Al sinds ik het horlogewereldje ingerold ben kenmerken mijn horloges zich door veelal dezelfde eigenschappen; staal op zowel kast als band, ingetogen wijzerplaat met (al lukt dat niet altijd helemaal) niet te veel tekst of wijzers. Verder ben ik er ook wel achter dat te groot niet perse voor mij is weggelegd, maar dat te hoog 'm sowieso niet gaat worden. Oja, en de kleur van de wijzerplaat. Die moet toch eigenlijk wel donker zijn. Zwart. En als ik eens heel gek doe (donker)blauw.
Je word ouder, je verlegt je grenzen (maar niet te ver). Mijn allereerste witte wijzerplaat is een feit. En wat voor één! Heel origineel ben ik niet als je naar zijn broertjes kijkt, aan de andere kant valt er wat te zeggen voor het onveranderd laten van een winnend team. Er vallen nog vele tinten wijzerplaat te verkennen, ik ben om.
