. Erg mooi zo met die rode accenten op de wijzerplaat.
Nomos heeft drie gebouwen in Glashutte. Het eerste is de plek waar de fabricage van de uurwerken wordt gedaan. Alle uurwerken zijn zelf gemaakt. Het ontwerp is gebaseerd op de Peseux 7001 maar alles wordt zelf gemaakt. Nomos past dus niet meer standaard ETA uurwerken aan.
Het tweede gebouw is de plek waar alle horloge geassembleerd worden. Daarnaast is er nog een soort Nomos-store waar alle modellen te koop zijn.
De verschillende stadia van het uurwerk. De perlage wordt hier wel gewoon machinaal gedaan. Ook het inzetten van de robijnen gaat met veel tegelijk. Jaarlijks maakt Nomos 18000 horloges. Ter vergelijking. Glashutte Original maakt er 8000.
Bij GO werken 320 mensen, bij Nomos maar 83.
Hoe steriel het bij GO was, hoe lekker chaotische het bij Nomos was. De geur van olie en vet vervulde het gebouw. Bij GO had je soms het gevoel dat er kaboutertjes aan het werk waren.
Leuk voorbeeld daarvan was dat bij GO een knuffeldiertje aan een sleutelhanger netjes onder een stolp werd geplaatst. Bij Nomos stonden de tassen onder de tafel en zaten de kinderfoto’s met Rodico aan het lampje geplakt.
Even de Seamaster 300 van Geert tussendoor
Ook hier zijn de onderdeeltjes ontzettend klein.
Een machine die schroefjes en dergelijke maakt. De lange buizen zijn voor de voorraad bedoelt. Hij vult zich zelf aan wanneer het materiaal op is.
Ook hier gaat de CNC-machine erg langzaam
Op een gegeven moment liet de horlogemaakster een bak afval zien met allerlei van dit soort wieltjes. Wij als wilde honden erop duiker. Uiteindelijk had iedereen een dergelijk plaatje. Er werd al druk gespeculeerd over welke nu het zeldzaamst was…Ze zal wel gedacht hebben
Iemand die de onderdelen controleert op afwerking
De machine maakt de gravering op de achterkant
De CNC machine voor het uitfrezen van de platines.
Na het bezoek aan de fabricageruimte nam Frau Muller ons mee naar de assemblageruimte. Aan de andere kant van het dorpje. Paar minuutjes lopen en we waren er. Bergop dus iedereen was bekaf toen ie boven was.
We werden daar ontvangen door de tophorlogemaker van Nomos; Daniel Malchert. Hij is de enige binnen Nomos die de Tourbillons in elkaar zet.
We mochten overal komen en dat deden we dan ook graag. Hier test een horlogemaakste de uurwerken
Steef kijkt bewonderd naar de horlogemakers
Zo testen ze hier de gangreserve
‘Paar’ Tangentes die getest zijn
Het uurwerk van de Wempe Tounneau. Een manufactuur van Nomos.
Het Tourbillon-uurwerk van Nomos onder een stolp
Een horlogemaker hield zich bezig met de assemblage en afwerking van de onderdelen van de Tourbillon.
Over deze brug deed ie alleen al een dag of twee om hem af te werken.
We kregen ook nog een ruimte te zien waar alles geblauwd werd. Hier de verschillende kleuren bij de verschillende temperaturen
Daarna werden we naar de ruimte geleid voor een impressie van de collectie. Aangezien ik een lamme arm had van mijn camera heb ik daar helaas geen foto’s van.
Wouter vond het allemaal erg leuk
En Daniel ook
We zijn toen weer terug gegaan naar Glashutte om ons op te frissen voor het diner. Brava en ik zijn achteraf en direct met de trein naar Dresden gegaan. De rest kwam met een minibusje naar Dresden. Nog wat gewindowshopped bij Wempe en bij andere juweliers. In Dresden was ook een winkel met 5 vestigingen die in vintage deden. Heel veel oude GUB met de huidige Senator Sixties plaat. Veelal (hele goede) redials maar desondanks wel erg duur vond ik.
Nog wat wezen drinken bij het cafe langs het Steigenberg Hotel. Toen Steef zijn Rolex in een glas bier liet zakken kreeg ie te horen dat dit niet de bedoeling was. Het was een fatsoenlijk etablissiment :lol:
Toen naar restaurant Ontario gegaan. Rene Marx stond ons al op te wachten.
Al snel kwam Dr Franck Muller binnen en schoof ook aan. Aangezien hij nog andere verplichting had bleef hij maar kort bij ons.
Op datzelfde moment kwam de enige ontwerpster van GO binnen en pikte een vorkje mee. Alleraardigste vrouw die al onze opmerkingen eerlijk beantwoordde. Zij was de ontwerpster van bijna alle huidige modellen. Van Sport-Evo tot aan de Panomatic. Doe mij zon vrouw
Zo vroeg ik me af of er ooit een keramieke GO zou komen. Zij sloot dat zeker niet uit dat dit ook zou komen. PVD wilde ze niet aan beginnen bij GO. Zij wilde echt iets wat krasvast was.
Toen ze mijn Dornbluth zag vertelde ze me dat ze de afwerking van de kast prachtig vond. De combinatie van gepolijst en mat vond ze prachtig. Ze vertelde dat ze bij GO hier ook meer gebruik van wilde maken. Ze vond dat het in het verleden te weinig werd gedaan.
Dr Muller is trouwens ook een excellente wijnkenner. De rode wijn was werkelijk subliem. MAg ook wel voor die 58 euro per fles :shock:
Het etentje was super en op een klein incidentje op de tafel naast ons was het echt een superavond. Ik stapte met een voldaan gevoel de Audi A6 in van onze taxichauffeur.
Na het etentje nog een afzakkertje of 2 gedronken in het hotel en toen weer naar bed. Morgen was het immers de dag van het bezoek aan het museum en de terugreis.
Het bezoek aan het Glashutte-museum en de horlogemakersschool
Het was zaterdagochtend. De laatste dag van het nu al geslaagde bezoek aan Glashutte. Er restte ons nog een bezoek aan het museum. Rene Marx had van te voren al verteld dat die dag toevallig een open dag was van de ‘uhrmachersschule’ dus we konden daadwerkelijk ook wat dingen zien…
Allereerst een uitzicht vanuit het hotel
Dit kan niet missen:
Sommige foto’s die ertussen staan zijn van Rene Marx. Hij heeft een aantal leuke foto’s van de groep gemaakt.
Het museum is geen museum van Glashutte Original maar van alle merken uit Glashutte. Het project is samen met de gemeente Glashutte en de Swatch Group gefinancieerd. Swatch heeft 7 miljoen in het museum gestoken en dit is ook wel te zien. Het is een erg mooi pand geworden wat de historie perfect weergeeft.
Overigens wel toevallig dat de naam Glashutte op het gebouw in hetzelfde lettertype is geschreven als Glashutte Original. Maar voor 7 miljoen mag je ook wel een vinger in de pap hebben
De hele groep
Een vroeg planetarium in de ontvangsthal. Edgar vroeg zich af waar de whisky in de wereldbol zat
Hans denkt terug aan zijn jeugd in 1754
Dit was een soort videowall met van iedere letter van het alfabet een horlogeterm. Alleen bij de letter Y weten ze nog niks. Als iemand van jullie dus wel iets weet dan moet je Glashutte even bellen.
Steef en Wouter probeerde kortsluiting te maken door op zoveel mogelijk knopjes te rammen.
Dit is een klok van Herman Goertz. Deze man heeft 30 jaar aan deze klok gewerkt. Op het moment dat hij af was, was hij eigenlijk te duur en kon niemand hem zich veroorloven. Uiteindelijk heeft de gemeente Glashutte dit stuk aangekocht.
Imposant apparaat. 2 meter hoog en 1,50 meter breed maar ontzettend mooi om te zien.
Een van de eerste klokken van Lange
Een boek van A. Lange.
Fascinerend kijken we naar de vitrines
De eerste lichting van de ‘uhrmachersschule’ in Glashutte
De man van de grote klok, Goertz
Zeg kennen we dit niet ergens van
Er zaten ook Nederlanders op deze school
Oud voorbeeld van een balansas en ankergang van Lange
Overzicht van de ruimte
Timothy wilde graag aandacht
Steef wilde graag aandacht
Oud verkoopboek van Lange. Hier staan alle verkochte zakhorloges in
Toen kwamen we bij een ruimte met de "Grand Complications"
Met een zilveren kast
En deze met een prachtige gouden kast
De achterkant van een prachtige chrono
een mega horloge van de Waffen SS. Groot (ik denk zon 60mm) en in bruikleen van de eigenaar
Alle GUBjes op een rij
Geweldig systeem. Soort projector met een draaischijf waardoor alle functies in video werden uitgelegd.
Ieder merk uit Glashutte had een nisje met hun producten. De kenner ziet dat dit de kast is van o.a. een U1.
De kasten komen van SUG (bedrijf van Sinn) wat gevestigd is in Glashutte.
Een Bruno Sohnle
En een horlogemaker bezig in het museum
Toen was het tijd om naar de school te gaan. Op de beneden verdieping werd het fabricageproces geleerd en bovenin de zaken voor de afwerking zoals blauwen en stralen.
We waren in een nog steeds ballorige bui en wilden de sluiting van mijn Omega wel geblauwd hebben. Gevraagd of ze dat wilde doen maar dat mochten ze niet. Stonden bijna op het punt om het zelf dan maar te doen…Uiteindelijk toch maar niet gedaan.
Toen kwamen we echter een straalcabine tegen. Gevraagd of hij hem dan wilde stralen. Hij wilde het wel maar hij mocht het niet. Maar toen de deur dichtging was het verder geen probleem :lol:
Mocht iemand van GO meekijken. Dit is niet gebeurd
Timothy vind het ook leuk
En als laatste DZVL horloges die mee waren naar Duitsland
De sub van Steef
De Seamaster van Timothy
Mijn Dornbluth
De GO van Hans
En de GO en Nomos van Brava
