Enkele weken geleden logeerde ik bij mijn zwager en schoonzus in Duitsland. Tijdens het bezoek vertelde ik dat één van mijn grootste liefhebberijen het verzamelen van horloges is. Mijn zwager bleek nog een oud automatisch Tissot-horloge te hebben wat hij niet meer gebruikte en wat hij mij dan ook wilde schenken voor mijn verzameling. Het is een horloge met een schitterend verhaal! Persoonlijk vind ik de verhalen minstens even belangrijk als het horloge zèlf! Mijn zwager beloofde dat hij het verhaal zou opsturen, samen met het horloge (wat ik toen nog niet had gezien). Ik was natuurlijk razend benieuwd!!! Hier volgt het verhaal.
De oorspronkelijke Bezitter van dit horloge (Tissot PR516) was de Indiase zakenman Krishnan Padiyath, die met zijn Duitse vrouw Annemarie destijds in Zwitserland leefde en werkte.
In de 70’er jaren reisde de Amerikaan Swami Vidyatmananda, een monnik van de orde van Ramakrishna, ongeveer één keer per jaar voor een week naar Saas Fee in Zwitserland. Beetje uitleg; Wanneer iemand in het hindoeïsme een Swami wordt, dan beschouwt men hem als bevrijd van materiële verlangens. De titel Swami wordt voor een naam gevoegd, in het bijzonder voor geleerde priesters en de hoogste rangen van de hindoegeestelijkheid.
De stichter van zijn orde, Swami Vivekananda, bleef tijdens een rondreis Londen – Parijs – Zwitserland – Duitsland – Amsterdam – Londen een paar dagen in Saas Fee nadat hij daar een spirituele ervaring bleek te hebben gehad. Swami Vidyatmananda, met burgerlijke naam John Yale, kwam uit de bekende Yale-familie. Een oom van zijn vader was de stichter van de Yale-universiteit. Deze John Yale was een echte Amerikaanse aristocraat en bleef dat ook, toen hij in de 40’er jaren discipel van de Indiase goeroe Swami Prabhavananda werd. Prabhavananda had zijn ashram (dit is een heilige plaats, de woonplaats van een heilige, waar hij zijn leerlingen onderwijst) in Hollywood. Hij was toen vrij bekend en had ook enige beroemde discipelen. Uiteindelijk werd John Yale zelf een swami en in de 60er jaren werd hij naar Frankrijk gestuurd, om assistent van Swami Ritajananda te worden.
Swami Ritajananda (1906-1994) was het hoofd van het Centre Védantique Ramakrishna te Gretz-Armainvilliers, Seine-et-Marne, gelegen 30 km zuid-oostelijk van Parijs. In 1974 is mijn zwager als monnik in deze ashram ingetreden. Hij was toen 20 jaar oud. In de ashram was het leven net als in een klooster strikt volgens de klok geregeld. Het oppervlak van de ashram was 14 hectare groot en had een aantal verschillende oude gebouwen. Mijn zwager deed veel reparatie-werk en omdat hij geen horloge had, kwam hij soms te laat bij het eten of bij de avond-meditatie. Uiteindelijk vroeg hij Swami Ritajananda naar een horloge. Na een kleine pauze zei de Swami tegen mijn zwager, dat er een horloge zou komen… Mijn zwager was met het antwoord helemaal niet tevreden, want hij wilde het horloge eigenlijk meteen. Eigenlijk snapte hij het antwoord niet en ging weer gefrustreerd naar zijn werk.
Enkele dagen later kwam Swami Vidyatmananda van zijn jaarlijkse Saas-Fee-week terug en hij vertelde mijn zwager, dat hij in Zwitserland Krishnan Padiyath had getroffen. En de Swami vertelde op zijn Amerikaans manier: “Well, waarover praat je in Zwitserland met iemand? Nou, natuurlijk over horloges.” Hij had toen Krishnan gevraagd, welk soort horloge hij had, en Krishnan deed zijn horloge af en liet het de Swami zien met de woorden: “Do you like it?” De Swami wist niet wat hij nu eigenlijk moest zeggen en antwoordde zoiets als “Well, yes”. Krishnan zei toen: “Then it’s yours!” De Swami dacht dat hij niet kon weigeren, maar hij had zelf geen horloge nodig en wist eigenlijk niet wat hij er mee moest. Toen mijn zwager hem vertelde, dat hij graag een horloge wilde, gaf de Swami de Tissot Automatic aan mijn zwager en zo werd mijn zwager dus haar derde bezitter.
Well…so far, so good…
Het horloge werd per post (in gezelschap van het bovenstaande verhaal) verzonden naar Nederland…en is nooit aangekomen…
Een waarschuwing voor de posterijen is hier zeker op zijn plaats; àls je een horloge via de post verzendt, doe het dan in ieder geval AANGETEKEND.
Ik wilde jullie dit schitterende, waargebeurde horlogeverhaal niet onthouden.
Gr Ron
Ik hoop echt voor je dat hij nog eens terechtkomt, het is je van harte gegund.