Nu eens wat anders: Suunto Core Steel.
Nu eens géén oude knol.
Nu eens geen vintage handopwinder, geen oude automaat.
Nu eens een keer geen lumenloze analoge tijd in een nikkelen kast.
Nope.
Hoewel oude knollen ook vroeger al soms baanbrekend innovatief waren
en aan sommigen veel reden tot vreugde gaven (en aan anderen niet), is het
deze keer geworden: quartz, digitaal en staal.
Het stond al wel een poos op mijn hebbehebbelijstje, zo’n ding voor tijdens
vakanties, om te zien waar het noorden zit en of er storm op komst is en hoe
warm het is. Hoe hoog je bent geklommen (of gereden).
En hoe laat het is natuurlijk, ook altijd handig.
Niet Japans, Chinees, Duits of Zwitsers.
Nee: dit komt uit Finland, uit Vantaa, om precies te zijn, iets boven Helsinki.
Suunto dus, zo nu en dan kom je ze hier op het forum weleens tegen.
In 1936 bedacht ene Tuomas Vohlonen een manier om in massaproductie
vloeistofgevulde kompassen te maken: die waren betrouwbaarder en
nauwkeuriger dan de traditionele drogenaaldkompassen. Er waren al wel
eerder zulke kompassen gemaakt, die van Vohlonen waren lichtgewicht en
makkelijk aan de pols te dragen.
En dat was de start van Suunto.
De kompassen moesten niet alleen betrouwbaar zijn, ook degelijkheid
was een eis. En die degelijkheid werd bewezen toen in 1939 een Finse soldaat
door een Russische scherpschutter werd neergeschoten maar werd gered door
zijn M311-kompas, dat de kogel opving. Toevallig in zijn borstzakje die keer.
Waar de Pontiac van Wim van Est na zijn val in het ravijn nog liep, was dit
kompas wel degelijk stuk. Beide voorvallen werden later in reclame gebruikt.
En sindsdien staat naast accuratesse ook robuustheid hoog in het vaandel van Suunto.
In de loop der jaren ontwikkelde Suunto zich verder tot fabrikant van ook
marinekompassen. En nadat een Britse sportduiker bij toeval ontdekte
dat die kompassen het ook onder water goed deden, ging Suunto zich mede
toeleggen op duikkompassen en weer later ook duikcomputers.
In 1997 kwam de eerste duikcomputer-in-horlogeformaat op de markt: de
Suunto Spyder, die je ook goed als “gewoon” horloge kon dragen.
In 1998 kwamen ze met een outdoorhorloge, eentje die het ABC kent:
Altimeter, Barometer en Compass. En tijd natuurlijk.
Tegenwoordig zit er ook GPS op, en hartslagmeting en temperatuur en
stormwaarschuwing, wekker, tweede tijd, zonsopgang: verzin het maar.
In 2010 won Suunto in Duitsland een Red Dot “Best of the Best” design-award,
een prestatie die later met andere modellen herhaald werd.
Suunto schaart zich daarmee in een groepje met ondermeer Jacob Jensen,
Fortis en Porsche Design.
Suunto roept zelf dat er meer van hun producten de Himalaya hebben gezien
dan van enig ander horlogemerk.
Veel van de Suunto horlogeproducten zijn tegenwoordig van kunststof,
sommige met bonte kleuren en felle bandjes:
een paar worden gemaakt van aluminium en een enkele is van staal.
En die zijn ook best aan de prijs, je hebt er zó een HFLE voor, die dan wel weer
niet van staal is, moet worden opgewonden en veel minder kan.
Dit is eigenlijk ook een HFLE, immers: Hoofdkantoor Finland Loopt Elektronisch.
Mijn Suunto is van staal en dus minder fleurig.
Tegenwoordig hebben ze een gladde bezel, met geborsteld staal en zijn ze “wit
op zwart”,
die van mij is van een ouder type, heeft een geribbelde bezel die in de verte doet denken aan het oorspronkelijke kompas,
is “zwart-op-wit” en heeft ook een stalen band:
de Suunto Core Steel Steel.
Deze heeft ook een draaibare bezel, met allemaal dezelfde streepjes. Het nut
ontgaat me volstrekt, maar ik heb het boekje nog niet helemaal doorgewerkt.
Hij heeft al geleefd, is tweedehands en doet het na een verse CR2032 batterij
uitstekend. Hij moet wel even wennen hier in Nederland, zijn vorige eigenaar
woonde vlak onder de MontBlanc, maar het zal wel lukken.
Dit is hem dus, stoffig pakje met een kartonnen doosje (zonder scheuren):
In het doosje een ogenschijnlijk morsdood horloge (dat was de gok):
Maar een vers batterijtje doet wonderen, ineens leeft ‘ie en spreekt Frans.
Forse knaap wel: diameter is 49mm, dikte is 14mm, diameter glas is 35mm
de lugbreedte is 24mm en het ding weegt, met de stalen band, 185gram.
Dit dus:
Leuk om even naast mijn 1936-er handopwindertje te leggen:
Een wristshot hoort er bij:
en nog eentje, waarna ook duidelijk is waarom er voorlopig even een rubberen
band op gaat, in afwachting van ofwel een paar schakels. danwel een andere
band, of misschien ook wel een keer een paar kilo’s minder en navenant een
wat gangbaarder polsomvang.
Leuk speeltje voor op vakantie en ook nog draagbaar naar het werk.
Buienradar zit er niet op, wel stormindicatie, hoogtemeter, barometer,
temperatuur, wekkerfunctie. Oja: hij geeft ook de tijd aan.
Nu maar gauw een vakantie boeken, moet kunnen, hij is immers tweedehands.
[sup]Alle niet eigen foto’s zijn van het Internet geplukt.[/sup]
