In oktober 2020 startte gewaardeerd forumlid @Vinwat dit draadje:
Er kwamen vele reacties en aanvullingen op zijn post en ik volg het draadje nog steeds.
Zelf postte ik enige tijd geleden in ‘Vintage en Vierkant’ deze fraaie dame op leeftijd:
Een Omega uit ca. 1965. 21 x21 mm zonder kroon & lugs. Manufactuur caliber 620.
Gevonden door mijn in Zwitserland wonende dochter in een oud doosje met nog wat andere afgedankte horloges, tijdens het inpakken van spulletjes bij de verhuizing van de Oma van haar vriend.
Op de vraag: ”Oma, wat moet ik hiermee doen? “, was het antwoord van Oma:
“Ach kind, da’s allemaal oude rommel, die draag ik niet meer, gooi maar weg”.
Gelukkig is dochterlief door mij goed opgevoed, dus het doosje kwam bij het eerstvolgend bezoek aan Nederland mee, met de volgende vraag:
“Pap, kun je hier nog wat mee?”
Het antwoord was uiteraard: “Ja hoor, daar kan ik nog wel wat mee…”
Helaas was er sprake van een gebroken opwindveer en nog wat narigheid, maar de goede @Tokes wist daar wel raad mee. Inmiddels is Omaas Omegaatje na een logeerpartij bij deze vriendelijke horlogedokter weer bij mij terug met een nieuwe veer en een vervangen tandwiel. Voorts is ze geheel verjongd met een volledige servicebeurt. Vrolijk, maar nauwelijks hoorbaar, tikt ze perfect op tijd. Madame Omega kan weer gedragen worden.
Cosmetisch heb ik zelf nog het een en ander aan poets- en polijstwerk aan haar vergulde kastje en het glaasje verricht en er (uiteindelijk) een mooi zacht geitenleren zwart bandje voor gemaakt. Het aanvankelijk gemaakte rode bandje op de foto hierboven vond madame mijn dochter niet mooi… Ze had liever een gedistingeerd zwart bandje om het als dresser bij wat meer officiële gelegenheden te kunnen dragen.
Het leek mij aardig om het als zodanig geheel gereviseerde horloge aan mijn dochter terug te geven als verjaardags geschenkje. Een beetje een ‘sigaar uit eigen doos’ zogezegd, maar wat moet je geven aan een kind wat alles al heeft? Precies: iets wat ze al had, maar dan netjes verpakt….
Over een eigen doos gesproken… de originele verpakking was er natuurlijk niet meer. Daarom schrijf ik hier het verhaal waarom er in de titel staat: “een origineel doosje” en niet ‘het originele doosje’ en waarom ik dit dus niet heb gepost als bijdrage in het draadje van Heer Vinwat, zoals in de introductie van mijn verhaal genoemd.
Er moest van mij qua verpakking toch iets voor dit mooie Omegaatje gemaakt worden. Ik heb eerst geprobeerd een Omega doosje op eBay etc. te vinden. Die worden soms wel aangeboden, maar daar worden zulke exorbitante prijzen voor gevraagd dat ik daar al snel vanaf zag. Het moest wel een beetje leuk blijven.
Het probleem loste zich echter vanzelf op toen ik dit voorjaar op een rommelmarkt in Zürich, de woonplaats van dochterlief, een partijtje ‘halffabrikaat’ met de hand gemaakte mooie houten doosjes aantrof. Duidelijk bedoeld als presentatie voor juwelen of horloges, maar nog niet afgewerkt, bekleed of gelakt. Ik heb er een aantal gekocht voor het lieve prijsje van 1 (één) Zwitserse Franc (iets minder dan €1,–) per stuk.
Eén van de exemplaren zoals je die hierboven hier ziet heb ik nabewerkt en gelakt, met dit resultaat:
Omdat het een echt horlogedoosje moest worden, zoals je bij een mooi horloge in het originele doosje mag verwachten, heb ik de binnenzijde van een crème/wit leren bekleding voorzien en een beugeltje zoals je die in de oude horloge doosjes ook wel ziet, waarmee het horloge als het doosje open staat mooi gepresenteerd wordt.
Ik was eigenlijk wel tevreden over het eindresultaat en laat dat dan ook nog graag hier even zien.
Weliswaar niet in ‘het’ originele, maar wel in ‘een’ origineel en uniek doosje.
Ik hoop nu maar dat het geheel dochterlief zal bevallen en dat het oude horloge van de oma van haar vriend nog een tijd een mooi tweede leven gaat hebben.
Dank weer voor het lezen en kijken en tot een volgend avontuur.
Groeten, Lex
Ik ben dol op rood maar zou ook voor zwart gaan.
