Al jaren bezoek ik een of twee maal per jaar de grote verzamelaarsbeurs in de Jaarbeurs te Utrecht.
Zoals zovele grote publieksmanifestaties was ook deze beurs die meestal 2 dagen (za. en zo.) duurt en vele duizenden bezoekers trekt, door Corona al een tijd niet meer gehouden. Vandaag na twee jaar dus eindelijk weer wel.
Omdat op deze beurs het aanbod van verzamelitems zeer groot is en doorgaans van veel hogere kwaliteit en diversiteit dan de gemiddelde rommelmarkt ga ik er, meestal vergezeld door Mw. Lexaf, graag naar toe om mijn verzamelwoede m.b.t. vulpennen, pinguins, diverse andere parafernalia en natuurlijk horloges te voeden. Al bij binnenkomst trof mij een aangename verrassing: de 4 hallen waar deze beurs meestal gehouden wordt hadden kennelijk groot onderhoud gehad. De verlichting was verbeterd, de paden tussen de kramen waren veel ruimer, de temperatuur was aangenaam koel en de ventilatie was aanzienlijk beter dan in vorige jaren. Daar kunnen ze in Houten, waar de Rikketik beurs gehouden wordt, een voorbeeld aan nemen.
Het enige wat nog steeds niet is verbeterd zijn de eet- en drink voorzieningen. De kwaliteit van het voedsel wat je in de paar eenvoudige en veel te krappe standjes met veel te weinig zitplaatsen kunt krijgen is bedroevend en dat voor exorbitant hoge prijzen. Dit is al jaren zo en de Jaarbeurs is er berucht om. Volgende keer nemen Mw. Lexaf en ik gewoon weer onze eigen boterhammetjes en een flesje drinken mee.
Waar ik wel tevreden over kon zijn was het aanbod van de koopwaar. Veel leuke en zorgvuldig ingerichte kraampjes, veel vriendelijke verkopers en een ongelofelijke diversiteit in verzamelbare spulletjes. Letterlijk: hoeden en petten en damescorsetten… maar ook: veel (antiek) speelgoed, textiel- en handwerk goederen uit vroeger tijden, vintage kleding, een ongelofelijk groot aanbod aan kunst- en huishoudkeramiek en glaswerk, oude blikjes, antieke wapens, oriëntalia, boeken, vintage- en antieke meubels, goud- en zilverwerk en ga zo maar door, echt voor elk wat wils. Ook voor mijn interessegebieden was er veel interessants te vinden. Dus: Pinguins (van pluche en andere materialen), vulpennen en natuurlijk horloges. Eveneens voor elk wat wils en voor iedere beurs. Ik zag hier mooie, maar dure (beslist echte) Omega’s, ik heb zelfs een paar Pateks gespot. Niet voor mijn budget dus, want ik ben de meukmaster en geef nooit meer dan een paar tientjes uit voor een horloge. Er was ook veel quartz meuk en de gebruikelijke neppers, maar dat hoort er bij. Ook voor mijn budget bleek er wel wat bruikbaars te vinden. Ik neem uit principe nooit meer mee naar zo’n beurs (ook naar de Rikketik) dan 200 euro. Dat mag op en dan is het ook klaar.
Om ca. 11.00 's morgens gearriveerd in het Jaarbeursgebouw en in drie van de 5 (!) hallen rondgeslenterd. Een half uurtje pauze om wat te eten en en dan weer door struinen tot het bijna 5 uur 's middags was en we er uit moesten, het geld op en mijn voeten aan het eind van hun draagkracht. Met de trein weer naar huis en 's avonds kijken naar de buit.
Deze keer mocht ik niet klagen, het viel niet tegen.
Zie hieronder een foto van de score:
Bij hoge uitzondering en tot genoegen van Mw. Lexaf heb ik deze keer eens geen pinguins gekocht, maar wèl dit:
- Grote tube polijstmiddel - ik zweer normaal gesproken bij Unipoets, maar dit ‘Fiorina’ spul vind ik alleen op deze beurs en heeft een nóg fijnere structuur voor de hoogste polijstglans.
- Een 1,5 meter lange donkerrode slangenhuid (leer). Normaal doe ik niks met exotische beestenvellen, maar hier stond een hele doos met vintage slangenhuidjes in nog zeer goede staat en voor een lief prijsje , dus heb ik gezondigd. Dieprode slangenhuid horlogebandjes lijkt me best aardig om eens te maken. Guilty pleasure.
- Een New Old Stock fabrieksverpakking met 12 vulpennen jaren 60, “PLUMA, made in Germany”.
- Flesje Rotring (Tintenkuli) inkt in originele verpakking, ook uit de jaren '60.
- 2 oude Franse/Belgische inktpotjes, waarvan er eentje nog vol was met de originele groene inkt.
- 1 Merlin vulpen, jaren 50.
- 1 blikje (leeg) “Deventer Inktlint Carbonia”. Voor mijn broer, die schrijfmachines en de daarbij behorende parafernalia verzamelt.
- Last, but not least: vier jaren '50/'60 horloges in redelijk nette staat. Handopwinders.
Een mooie Berg-Parat (Pforzheim, DE).
Een Mirette, nog nooit van het merk gehoord, maar het ziet er als een serieus (17 juwels) horloge uit. Een Enicar met een prachtige ‘sterrenhemel’ gepatineerde zwarte wijzerplaat.
En tenslotte een grappig Swiss made penankertje met een aluminium (!) schoenpoetsdoos kastje, ‘La Meuse’ met een rode datum.
De eerstgenoemde drie horloges lopen al de hele avond redelijk op tijd. Het penanker horloge loopt ook, maar met een enorme herrie, hoorbaar op meer dan een meter afstand en bovendien met een enorme snelheid, minstens 6 kwartier in een uur! Daar moet een penanker specialist op het forum misschien maar eens naar kijken.
v.l.n.r: Berg-Parat, Mirette, Enicar, La Meuse.
Alles bij elkaar dus: moe maar voldaan.
Aan de horloges ga ik uiteraard nog werken en dan maak ik nog wel een NA verslagje als het wat geworden is.
Voor nu: lekker slapen en morgen op tijd en met uitgeruste voetjes weer op.
Tot later en dank voor het lezen,
Lex
