Een weeskind, zoals zovelen, ooit in een gouden kast gehuisvest, en daarna ontheemd in de lade van een horlogemaker terechtgekomen: Sabina een enkeldrukker chronograafje uit de 30-er jaren met Landeron 15,5lijns genen:
Een beetje vervuild, een paar niet-vitale delen missend, vanzelfsprekend een beetje beschadigd, maar gelukkig ziet iemand er na zoveel jaren nog heil in om zo’n achteloos op een veiling aangeboden sloeber de helpende hand te bieden.
Het wordt natuurlijk wel een ingrijpende operatie, een totale ontmanteling en schoonmaakbeurt:
Het viel op dat dat ons zorgenkindje nogal lusteloos overkwam, maar wat wil je met zo’n oude blauwe veer van de verkeerde afmetingen; na een fijne transplantatie met een moderne onbreekbare veer kan Sabina weer enorm opgewonden worden:
Het zorgenkindje tikt er weer vrolijk op los! tijd om het te verblijden met een nieuwe huisvesting, ditmaal niet van massief goud, maar wel splinternieuw en glimmend:
Het drukkertje moet misschien nog eens een keertje gepolijst en opnieuw vernikkeld worden, maar met een pasgemaakt kroontje ziet de toekomst er ineens weer zonnig uit:
Je hebt er weer een aantrekkelijk lekker ding van gemaakt
Zonder gekheid, knap hoor dat je dat kunt, ik zou de drukker
overigens zo laten het heeft wel wat. Ik zat te switchen tussen
de plaatjes maar kon de missende niet vitale delen niet ontdekken,
heb je daar een donor voor kunnen vinden?
Het resultaat is prachtig geworden, Chapeau!!
Met recht een lust voor het oog en een genot voor de pols waaraan het gedragen zal worden.
Dank voor het delen.
En voor straks: “Buona Notte” en morgen gezond weer op!!
gelukkig heb ik in de loop van jaren, met een vooruitziende blik een voorraadje onderdelen opgebouwd voor zulke oude chrono’s, en had ik deze ontbrekende dingetjes voor het grijpen…
