Afgelopen september ben ik begonnen met de horlogecursus in Schoonhoven en inmiddels heb ik mij de grondbeginselen van het (de)monteren, reiningen en smeren van het uurwerk enigszins eigen gemaakt. De afgelopen kerstperiode was dan ook een uitgelezen kans om een van mijn inmiddels vergaarde handwindertjes van een full service te voorzien.
Mijn eerste “slachtoffer” is een Stowa uit de jaren 50. Het uurwerk loopt, maar dusdanig onregelmatig dat de timegrapher er na 4 seconden de brui aan geeft omdat ie het ook niet meer snapt.
Demonteren, reinigen (eindelijk mijn opgeknapte Brenray kunnen gebruiken), alles gaat soepel, totdat tijdens het monteren het deksteentje van het schoksysteem er vandoor gaat. Twee uur tevergeefs werkblad en vloer afspeuren en tot de conclusie komen dat dit uurwerkje voorlopig dus niet meer gaat lopen.
In de tussentijd dan maar projectje 2 opstarten: een plakkerige Pontiac nageur. Beetje vergelijkbaar verhaal; Bij de montage blijft de helft van het tiretteveertje in het bakje liggen. Gevalletje metaalmoeheid. Zoektocht starten op ebay en wat dan in de tussentijd? Projectje 3? Er zal toch een keer iets afgerond moeten worden.
Met de hulp van @vinwat een nieuw deksteentje voor de Stowa mogen ontvangen en tiretteveertje gevonden op ebay.
Aan de andere kant blijft de onderdelenlijst ook groeien: Een minuutpijp voor Enicar, een Pulsar waarvan het incablock veertje desintegreerde in mijn pincet en zelfs een penankertje dat alleen maar hoefde te worden afgeregeld bleek tandjes van het uurrad te missen…
Het goede nieuws is dat zowel de Stowa als de Pontiac lopen weer als een zonnetje en zijn helemaal klaar voor een tweede leven.
Heerlijk hè, oude uurwerkjes weer een nieuw leven geven .
Mooi opgeknapt dit duo. En nu begrijp he vast al waarom de meeste horlogemakers zoveel vakjes vol met sloopuurwerken en onderdelen hebben
Ik heb me daarom maar op één merk gericht, hoef ik tenminste niet van een oneindig aantal uurwerken onderdelen te verzamelen
Haha, zeker!
Inmiddels liggen hier nu ook enkele donoruurwerkjes .
Maar dan zelfs binnen een merk kan je een wildgroei aan kalibers hebben. Ik heb hier volgens mij nu 6 pontiacs liggen met vijf verschillende uurwerken erin…
Klopt, ik focus me vooral op Tissot maar dan heb je het nog steeds over een enorme hoeveelheid kalibers, zeker als je aan oude zakhorloges begint.
Ik koop eigenlijk alleen donoruurwerken, nauwelijks losse onderdelen. En als ik een onderdeeltje nodig heb zet ik het donoruurwerk ook gewoon weer terug in elkaar, zo blijft de boel netjes bij elkaar en is goed beschermd
Zolang je alles per uurwerk gescheiden houdt valt dat wel mee. Ik weet inmiddels wel welk onderdeel waar hoort.
Schroefjes kunnen soms tricky zijn wanneer ze veel op elkaar lijken. Dan zorg ik er wel voor dat ik weet bij welke kloof ze horen
Mijn respect heb je! Als ik de filmpjes zie hoe men zoiets doet dan word ik er al kriegelig van zo klein dat alles is. Uit elkaar halen zal me nog wel lukken, maar of ik dan nog de puf en de ogen/vingers heb om het weer in elkaar te zetten? Nee denk het niet.
Dus, vooral doorgaan, zoals Berry Stephens zou zeggen
Mooi, dat je zo’n opleiding hebt gedaan !
Ik kende ook iemand die daar de opleiding heeft afgerond en die heeft zelfs een poosje bij Breitling horloges geserviced en gerepareerd. Helaas is die er mee gestopt.
Betaalde slecht…
Leuk dat je die opleiding doet. En goed dat de horloges het weer doen.
Ik probeer het te leren zonder Schoonhoven. Elke keer als ik wat doe, leer ik weer wat, maar full service: nou, daar is nog even wat oefening voor nodig.
Ik wordt altijd nerveus als ik echte @vinwat horlogemakers bezig zie met uurwerken van duizenden euri. Sommige reserve onderdelen zijn duurder dan mijn hele verzameling. Het is wel leuk om in ieder geval te snappen hoe het in elkaar steekt en je leert herkennen wat er mis is. Ik zou graag meegaan naar schoonhoven.Ben gang dat het pas gaat lukken als ik 67 jaar en 8 maanden ben. Haha
.
